Аюп 18

1 Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —

Then responded Bildad the Shuhite, and said: —

2 Сәндәк адәмләр қачанғичә мундақ сөзләрни тохтатмайсиләр? Силәр убдан ойлап беқиңлар, андин биз сөз қилимиз.

How long will ye make a perversion of words? Ye should understand, and, afterwards, we could speak.

3 Биз немишкә силәрниң алдиңларда һайванлар һесаплинимиз? Немишкә алдиңларда ахмақ тонулимиз?

Wherefore are we accounted like beasts? or appear stupid, in thine eyes?

4 Һәй өзүңниң ғәзивидә өзүңни житқучи, сени дәпла йәр-зимин ташливетиләмду?! Тағ-ташлар өз орнидин көтирилип кетәмду?!

One tearing in pieces his own soul in his anger, —For thy sake, shall the earth be forsaken? or the rock be moved out of its place?

5 Қандақла болмисун, яман адәмниң чириғи өчүрүлиду, Униң от-учқунлири ялқунлимайду.

Even the light of the lawless, shall go out, —Neither shall shine the flame of his fire;

6 Чедиридики нур қараңғулуққа айлиниду, Униң үстигә асқан чириғи өчүрүлиду.

The light, hath darkened in his tent, Yea, his lamp above him, goeth out;

7 Униң мәзмут қәдәмлири қисилиду, Өзиниң несиһәтлири өзини моллақ атқузиду.

The steppings of his strength are hemmed in, and his own counsel casteth him down;

8 Чүнки өз путлири өзини торға әвәтиду, У дәл торниң үстигә дәссәйдиған болиду.

For he is thrust into a net by his own feet, and, upon a trap, he marcheth;

9 Қилтақ уни тапинидин иливалиду, Қапқан уни тутувалиду.

There catcheth him—by the heel—a gin, there holdeth him fast—a noose:

10 Йәрдә уни күтидиған йошурун арғамча бар, Йолида уни тутмақчи болған бир қапқан бар.

Concealed in the ground is a cord for him, —and a snare for him, on the path.

11 Уни һәр тәрәптин вәһимиләр бесип қорқитиватиду, Һәм улар уни из қоғлап қоғлаватиду.

Round about, terrors have startled him, and have driven him to his feet.

12 Мағдурини ачарчилиқ йәп түгәтти; Палакәт униң йенида пайлап жүриду.

Let his strength be famished, and, calamity, be ready at his side;

13 Өлүмниң чоң балиси униң терисини йәватиду; Униң әзалирини шорайду.

Let it devour the members of his body, Let the firstborn of death devour his members;

14 У өз чедиридики аманлиқтин жулуп ташлиниду, [Өлүмниң тунҗиси] уни «вәһимиләрниң падишаси»ниң алдиға ялап апириду.

Uprooted, out of his tent, be his confidence, and let it drive him down to the king of terrors;

15 Өйидикиләр әмәс, бәлки башқилар униң чедирида туриду; Туралғусиниң үстигә гуңгут яғдурулиду.

There shall dwell in his tent, what is naught-of-his, Let brimstone be strewed over his dwelling;

16 Униң йилтизи тегидин қурутулиду; Үстидики шахлири кесилиду.

Beneath, let his roots be dried up, and, above, be cut off his branch;

17 Униң әслимисиму йәр йүзидикиләрниң есидин көтирилип кетиду, Сиртларда униң нам-абройи қалмайду.

His memorial, have perished out of the land, and let him have no name over the face of the open field;

18 У йоруқлуқтин қараңғулуққа қоғливетилгән болуп, Бу дуниядин һайдиветилиду.

Let them thrust him out of light into darkness, Yea, out of the world, let them chase him;

19 Әл-жутта һеч қандақ пәрзәнтлири яки әвлатлири қалмайду, У мусапир болуп турған йәрләрдиму нәсли қалмайду.

Let him have neither scion nor seed among his people, neither any survivor in his place of sojourn:

20 Униңдин кейинкиләр униң күнигә қарап алақзадә болиду, Худди алдинқиларму чөчүп кәткәндәк.

Over his day, have they been astounded who come behind, and, them who are in advance, a shudder hath seized.

21 Мана, қәбиһ адәмниң маканлири шүбһисиз шундақ, Тәңрини тонумайдиған кишиниңму орни чоқум шундақтур.

Surely, these, are the dwellings of him that is perverse, and, this, is the place of him that knoweth not GOD.