Аюп 15
1 Теманлиқ Елифаз буниңға җававән мундақ деди: —
Then answered Eliphaz the Temanite, and said:
2 Данишмән кишиниң қуруқ шамалдәк сәпсәтә билән җавап бериши тоғриму? [Данишмән] қосиғини иссиқ мәшриқ шамили билән тойғузса боламду?
Should a wise man answer with arguments of wind, Or fill his bosom with the east wind?
3 Пайдисиз сөзләр билән, Тайини йоқ гәпләр билән муназирилишиши мувапиқму?
Should he argue with speech that helpeth him not, And with words which do not profit him?
4 Бәрһәқ, сән иман-ихласни йоқ қиливәтмәкчисән, Худаниң алдида дуа-истиқамәткә тосалғу болисән.
Behold, thou makest the fear of God a vain thing, And discouragest prayer before him.
5 Чүнки қәбиһлигиң ағзиңға сөз салиду, Сән мәккарларниң тилини таллап қоллинисән.
Yea, thy own mouth proclaimeth thy iniquity, Though thou choosest the tongue of the crafty.
6 Мән әмәс, бәлки өз ағзиң өзүңниң гунайиңни бекитиду, Өз ләвлириң саңа қарши гувалиқ бериду.
Thy own mouth condemneth thee, and not I; Thy own lips testify against thee.
7 Сән инсанлар ичидә тунҗа болуп туғулғанму? Сән тағ-даванлардин авал апиридә болғанму?
Art thou the first man that was born? Wast thou formed before the hills?
8 Тәңриниң мәхпий кеңишини аңлап кәлгәнмусән? Даналиқ сән биләнла чәклинәмду?
Hast thou listened in the council of God, And drawn all wisdom to thyself?
9 Сән билгәнләрни бизниң билмәйдиғанлиримиз барму? Сән чүшәнгәнни бизниң чүшәнмәйдиғинимиз барму?
What dost thou know, that we know not also? What dost thou understand, that is a secret to us?
10 Ақсақаллар һәм қерилар бизниң тәрипимиздә туриду, Улар сениң атаңдинму яшта чоңдур.
With us are the aged and hoary-headed; Much older than thy father.
11 Тәңриниң тәсәллилири, Йәни саңа мулайимлиқ билән ейтқан мошу сөз сән үчүн азлиқ қиламду?
Dost thou despise the consolations of God, And words so full of kindness to thee?
12 Немишкә көңүлниң кәйнигә кирип кетисән? Көзүңни немигә пақиритисән?
Why hath thy passion taken possession of thee? And why this winking of thine eyes?
13 Шундақ қилип сән роһуңни Тәңригә қарши турғуздуң, Еғизиңдин шундақ сөзләрниң чиқишиға йол қоюватисән!
For against God hast thou turned thy spirit, And uttered such words from thy mouth.
14 Инсан немә еди? Өз-өзини паклалиғидәк? Анидин туғулған адәм балиси немә еди? Һәққаний болалиғидәк?
What is man, that he should be pure, And he that is born of woman, that he should be innocent?
15 Қара, [Худа] Өз муқәддәслиригиму ишәнмигән йәрдә, Асманларму униң нәзиридә пак болмиған йәрдә,
Behold, He putteth no trust in his ministering spirits, And the heavens are not pure in his sight;
16 Жиркинчлик болған, сесип кәткән, Қәбиһликни су ичкәндәк ичидиған инсан балиси зади қандақ болар?
Much less, abominable and polluted man, Who drinketh iniquity as water.
17 Мән саңа көрситәй, маңа қулақ сал; Көзүм көргәнни баян қилмақчимән.
Hear me, and I will show thee, And that which I have seen will I declare;
18 Данишмәнләр ата-бовилиридин буларни аңлиған, Йошурмай буларни баян қилған: —
Which the wise men have told, And not kept concealed, as received from their fathers;
19 (Пәқәт шуларғила, [йәни ата-бовилириғила] йәр-зимин тапшурулған еди, Уларниң арисидин ят адәм өтүшкә петиналмайтти)
To whom alone the land was given, And among whom not a stranger wandered.
20 — Рәзил адәм барлиқ күнлиридә азаплиниду, Залим кишигә жиллар санақлиқла бекитилгәндур.
“All his days the wicked man is in pain; Yea, all the years, that are laid up for the oppressor.
21 Униң қулиқиға вәһимиләрниң авази кириду, Баяшатлиғида булаңчи униң устигә бесип чүшиду.
A fearful sound is in his ears; In peace the destroyer cometh upon him.
22 Қараңғулуқтин қутулушқа униң көзи йәтмәйду, У қилич билән чепилишқа сақланғандур.
He hath no hope that he shall escape from darkness; He is set apart for the sword.
23 У аш издәп: «Зади нәдин тепилар?» дәп йолда тенәп жүриду, У зулмәт күниниң униңға йеқинлашқанлиғини билиду.
He wandereth about, seeking bread; He knoweth that a day of darkness is at hand.
24 Дәрд-әләм һәм азап униңға вәһимә қилиду, Һуҗумға тәйяр болған падишадәк униң үстидин ғәлибә қилиду.
Distress and anguish fill him with dread; They prevail against him like a king ready for the battle.
25 Чүнки у Тәңригә қарши қолини көтәргән, Һәммигә қадирға күч көрсәтмәкчи болған,
Because he stretched forth his hand against God, And bade defiance to the Almighty,
26 Шуңа у бойнини қаттиқ қилип, Көп қәвәтлик қалқанни көтирип униңға қарап етилиду.
And ran against him with outstretched neck, With the thick bosses of his bucklers;
27 Йүзини яғ басқан болсиму, Беқинлири сәмрәп кәткән болсиму,
Because he covered his face with fatness, And gathered fat upon his loins,
28 У харабә шәһәрләрдә, Адәм қонғуси кәлмәйдиған, Кесәк дүвилири болушқа бекитилгән өйләрдә яшайду;
And dwelt in desolated cities, In houses which no man inhabiteth, That are ready to become heaps.
29 У һеч бейимайду, Униң мал-мүлки болса үзүлүп қалиду, Униң тәәллуқатлири зимин үстидә кеңәймәйду.
He shall not be rich; his substance shall not endure, And his possessions shall not be extended upon the earth.
30 У қараңғулуқтин қечип қутулалмайду, Ялқун униң шахлирини көйдүрүп қурутиду, [Худаниң] бир нәпәси билән у [дуниядин] кетиду.
He shall not escape from darkness, And the flame shall dry up his branches; Yea, by the breath of His mouth shall he be taken away.
31 У сахтилиққа таянмисун! У алдинип кәткән, шуңа сахтилиқниң өзи униң инъами болиду;
“Let not man trust in vanity! he will be deceived; For vanity shall be his recompense.
32 Униң күни техи тошмай турупла, Униң шехи техи көкирип болмайла, бу ишлар әмәлгә ашурулиду.
He shall come to his end before his time, And his branch shall not be green.
33 Үзүм тели силкинип, тоң үзүмләр чүшүрүветилгәндәк, Зәйтун дәриғиниң чечиги ечилипла төкүлүп кәткәндәк болиду.
He shall shake off his unripe fruit like the vine, And shed his blossoms like the olive-tree.
34 Чүнки ипласларниң җәмәти туғмас болиду, От пара йегәнләрниң чедирлирини көйдүриветиду.
The house of the unrighteous shall be famished, And fire shall consume the tents of bribery.
35 [Бирақ] улар [һәрдайим] яманлиқни ойлап, қәбиһлик туғдуриду, Көңлидә һаман һейлә-микир тәйярлайду.
They conceive mischief, and bring forth misery, And their breast deviseth deceit.”
