Аюп 12
1 Аюп җававән мундақ деди: —
Then responded Job, and said: —
2 Силәр бәрһәқ әл-әһлисиләр! Өлсәңлар һекмәтму силәр билән биллә кетиду!
Of a truth, ye, are the people, and, with you, wisdom, will die.
3 Мениңму силәрдәк өз әқлим бар, Әқилдә силәрдин қалмаймән; Бунчилик ишларни ким билмәйду?!
I also, have a mind like you, I, fall not short, of you, But who hath not such things as these?
4 Мән өз достлиримға мазақ объекти болдум; Мәндәк Тәңригә илтиҗа қилип, дуаси иҗабәт болған киши, Һәққаний, дурус бир адәм мазақ қилинди!
A laughing-stock to one’s neighbour, do I become, one who hath called upon GOD and he hath answered him! A laughing-stock—a righteous man without blame!
5 Раһәттә олтарған кишиләр көңлидә һәр қандақ күлпәтни нәзиригә алмайду; Улар: «Күлпәтләр путлири тейилиш алдида турған кишигила тәйяр туриду» дәп ойлайду.
For ruin, there is contempt, in the thought of the man at ease, —ready, for such as are of faltering foot!
6 Қарақчиларниң чедирлири аватлишиду; Тәңригә һақарәт кәлтүридиғанлар аман туриду; Улар өзиниң илаһини өз алқинида көтириду.
At peace are the tents that belong to the spoilers, and there is security to them who provoke GOD, To him who bringeth a god in his hand.
7 Әнди һайванлардинму сорап бақ, Улар саңа үгитиду, Асмандики учар-қанатларму саңа дәйду;
But, in very deed, ask, I pray thee, the beasts, and they will teach thee, and the bird of the heavens, and it will tell thee;
8 Вә яки йәр-зиминға гәп қилсаңчу, Уму саңа үгитиду; Деңиздики белиқлар саңа сөз қилиду.
Or address the earth, and it will teach thee, and the fishes of the sea, will recount it to thee:
9 Буларниң һәммисини Пәрвәрдигарниң қоли қилғанлиғини ким билмәйду?
Who knoweth not, among all these, that, the hand of Yahweh, hath done this?
10 Барлиқ җан егилири, барлиқ әт егилири, Җүмлидин барлиқ инсанниң нәпәси униң қолидидур.
In whose hand is the soul of every living thing, and the spirit of all the flesh of men.
11 Еғизда таамни тетиғандәк, Қулақму сөзиниң тоғрилиғини синап бақиду әмәсму?
Doth not, the ear, try, words? even as, the palate, tasteth for itself, food?
12 Яшанғанларда даналиқ раст тепиламду? Күнлириниң көп болуши билән йорутулуш келәмду?
In the Ancient, is wisdom, and [in] Length of Days, understanding:
13 Униңдила даналиқ һәм қудрәт бар; Униңдила йолйоруқ һәм йорутуш бардур.
With Him, are wisdom and strength, to Him, pertain counsel and understanding.
14 Мана, У харап қилса, һеч ким қайтидин қуруп чиқалмайду; У қамап қойған адәмни һеч ким қоюветәлмәйду.
Lo! He pulleth down, and it cannot be built, He closeth up over a man, and it cannot be opened:
15 Мана, У суларни тохтитивалса, сулар қуруп кетиду, У уларни қоюп бәрсә, улар йәр-зиминни бесип вәйран қилиду.
Lo! He holdeth back the waters, and they dry up, or sendeth them out, and they transform the earth:
16 Униңда күч-қудрәт, чин һекмәтму бар; Алдиғучи, алданғучиму униңға тәвәдур.
With Him, is strength and effective wisdom, to Him, belong he that erreth, and he that causeth to err.
17 У мәслиһәтчиләрни ялаңач қилдуруп, ялап елип кетиду, Сорақчиларни рәсва қилиду.
Who leadeth away counsellors [as] a spoil, and, judges, He befooleth:
18 У падишалар [әл-әһлигә] салған кишәнләрни йешиду, Андин шу падишаларни ялаңачлап, чатрақлирини лата биләнла қалдуруп [шәрмәндә қилиду].
The fetters of kings, He looseth, or hath bound a slave’s waistcloth about their loins:
19 У каһинларни ялиңаяғ маңдуруп елип кетиду; У күч-һоқуқдарларни ағдуриду.
Who leadeth away priests [as] a spoil, and, men firmly seated, He overturneth:
20 У ишәшлик қаралған затларниң ағзини етиду; Ақсақалларниң әқлини елип кетиду.
Setting aside the speech of the trusty, and, the discernment of elders, He taketh away:
21 У ақсүнәкләрниң үстигә һақарәт төкиду, У палванларниң бәлвеғини йешип [уларни күчсиз қилиду].
Pouring contempt upon nobles, and, the girdle of the mighty, hath He loosed:
22 У қараңғулуқтики чоңқур сирларни ашкарилайду; У өлүмниң сайисини йорутиду.
Laying open deep things, out of darkness, and bringing out to light, the death-shade:
23 У әл-жутларни улуқлаштуриду һәм андин уларни гумран қилиду; Әл-жутларни кеңәйтиду, уларни тарқитиду.
Who giveth greatness to nations, or destroyeth them, Who spreadeth out nations, or leadeth them into exile:
24 У зиминдики әл-җамаәтниң каттивашлириниң әқлини елип кетиду; Уларни йолсиз дәшт-баяванда сәрсан қилип аздуриду.
Who taketh away the sense of the chiefs of the people of the earth, and hath caused them to wander in a pathless waste:
25 Улар нурсизландурулуп қараңғулуқта йолни силаштуриду, У уларни мәс болуп қалған кишидәк галди-гулдуң маңдуриду.
They grope about in the dark, having no light, and He hath made them to reel, like a drunken man.
