Аюп 11
1 Андин Нааматлиқ Зофар җававән мундақ деди: —
And Zophar the Naamathite answereth and saith: —
2 «Гәп мундақ көп турса, уни җавапсиз қалдурғили болмас? Сөзмән киши өзини ақлиса боламду?
Is a multitude of words not answered? And is a man of lips justified?
3 Сениң сәпсәтәлириң көпчиликниң ағзини тувақлиса боламду? Сән мазақ қилип сөзлигәндин кейин, һеч ким бу ишни йүзүңгә салмисунму?
Thy devices make men keep silent, Thou scornest, and none is causing blushing!
4 Чүнки сән: «Мениң әқидилирим саптур, Мән сән [Худаниң] алдида пакмән» — дедиң.
And thou sayest, 'Pure [is] my discourse, And clean I have been in Thine eyes.'
5 Аһ, Тәңри гәп қилсиди! Ағзини ечип сени әйиплисиди!
And yet, O that God had spoken! And doth open His lips with thee.
6 Шундақ қилип У даналиқниң сирлирини саңа ечип бәрсиди! Чүнки даналиқ икки тәрәпликтур! Тәңриниң гунайиңниң хелә бир қисмини көтириветип, улардин өтидиғанлиғини убдан билип қой!
And declare to thee secrets of wisdom, For counsel hath foldings. And know thou that God forgetteth for thee, [Some] of thine iniquity.
7 Сән Тәңрини издигән тәғдирдиму Уни түптин тонуяламсән?! Һәммигә Қадирниң чәксизлигини чүшинип йетәләмсән?
By searching dost thou find out God? Unto perfection find out the Mighty One?
8 [Бундақ даналиқ] асмандин егиздур, [униңға еришишкә] немә амалиң бар? У тәһтисарадин чоңқурдур, сән немини биләләйсән? (Sheol h7585)
Heights of the heavens! — what dost thou? Deeper than Sheol! — what knowest thou? (Sheol h7585)
9 Униң узунлуғи йәр-зиминдин узундур, Кәңлиги деңиз-океанлардин кәңдур.
Longer than earth [is] its measure, And broader than the sea.
10 У өтүп кетиветип, адәмни қамиса, уни сораққа чақирса, кимму Уни тосалисун?
If He pass on, and shut up, and assemble, Who then dost reverse it?
11 Чүнки У сахта адәмләрни убдан билиду, У тәкшүрмәй турупла алдамчилиқни аллиқачан көрүп болған.
For he hath known men of vanity, And He seeth iniquity, And one doth not consider [it]!
12 «Инсан туғулуп бир явайи ешәкниң тәхийигә айланғичә, Надан адәм дана болур!».
And empty man is bold, And the colt of a wild ass man is born.
13 Бирақ сән болсаң, әгәр қәлбиңни тоғрилатсаң, Қолуңни Худаға қарап созсаң,
If thou — thou hast prepared thy heart, And hast spread out unto Him thy hands,
14 Қолуңдики қәбиһликни өзүңдин нери қилсаң, Чедирлириңда һеч яманлиқни турғузмисаңла,
If iniquity [is] in thy hand, put it far off, And let not perverseness dwell in thy tents.
15 Сән у чағда йүзүңни қусурсиз көтирип жүрисән, Тәврәнмәс, қорқунучсиз болисән;
For then thou liftest up thy face from blemish, And thou hast been firm, and fearest not.
16 Җапайиңни унтуйсән, Һәтта еқип өтүп кәткән суни ойлиғандәк уларни әсләйсән;
For thou dost forget misery, As waters passed away thou rememberest.
17 Күнлириң чүштики нурдин йоруқ болиду, Сени һазир қараңғулуқ басқини билән, таңдәк парлақ болисән.
And above the noon doth age rise, Thou fliest — as the morning thou art.
18 Үмүтүң бар болғачқа, сән һимайигә егә болисән, Сән әтрапиңға хатирҗәм қарап арам елип олтирисән.
And thou hast trusted because their is hope, And searched — in confidence thou liest down,
19 Раст, сән ятқиниңда, һеч кимниң вәсвәсиси болмайду, Әксичә нурғунлиған кишиләр сениң һиммитиңни издәп келиду.
And thou hast rested, And none is causing trembling, And many have entreated thy face;
20 Бирақ рәзилләрниң көзлири нуридин кетиду, Уларға қечишқа һеч йол қалмайду, Уларниң үмүти нәпәси тохташтин ибарәт болиду, халас».
And the eyes of the wicked are consumed, And refuge hath perished from them, And their hope [is] a breathing out of soul!
