Аюп 19
1 Аюп җававән мундақ деди: —
Saa tog Job til Orde og svarede:
2 «Силәр қачанғичә җенимни азаплимақчисиләр, Қачанғичә мени сөз билән әзмәкчисиләр?
Hvor længe vil I krænke min Sjæl og slaa mig sønder med Ord?
3 Силәр мени он қетим харлидиңлар; Маңа увал қилишқа номус қилмайсиләр.
I haaner mig nu for tiende Gang, mishandler mig uden Skam.
4 Әгәр мениң сәһвәнлигим болса, Мән әнди униң [дәрдини] тартимән.
Har jeg da virkelig fejlet, hænger der Fejl ved mig?
5 Әгәр силәр мениңдин үстүнлүк талашмақчи болсаңлар, Йүзүм алдида шәрм-һаяни көрситип мени әйиплимәкчи болсаңлар,
Eller gør I jer store imod mig og revser mig ved at smæde?
6 Әнди билип қоюңларки, маңа увал қилған Тәңри екән, У тори билән мени чирмаштуруп тартти;
Saa vid da, at Gud har bøjet min Ret, omspændt mig med sit Net.
7 Қара, мән налә-пәряд көтирип «Зораванлиқ!» дәп вақираймән, Бирақ һеч ким аңлимайду; Мән вақираймән, бирақ маңа адаләт кәлмәйду.
Se, jeg skriger: Vold! men faar ikke Svar, raaber om Hjælp, der er ingen Ret.
8 У йолумни мени өтүвалмисун дәп чит билән тосуп қойди, Қәдәмлиримгә қараңғулуқ салди.
Han spærred min Vej, jeg kom ikke frem, han hylled mine Stier i Mørke;
9 У мәндин шан-шәривимни мәһрум қилди, Бешимдин таҗни тартивалди.
han klædte mig af for min Ære, berøved mit Hoved Kronen,
10 У маңа һәр тәрәптин бузғунчилиқ қиливатиду, мән түгәштим; Үмүтүмни У дәрәқни юлғандәк жулувалди.
brød mig ned overalt, saa jeg maa bort, oprykked mit Haab som Træet;
11 Ғәзивини маңа қаритип қозғиди, Мени Өз дүшмәнлиридин һесаплиди.
hans Vrede blussede mod mig, han regner mig for sin Fjende;
12 Униң қошунлири сәп түзүп атланди, Пәләмпәйлирини ясап маңа һуҗум қилди, Улар чедиримни қоршавға елип баргаһ тикивалди.
samlede rykker hans Flokke frem og bryder sig Vej imod mig, de lejrer sig om mit Telt.
13 У қериндашлиримни мәндин нери қилди, Тонушлиримниң меһрини мәндин үзди.
Mine Brødre har fjernet sig fra mig, Venner er fremmede for mig,
14 Туққанлирим мәндин ятлишип кәтти, Дост-бурадәрлирим мени унутти.
mine nærmeste og Kendinge holder sig fra mig, de, der er i mit Hus, har glemt mig;
15 Өйүмдә турған мусапирлар, һәтта дедәклиримму мени ят адәм дәп һесаплайду; Уларниң нәзиридә мән мусапир болуп қалдим.
mine Piger regner mig for en fremmed, vildfremmed er jeg i deres Øjne;
16 Мән чакиримни чақирсам, у маңа җавап бәрмәйду; Шуңа мән униңға ағзим билән йелинишим керәк.
ej svarer min Træl, naar jeg kalder, jeg maa trygle ham med min Mund;
17 Тиниқимдин аялимниң қусқуси келиду, Ака-укилирим сесиқлиғимдин бизар.
ved min Aande væmmes min Hustru, mine egne Brødre er jeg en Stank;
18 Һәтта кичик балилар мени кәмситиду; Орнумдин турмақчи болсам, улар мени һақарәтләйду.
selv Drenge agter mig ringe, naar jeg rejser mig, taler de mod mig;
19 Мениң сирдаш достлиримниң һәммиси мәндин нәпрәтлиниду, Мән сөйгәнләр мәндин йүз өриди.
Standsfæller væmmes til Hobe ved mig, de, jeg elskede, vender sig mod mig.
20 Әт-терилирим устиханлиримға чаплишип туриду, Җеним қил үстидә қалди.
Benene hænger fast ved min Hud, med Kødet i Tænderne slap jeg bort.
21 Аһ, достлирим, маңа ичиңлар ағрисун, ичиңлар ағрисун! Чүнки Тәңриниң қоли маңа келип тәгди.
Naade, mine Venner, Naade, thi Guds Haand har rørt mig!
22 Силәр немишкә Тәңридәк маңа зиянкәшлик қилисиләр? Силәр немишкә әтлиримгә шунчә тоймайсиләр!
Hvi forfølger og I mig som Gud og mættes ej af mit Kød?
23 Аһ, мениң сөзлирим йезилсиди! Улар бир язмиға пүтүклүк болған болатти!
Ak, gid mine Ord blev skrevet op, blev tegnet op i en Bog,
24 Улар төмүр қәләм билән қоғушун ичигә йезилсиди! Әбәдил-әбәт таш үстигә оюп пүтүлгән болатти!
med Griffel af Jern, med Bly indristet i Klippen for evigt!
25 Бирақ мән шуни билимәнки, өзүмниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучим һаяттур, У ахирәт күнидә йәр йүзидә туруп туриду!
Men jeg ved, at min Løser lever, over Støvet vil en Forsvarer staa frem.
26 Һәм мениң бу терә-әтлирим бузулғандин кейин, Мән йәнила тенимдә туруп Тәңрини көримән!
Naar min sønderslidte Hud er borte, skal jeg ud fra mit Kød skue Gud,
27 Уни өзүмла әйни һалда көримән, Башқа адәмниң әмәс, бәлки өзүмниң көзи билән қараймән; Аһ, қәлбим буниңға шунчә интизардур!
hvem jeg skal se paa min Side; ham skal mine Øjne se, ingen fremmed! Mine Nyrer forgaar i mit Indre!
28 Әгәр силәр: «Ишниң йилтизи униңдидур, Уни қандақ қилип қистап қоғливетәләймиз?!» — десәңлар,
Naar I siger: »Hor vi skal forfølge ham, Sagens Rod vil vi udfinde hos ham!«
29 Әнди өзүңлар қиличтин қорққиниңлар түзүк! Чүнки [Худаниң] ғәзиви қилич җазасини елип келиду, Шуниң билән силәр [Худаниң] сотиниң қуруқ гәп әмәслигини билисиләр».
saa tag jer i Vare for Sværdet; thi Vrede rammer de lovløse, at I skal kende, der kommer en Dom!
