Аюп 16
1 Андин Аюп җававән мундақ деди: —
Então respondeu Job, e disse:
2 Мән мошундақ гәпләрни көп аңлиғанмән; Силәр һәммиңлар азап йәткүзидиған әҗайип тәсәлли бәргүчи екәнсиләр-һә!
Tenho ouvido muitas coisas como estas: todos vós sois consoladores molestos.
3 Мундақ ватилдап қилған гәплириңларниң чеки барму? Силәргә мундақ җавап беришкә зади немә қутратқулуқ қилди?
Porventura não terão fim estas palavras de vento? ou que te irrita, para assim responderes?
4 Халисамла өзүм силәргә охшаш сөз қилалайттим; Силәр мениң орнумда болидиған болсаңлар, Мәнму сөзләрни бағлаштуруп ейтип, силәргә зәрбә қилалайтим, Бешимниму силәргә қаритип чайқалайттим!
Falaria eu também como vós falais, se a vossa alma estivesse em lugar da minha alma? ou amontoaria palavras contra vós, e menearia contra vós a minha cabeça?
5 Һалбуки, мән әксичә ағзим билән силәрни риғбәтләндүрәттим, Ләвлиримниң тәсәллиси силәргә дора-дәрман болатти.
Antes vos fortaleceria com a minha boca, e a consolação dos meus lábios abrandaria a dor.
6 Лекин мениң сөзлишим билән азавим азаймайду; Яки гепимни ичимгә жутувалисамму, маңа немә арамчилиқ болсун?
Se eu falar, a minha dor não cessa, e, calando-me eu, que mal me deixa?
7 Бирақ У мени һалсизландүрүвәтти; Шундақ, Сән пүткүл аиләмни вәйран қиливәттиң!
Na verdade, agora me molestou: tu assolaste toda a minha companhia.
8 Сән мени қамаллидиң! Шуниң билән [әһвалим маңа] гувалиқ қилмақта; Мениң оруқ-қақшал [бәдиним] орнидин туруп өзүмни әйипләп гувалиқ қилиду!
Testemunha disto é que já me fizeste enrugado, e a minha magreza já se levanta contra mim, e no meu rosto testifica contra mim.
9 Униң ғәзиви мени титма қилип, Мени ов олҗиси қилиду; У маңа қарап чишини ғучурлитиду; Мениң дүшминимдәк көзини алайитип маңа тикиду.
Na sua ira me despedaçou, e ele me perseguiu; rangeu os seus dentes contra mim: aguça o meu adversário os seus olhos contra mim.
10 [Адәмләр] маңа қарап [мазақ қилишип] ағзини ачиду; Улар нәпрәт билән мәңзимгә качатлайду; Маңа һуҗум қилай дәп сәп түзиду.
Bocejam com a sua boca contra mim; com desprezo me feriram nos queixos, e contra mim se ajuntam todos.
11 Худа мени әскиләргә тапшурған; Мени рәзилләрниң қолиға ташливәткән екән.
Entrega-me Deus ao perverso, e nas mãos dos ímpios me faz cair.
12 Әслидә мән теч-аманлиқта тураттим, бирақ у мени пачақлиди; У бойнумдин силкип битчит қиливәтти, Мени Өз нишани қилған екән.
Descançado estava eu, porém ele me quebrantou; e pegou-me pela cerviz, e me despedaçou; também me pôs por seu alvo.
13 Униң оқячилири мени қапсивалди; Һеч айимай У үчәй-бағримни житип, Өтүмни йәргә төкүвәтти.
Cercam-me os seus flecheiros; atravessa-me os rins, e não me poupa, e o meu fel derrama em terra.
14 У у йәр-бу йеримгә үсти-үстиләп зәхим қилип бөсүп кириду; У палвандәк маңа қарап етилиду.
Quebranta-me com quebranto sobre quebranto: arremete contra mim como um valente.
15 Терәмниң үстигә бөз рәхт тикип қойдум; Өз иззәт-һөрмитимни топа-чаңға селип қойдум.
Cosi sobre a minha pele o saco, e revolvi a minha cabeça no pó.
16 Гәрчә қолумда һеч қандақ зораванлиқ болмисиму, Дуайим чин дилимдин болған болсиму, Йүзүм жиға-зерәидин қизирип кәтти; Қапақлиримни өлүм сайиси басти.
O meu rosto todo está descorado de chorar, e sobre as minhas pálpebras está a sombra da morte:
Não havendo porém violência nas minhas mãos, e sendo pura a minha oração.
18 Аһ, йәр-зимин, қенимни япмиғин! Налә-пәрядим тохтайдиғанға җай болмиғай!
Ah! terra, não cubras o meu sangue; e não haja lugar para o meu clamor!
19 Бирақ мана, асманларда һазирму маңа шаһит Болғучи бар! Әршләрдә маңа капаләт Болғучи бар!
Eis que também agora está a minha testemunha no céu, e a minha testemunha nas alturas.
20 Өз достлирим мени мазақ қилғини билән, Бирақ көзүм техичә Тәңригә яш төкмәктә.
Os meus amigos são os que zombam de mim; os meus olhos se desfazem em lágrimas diante de Deus.
21 Аһ, инсан балиси дости үчүн келиштүргүчи болғандәк, Тәңри билән адәм оттурисидиму келиштүргүчи болсиди!
Ah! se se pudesse contender com Deus pelo homem, como o filho do homem pelo seu amigo!
22 Чүнки йәнә бир нәччә жил өтүши биләнла, Мән барса қайтмас йолда меңип қалимән.
Porque se passarão poucos anos; e eu seguirei o caminho por onde não tornarei.
