Аюп 17
1 Мениң роһум сунуқ, Күнлирим түгәй дәйду, Гөрләр мени күтмәктә.
My spirit hath been destroyed, My days extinguished — graves [are] for me.
2 Әтрапимда алдамчи мазақ қилғучилар бар әмәсму? Көзүмниң уларниң ечитқулуғиға тикилип туруштин башқа амали йоқтур.
If not — mockeries [are] with me. And in their provocations mine eye lodgeth.
3 Аһ, җеним үчүн Өзүң халиған капаләтни елип Өзүңниң алдида маңа борун болғайсән; Сәндин башқа ким мени қоллап борун болсун?
Place, I pray Thee, my pledge with Thee; Who is he that striketh hand with me?
4 Чүнки Сән [достлиримниң] көңлини йоруқлуқтин қалдурғансән; Шуңа Сән уларни ғәлибидинму мәһрум қилисән!
For their heart Thou hast hidden From understanding, Therefore Thou dost not exalt them.
5 Ғәниймәт алай дәп достлириға пәшва атқан кишиниң болса, Һәтта балилириниң көзлириму кор болиду.
For a portion he sheweth friendship, And the eyes of his sons are consumed.
6 У мени әл-жутларниң алдида сөз-чөчәккә қойди; Мән кишиләр йүзүмгә түкүридиған адәм болуп қалдим.
And he set me up for a proverb of the peoples, And a wonder before them I am.
7 Дәрд-әләмдин көзүм торлишип кәтти, Барлиқ әзалирим көләңгидәк болуп қалди.
And dim from sorrow is mine eye, And my members as a shadow all of them.
8 Бу ишларни көрүп дуруслар һәйрануһәс болиду; Бигуналар ипласларға қарши турушқа қозғилиду.
Astonished are the upright at this, And the innocent against the profane Stirreth himself up.
9 Бирақ һәққаний адәм өз йолида чиң туриду, Қоли пак жүридиған адәмниң күчи тохтавсиз улғийиду.
And the righteous layeth hold [on] his way, And the clean of hands addeth strength, And — dumb are they all.
10 Әнди қени, һәммиңлар, йәнә келиңлар; Араңлардин бирму дана адәм тапалмаймән.
Return, and come in, I pray you, And I find not among you a wise man.
11 Күнлирим ахирлишай дәп қапту, Муддиалирим, көңлүмдики интизарлар үзүлди.
My days have passed by, My devices have been broken off, The possessions of my heart!
12 Бу адәмләр кечини күндүзгә айландурмақчи; Улар қараңғулуққа қарап: «Нур йеқинлишиватиду» дейишиватиду.
Night for day they appoint, Light [is] near because of darkness.
If I wait — Sheol [is] my house, In darkness I have spread out my couch. (Sheol h7585)
14 «Чирип кетишни: «Сән мениң атам!», Қурутларни: «Апа! Ача!» дәп чақиримән!
To corruption I have called: — 'Thou [art] my father.' 'My mother' and 'my sister' — to the worm.
15 Ундақта үмүтүм нәдә? Шундақ, үмүтүмни ким көрәлисун?
And where [is] now my hope? Yea, my hope, who doth behold it?
