Аюп 19
1 Аюп җававән мундақ деди: —
Then Job answered, and said,
2 «Силәр қачанғичә җенимни азаплимақчисиләр, Қачанғичә мени сөз билән әзмәкчисиләр?
How long will ye vex my soul, and break me in pieces with words?
3 Силәр мени он қетим харлидиңлар; Маңа увал қилишқа номус қилмайсиләр.
These ten times ye have reproached me. Ye are not ashamed that ye deal hardly with me.
4 Әгәр мениң сәһвәнлигим болса, Мән әнди униң [дәрдини] тартимән.
And be it indeed that I have erred, my error remains with myself.
5 Әгәр силәр мениңдин үстүнлүк талашмақчи болсаңлар, Йүзүм алдида шәрм-һаяни көрситип мени әйиплимәкчи болсаңлар,
If indeed ye will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach,
6 Әнди билип қоюңларки, маңа увал қилған Тәңри екән, У тори билән мени чирмаштуруп тартти;
know now that God has subverted me, and has encompassed me with his net.
7 Қара, мән налә-пәряд көтирип «Зораванлиқ!» дәп вақираймән, Бирақ һеч ким аңлимайду; Мән вақираймән, бирақ маңа адаләт кәлмәйду.
Behold, I cry out of wrong, but I am not heard. I cry for help, but there is no justice.
8 У йолумни мени өтүвалмисун дәп чит билән тосуп қойди, Қәдәмлиримгә қараңғулуқ салди.
He has walled up my way that I cannot pass, and has set darkness in my paths.
9 У мәндин шан-шәривимни мәһрум қилди, Бешимдин таҗни тартивалди.
He has stripped me of my glory, and taken the crown from my head.
10 У маңа һәр тәрәптин бузғунчилиқ қиливатиду, мән түгәштим; Үмүтүмни У дәрәқни юлғандәк жулувалди.
He has broken me down on every side, and I am gone. And he has plucked up my hope like a tree.
11 Ғәзивини маңа қаритип қозғиди, Мени Өз дүшмәнлиридин һесаплиди.
He has also kindled his wrath against me. And he considers me to him as his adversaries.
12 Униң қошунлири сәп түзүп атланди, Пәләмпәйлирини ясап маңа һуҗум қилди, Улар чедиримни қоршавға елип баргаһ тикивалди.
His troops come on together, and cast up their way against me, and encamp round about my tent.
13 У қериндашлиримни мәндин нери қилди, Тонушлиримниң меһрини мәндин үзди.
He has put my brothers far from me, and my acquaintances are wholly estranged from me.
14 Туққанлирим мәндин ятлишип кәтти, Дост-бурадәрлирим мени унутти.
My kinsfolk have failed, and my familiar friends have forgotten me.
15 Өйүмдә турған мусапирлар, һәтта дедәклиримму мени ят адәм дәп һесаплайду; Уларниң нәзиридә мән мусапир болуп қалдим.
Those who dwell in my house, and my maids, reckon me for a stranger; I am an alien in their sight.
16 Мән чакиримни чақирсам, у маңа җавап бәрмәйду; Шуңа мән униңға ағзим билән йелинишим керәк.
I call to my servant, and he gives me no answer. I entreat him with my mouth.
17 Тиниқимдин аялимниң қусқуси келиду, Ака-укилирим сесиқлиғимдин бизар.
My breath is strange to my wife, and my supplication to the sons of my own mother.
18 Һәтта кичик балилар мени кәмситиду; Орнумдин турмақчи болсам, улар мени һақарәтләйду.
Even young children despise me. If I arise, they speak against me.
19 Мениң сирдаш достлиримниң һәммиси мәндин нәпрәтлиниду, Мән сөйгәнләр мәндин йүз өриди.
All my familiar friends abhor me, and those whom I loved are turned against me.
20 Әт-терилирим устиханлиримға чаплишип туриду, Җеним қил үстидә қалди.
My bone cleaves to my skin and to my flesh, and I have escaped with the skin of my teeth.
21 Аһ, достлирим, маңа ичиңлар ағрисун, ичиңлар ағрисун! Чүнки Тәңриниң қоли маңа келип тәгди.
Have pity upon me, have pity upon me, O ye my friends, for the hand of God has touched me.
22 Силәр немишкә Тәңридәк маңа зиянкәшлик қилисиләр? Силәр немишкә әтлиримгә шунчә тоймайсиләр!
Why do ye persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
23 Аһ, мениң сөзлирим йезилсиди! Улар бир язмиға пүтүклүк болған болатти!
O that my words were now written! O that they were inscribed in a book,
24 Улар төмүр қәләм билән қоғушун ичигә йезилсиди! Әбәдил-әбәт таш үстигә оюп пүтүлгән болатти!
that they were engraved in the rock forever with an iron pen and lead!
25 Бирақ мән шуни билимәнки, өзүмниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучим һаяттур, У ахирәт күнидә йәр йүзидә туруп туриду!
But as for me I know that my Redeemer lives, and at last he will stand up upon the earth.
26 Һәм мениң бу терә-әтлирим бузулғандин кейин, Мән йәнила тенимдә туруп Тәңрини көримән!
And after my skin, this body, is destroyed, then outside my flesh I shall see God,
27 Уни өзүмла әйни һалда көримән, Башқа адәмниң әмәс, бәлки өзүмниң көзи билән қараймән; Аһ, қәлбим буниңға шунчә интизардур!
whom I, even I, shall see on my side, and my eyes shall behold, and not as a stranger. My heart is consumed within me.
28 Әгәр силәр: «Ишниң йилтизи униңдидур, Уни қандақ қилип қистап қоғливетәләймиз?!» — десәңлар,
If ye say, How we will persecute him! And that the root of the matter is found in me,
29 Әнди өзүңлар қиличтин қорққиниңлар түзүк! Чүнки [Худаниң] ғәзиви қилич җазасини елип келиду, Шуниң билән силәр [Худаниң] сотиниң қуруқ гәп әмәслигини билисиләр».
be ye afraid of the sword. For wrath brings the punishments of the sword, that ye may know there is a judgment.
