Аюп 17
1 Мениң роһум сунуқ, Күнлирим түгәй дәйду, Гөрләр мени күтмәктә.
“Mi aliento se agota, mis días se apagan, y (me aguarda) el sepulcro.
2 Әтрапимда алдамчи мазақ қилғучилар бар әмәсму? Көзүмниң уларниң ечитқулуғиға тикилип туруштин башқа амали йоқтур.
¿No son mofadores los que me rodean? ¿No veo sin cesar sus provocaciones?
3 Аһ, җеним үчүн Өзүң халиған капаләтни елип Өзүңниң алдида маңа борун болғайсән; Сәндин башқа ким мени қоллап борун болсун?
(Oh Dios), sé Tú mi fiador; ¿quién podría entonces apretarme?
4 Чүнки Сән [достлиримниң] көңлини йоруқлуқтин қалдурғансән; Шуңа Сән уларни ғәлибидинму мәһрум қилисән!
Pues cerraste su corazón a la sabiduría; no permitas que se ensalcen.
5 Ғәниймәт алай дәп достлириға пәшва атқан кишиниң болса, Һәтта балилириниң көзлириму кор болиду.
Prometen la presa a sus amigos, en tanto se consumirán los ojos de sus mismos hijos.
6 У мени әл-жутларниң алдида сөз-чөчәккә қойди; Мән кишиләр йүзүмгә түкүридиған адәм болуп қалдим.
Soy la fábula de las gentes, y como un hombre a quien se escupe en la cara.
7 Дәрд-әләмдин көзүм торлишип кәтти, Барлиқ әзалирим көләңгидәк болуп қалди.
Mis ojos pierden la vista a causa de aflicción, y mis miembros todos no son más que una sombra.
8 Бу ишларни көрүп дуруслар һәйрануһәс болиду; Бигуналар ипласларға қарши турушқа қозғилиду.
Los rectos se pasman de ello, y el inocente se alza contra el impío.
9 Бирақ һәққаний адәм өз йолида чиң туриду, Қоли пак жүридиған адәмниң күчи тохтавсиз улғийиду.
Con todo, el justo sigue su camino, y el que tiene limpias las manos se hace cada vez más fuerte.
10 Әнди қени, һәммиңлар, йәнә келиңлар; Араңлардин бирму дана адәм тапалмаймән.
Vosotros, volved todos, venid aquí, que no hallaré entre vosotros un solo sabio.
11 Күнлирим ахирлишай дәп қапту, Муддиалирим, көңлүмдики интизарлар үзүлди.
Pasaron mis días, están desbaratados mis proyectos, los deseos de mi corazón.
12 Бу адәмләр кечини күндүзгә айландурмақчи; Улар қараңғулуққа қарап: «Нур йеқинлишиватиду» дейишиватиду.
Me convierten la noche en día, y en medio de las tinieblas (dicen) que la luz está cerca.
Por más que espere, el sepulcro es mi morada, en las tinieblas tengo mi lecho. (Sheol h7585)
14 «Чирип кетишни: «Сән мениң атам!», Қурутларни: «Апа! Ача!» дәп чақиримән!
A la fosa he dicho: «Tú eres mi padre»; y a los gusanos: «¡Mi madre y mis hermanos!»
15 Ундақта үмүтүм нәдә? Шундақ, үмүтүмни ким көрәлисун?
¿Dónde, pues, está mi esperanza? Mi dicha, ¿quién la verá?
