Аюп 13
1 Мана, мениң көзүм буларниң һәммисини көрүп чиққан; Мениң қулиқим буларни аңлап чүшәнгән.
Lo! all this mine eye hath seen; Mine ear hath heard and understood it.
2 Силәрниң билгәнлириңларни мәнму билимән; Мениң силәрдин қелишқичилигим йоқ.
What ye know, I know also; I am not inferior to you.
3 Бирақ мениң арзуюм Һәммигә қадир билән сөзлишиштур, Мениң Худа билән муназирә қилғум келиду.
But O that I might speak with the Almighty! O that I might reason with God!
4 Силәр болсаңлар төһмәт чаплиғучилар, Һәммиңлар ярамсиз тевипсиләр.
For ye are forgers of lies; Physicians of no value, all of you!
5 Силәр пәқәтла сүкүттә турған болсаңлар еди! Бу силәр үчүн даналиқ болатти!
O that ye would altogether hold your peace! This, truly, would be wisdom in you.
6 Мениң муназирәмгә қулақ селиңлар, Ләвлиримдики муһакимиләрни аңлап беқиңлар.
Hear, I pray you, my arguments; Attend to the pleadings of my lips!
7 Силәр Худаниң вакаләтчиси сүпитидә болувелип адилсиз сөз қиламсиләр? Униң үчүн һейлә-микирлик гәп қилмақчимусиләр?
Will ye speak falsehood for God? Will ye utter deceit for him?
8 Униңға йүз-хатирә қилип [хушамәт] қилмақчимусиләр?! Униңға вакалитән дәва соримақчимусиләр?
Will ye be partial to his person? Will ye contend earnestly for God?
9 У ич-бағриңларни ахтуруп чиқса, силәр үчүн яхши болаттиму? Инсан балисини алдиғандәк уни алдимақчимусиләр?
Will it be well for you, if he search you thoroughly? Can ye deceive him, as one may deceive a man?
10 Силәр йүз-хатирә қилип йошурунчә хушамәт қилсаңлар, У чоқум силәрни әйипләйду.
Surely he will rebuke you, If ye secretly have respect to persons.
11 Буниңдин көрә Униң һәйвисиниң силәрни қорқатқини, Униң вәһимисиниң силәргә чүшкини түзүк әмәсму?
Doth not his majesty make you afraid, And his dread fall upon you?
12 Пәнд-несиһәтиңлар пәқәт күлгә охшаш сөзләр, халас; Силәр [ишәш бағлиған] истиһкамиңлар пәқәт лай истиһкамлар, халас.
Your maxims are words of dust; Your fortresses are fortresses of clay.
13 Мени ихтияримға қоюветип зуван сүрмәңлар, мени гәп қилғили қоюңлар. Бешимға һәр немә кәлсә кәлсун!
Hold your peace, and let me speak: And then come upon me what will!
14 Қандақла болмисун, җеним билән тәвәккул қилимән, Мән җенимни алқинимға елип қойимән!
Why do I take my flesh in my teeth, And put my life in my hand?
15 У җенимни алсиму мән йәнила Уни күтимән, Униңға тайинимән; Бирақ қандақла болмисун мән тутқан йоллиримни Униң алдида ақлимақчимән;
Lo! he slayeth me, and I have no hope! Yet will I justify my ways before him.
16 Бундақ қилишим маңа ниҗатлиқ болиду; Чүнки иплас бир адәм униң алдиға баралмайду.
This also shall be my deliverance; For no unrighteous man will come before him.
17 Сөзлиримни диққәт билән аңлаңлар, Баянлиримға убдан қулақ селиңлар.
Hear attentively my words, And give ear to my declaration!
18 Мана, мән өз дәвайимни тәртиплиқ қилип тәйяр қилдим; Мән өзүмниң һәқиқәтән ақлинидиғанлиғимни билимән.
Behold, I have now set in order my cause; I know that I am innocent.
19 Мән билән бәс-муназирә қилидиған қени ким баркин? Һазир сүкүт қилған болсам, тиниқтин тохтиған болаттим!
Who is he that can contend with me? For then would I hold my peace, and die!
20 [Аһ Худа]! Маңа пәқәт икки ишнила қилип бәргин; Шундақ болғандила, мән өзүмни Сәндин қачурмаймән:
Only do not unto me two things, Then will I not hide myself from thy presence;
21 — Қолуңни мәндин жирақ қилғин; — Вәһимәң мени қорқатмисун.
Let not thy hand be heavy upon me, And let not thy terrors make me afraid:
22 Андин мени сот қилишқа чақир, мән саңа җавап беримән; Яки мән Саңа [дәвайимдин] сөз қилсам, Сәнму маңа җавап берисән.
Then call upon me, and I will answer; Or I will speak, and answer thou me.
23 Мениң қәбиһликлирим һәм гуналирим зади қанчилик? Итаәтсизлигим һәм гунайимни маңа көрситип бәр!
How many are my iniquities and sins? Make me to know my faults and transgressions.
24 Немишкә дидариңни мәндин йошурисән? Немишкә мени Өз дүшминиң дәп билдиң?
Wherefore dost thou hide thy face, And account me as thine enemy?
25 Уяқ-буяққа учуруветилидиған анчики бир йопурмақни вәһимигә салмақчимусән? Қуруп кәткән пахални қоғлимақчимусән?
Wilt thou put in fear the driven leaf? Wilt thou pursue the dry stubble?
26 Чүнки Сән мениң үстүмдин зәһәрдәк әрзләрни язисән, Сән яшлиғимдики қәбиһликлиримни маңа қайтуруватисән.
For thou writest bitter things against me, And makest me inherit the sins of my youth.
27 Мән чирип кәткән бир нәрсә, Мән пәқәт күйә йегән бир кийимла болғиним билән, Лекин Сән мениң путлиримни кишәнләйсән, Һәммә йоллиримни күзитип жүрисән; Тапанлиримға маңмаслиқ үчүн чәк сизип қойғансән.
Yea, thou puttest my feet in the stocks, And waterest all my paths; Thou hemmest in the soles of my feet.
And I, like an abandoned thing, shall waste away; Like a garment which is moth-eaten.
