Аюп 17
1 Мениң роһум сунуқ, Күнлирим түгәй дәйду, Гөрләр мени күтмәктә.
My spirit is broken, my days are cut short, the grave is ready for me.
2 Әтрапимда алдамчи мазақ қилғучилар бар әмәсму? Көзүмниң уларниң ечитқулуғиға тикилип туруштин башқа амали йоқтур.
Yet truly those that mock are with me, and on their offendings must my eye rest.
3 Аһ, җеним үчүн Өзүң халиған капаләтни елип Өзүңниң алдида маңа борун болғайсән; Сәндин башқа ким мени қоллап борун болсун?
And thou, [Creator!] attend, I pray thee, be my surety with thyself: who else is there that would strike hands with me?
4 Чүнки Сән [достлиримниң] көңлини йоруқлуқтин қалдурғансән; Шуңа Сән уларни ғәлибидинму мәһрум қилисән!
For thou hast concealed their heart against intelligence: therefore art thou not exalted [through them].
5 Ғәниймәт алай дәп достлириға пәшва атқан кишиниң болса, Һәтта балилириниң көзлириму кор болиду.
Every one of them speaketh deceptively to his friends: may also the eyes of his children fail.
6 У мени әл-жутларниң алдида сөз-чөчәккә қойди; Мән кишиләр йүзүмгә түкүридиған адәм болуп қалдим.
And he hath placed me here as a by-word unto nations; and I become openly as a place of abomination.
7 Дәрд-әләмдин көзүм торлишип кәтти, Барлиқ әзалирим көләңгидәк болуп қалди.
Therefore is my eye dim from vexation, and my limbs are all of them like a shadow.
8 Бу ишларни көрүп дуруслар һәйрануһәс болиду; Бигуналар ипласларға қарши турушқа қозғилиду.
Upright men must be astonished at this, and the innocent must arouse himself against the hypocrite.
9 Бирақ һәққаний адәм өз йолида чиң туриду, Қоли пак жүридиған адәмниң күчи тохтавсиз улғийиду.
Yet will the righteous hold firmly on to his way; and he that is clean of hands will acquire additional strength.
10 Әнди қени, һәммиңлар, йәнә келиңлар; Араңлардин бирму дана адәм тапалмаймән.
But all of you, do only return, and come but [to me]: and yet I shall not find among you one wise man.
11 Күнлирим ахирлишай дәп қапту, Муддиалирим, көңлүмдики интизарлар үзүлди.
My days are past, my resolves are broken off, [even the thoughts]—the possessions of my heart.
12 Бу адәмләр кечини күндүзгә айландурмақчи; Улар қараңғулуққа қарап: «Нур йеқинлишиватиду» дейишиватиду.
These would change the night into day, the light as near in the presence of darkness.—
When I hope for the nether world as my house; in the darkness have I spread my couch; (Sheol h7585)
14 «Чирип кетишни: «Сән мениң атам!», Қурутларни: «Апа! Ача!» дәп чақиримән!
When I call to corruption, Thou art my father: Thou art my mother, and my sister, to the worms.
15 Ундақта үмүтүм нәдә? Шундақ, үмүтүмни ким көрәлисун?
Ay, where is then my hope? as for my hope, who will see it [fulfilled]?
