Аюп 18
1 Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
Bildad prit la parole et dit:
2 Сәндәк адәмләр қачанғичә мундақ сөзләрни тохтатмайсиләр? Силәр убдан ойлап беқиңлар, андин биз сөз қилимиз.
Jusqu’à quand ferez-vous assaut de discours? Devenez raisonnables, puis nous pourrons parler.
3 Биз немишкә силәрниң алдиңларда һайванлар һесаплинимиз? Немишкә алдиңларда ахмақ тонулимиз?
Pourquoi nous considère-t-on comme des brutes? Pourquoi sommes-nous bornés à vos yeux!
4 Һәй өзүңниң ғәзивидә өзүңни житқучи, сени дәпла йәр-зимин ташливетиләмду?! Тағ-ташлар өз орнидин көтирилип кетәмду?!
O toi, qui te déchires toi-même dans ta fureur, est-ce par amour de toi que la terre sera abandonnée et que le rocher changera de place?
5 Қандақла болмисун, яман адәмниң чириғи өчүрүлиду, Униң от-учқунлири ялқунлимайду.
Oui certes, la lampe des méchants s’éteint, la flamme de son foyer cesse de briller.
6 Чедиридики нур қараңғулуққа айлиниду, Униң үстигә асқан чириғи өчүрүлиду.
La lumière s’obscurcit dans sa tente, son flambeau s’éteint au-dessus de lui.
7 Униң мәзмут қәдәмлири қисилиду, Өзиниң несиһәтлири өзини моллақ атқузиду.
Ses pas, jadis assurés, deviennent hésitants, il est renversé par ses propres projets.
8 Чүнки өз путлири өзини торға әвәтиду, У дәл торниң үстигә дәссәйдиған болиду.
Car ses pieds se prennent dans le filet, il chemine sur des rets.
9 Қилтақ уни тапинидин иливалиду, Қапқан уни тутувалиду.
Le piège le saisit au talon, le traquenard se referme violemment sur lui.
10 Йәрдә уни күтидиған йошурун арғамча бар, Йолида уни тутмақчи болған бир қапқан бар.
Des entraves lui sont posées secrètement sur le sol, des embûches couvrent la route qu’il suit.
11 Уни һәр тәрәптин вәһимиләр бесип қорқитиватиду, Һәм улар уни из қоғлап қоғлаватиду.
De toutes parts les terreurs le poursuivent et font vaciller ses jambes.
12 Мағдурини ачарчилиқ йәп түгәтти; Палакәт униң йенида пайлап жүриду.
Sa vigueur dépérit par la faim, la ruine menace ses flancs.
13 Өлүмниң чоң балиси униң терисини йәватиду; Униң әзалирини шорайду.
Les lambeaux de sa peau deviennent une pâture, ses membres, une proie pour le premier-né de la mort.
14 У өз чедиридики аманлиқтин жулуп ташлиниду, [Өлүмниң тунҗиси] уни «вәһимиләрниң падишаси»ниң алдиға ялап апириду.
Il est arraché de la tente où il vivait en sécurité, et poussé entre les bras du roi des épouvantements.
15 Өйидикиләр әмәс, бәлки башқилар униң чедирида туриду; Туралғусиниң үстигә гуңгут яғдурулиду.
Des gens qui ne lui sont de rien se fixent dans sa demeure; une pluie de soufre se répand sur son domaine.
16 Униң йилтизи тегидин қурутулиду; Үстидики шахлири кесилиду.
Par en bas, ses racines se dessèchent, par en haut, son feuillage se flétrit.
17 Униң әслимисиму йәр йүзидикиләрниң есидин көтирилип кетиду, Сиртларда униң нам-абройи қалмайду.
Son souvenir s’efface de la terre, et rien ne rappelle son nom dans l’étendue du monde.
18 У йоруқлуқтин қараңғулуққа қоғливетилгән болуп, Бу дуниядин һайдиветилиду.
On le repousse de la lumière dans les ténèbres et on l’expulse de l’univers.
19 Әл-жутта һеч қандақ пәрзәнтлири яки әвлатлири қалмайду, У мусапир болуп турған йәрләрдиму нәсли қалмайду.
Il ne laisse ni lignée, ni postérité, ni aucun survivant dans son habitation.
20 Униңдин кейинкиләр униң күнигә қарап алақзадә болиду, Худди алдинқиларму чөчүп кәткәндәк.
Sa destinée frappe de stupeur ceux de l’Occident et donne le frisson à ceux de l’Orient.
21 Мана, қәбиһ адәмниң маканлири шүбһисиз шундақ, Тәңрини тонумайдиған кишиниңму орни чоқум шундақтур.
Oui, voilà ce qui attend les demeures du malfaiteur, la résidence de qui ne reconnaît pas Dieu!
