Аюп 17
1 Мениң роһум сунуқ, Күнлирим түгәй дәйду, Гөрләр мени күтмәктә.
Mon souffle s'épuise, mes jours s'éteignent, il ne me reste plus que le tombeau.
2 Әтрапимда алдамчи мазақ қилғучилар бар әмәсму? Көзүмниң уларниң ечитқулуғиға тикилип туруштин башқа амали йоқтур.
Je suis environné de moqueurs, mon œil veille au milieu de leurs outrages.
3 Аһ, җеним үчүн Өзүң халиған капаләтни елип Өзүңниң алдида маңа борун болғайсән; Сәндин башқа ким мени қоллап борун болсун?
O Dieu, fais-toi auprès de toi-même ma caution: quel autre voudrait me frapper dans la main?
4 Чүнки Сән [достлиримниң] көңлини йоруқлуқтин қалдурғансән; Шуңа Сән уларни ғәлибидинму мәһрум қилисән!
Car tu as fermé leur cœur à la sagesse; ne permets donc pas qu'ils s'élèvent.
5 Ғәниймәт алай дәп достлириға пәшва атқан кишиниң болса, Һәтта балилириниң көзлириму кор болиду.
Tel invite ses amis au partage, quand défaillent les yeux de ses enfants.
6 У мени әл-жутларниң алдида сөз-чөчәккә қойди; Мән кишиләр йүзүмгә түкүридиған адәм болуп қалдим.
Il a fait de moi la risée des peuples; je suis l'homme à qui l'on crache au visage.
7 Дәрд-әләмдин көзүм торлишип кәтти, Барлиқ әзалирим көләңгидәк болуп қалди.
Mon œil est voilé par le chagrin, et tous mes membres ne sont plus qu'une ombre.
8 Бу ишларни көрүп дуруслар һәйрануһәс болиду; Бигуналар ипласларға қарши турушқа қозғилиду.
Les hommes droits en sont stupéfaits, et l'innocent s'irrite contre l'impie.
9 Бирақ һәққаний адәм өз йолида чиң туриду, Қоли пак жүридиған адәмниң күчи тохтавсиз улғийиду.
Le juste néanmoins demeure ferme dans sa voie, et qui a les mains pures redouble de courage.
10 Әнди қени, һәммиңлар, йәнә келиңлар; Араңлардин бирму дана адәм тапалмаймән.
Mais vous tous, revenez, venez donc; ne trouverai-je pas un sage parmi vous?
11 Күнлирим ахирлишай дәп қапту, Муддиалирим, көңлүмдики интизарлар үзүлди.
Mes jours sont écoulés, mes projets anéantis, ces projets que caressait mon cœur.
12 Бу адәмләр кечини күндүзгә айландурмақчи; Улар қараңғулуққа қарап: «Нур йеқинлишиватиду» дейишиватиду.
De la nuit ils font le jour; en face des ténèbres, ils disent que la lumière est proche!
J'ai beau attendre, le schéol est ma demeure; dans les ténèbres j'ai disposé ma couche. (Sheol h7585)
14 «Чирип кетишни: «Сән мениң атам!», Қурутларни: «Апа! Ача!» дәп чақиримән!
J'ai dit à la fosse: « Tu es mon père; » aux vers: « Vous êtes ma mère et ma sœur! »
15 Ундақта үмүтүм нәдә? Шундақ, үмүтүмни ким көрәлисун?
Où est donc mon espérance? Mon espérance, qui peut la voir?
