Аюп 11

1 Андин Нааматлиқ Зофар җававән мундақ деди: —

Then answered Zophar the Naamathite, and said:

2 «Гәп мундақ көп турса, уни җавапсиз қалдурғили болмас? Сөзмән киши өзини ақлиса боламду?

Shall not the multitude of words receive an answer? Shall the man of words be justified?

3 Сениң сәпсәтәлириң көпчиликниң ағзини тувақлиса боламду? Сән мазақ қилип сөзлигәндин кейин, һеч ким бу ишни йүзүңгә салмисунму?

Shall thy boastings make men hold their peace? Shalt thou mock, and none put thee to shame?

4 Чүнки сән: «Мениң әқидилирим саптур, Мән сән [Худаниң] алдида пакмән» — дедиң.

Thou sayest, My speech is pure; I am clean in thine eyes, [[O God!]]

5 Аһ, Тәңри гәп қилсиди! Ағзини ечип сени әйиплисиди!

But O that God would speak, And open his lips against thee;

6 Шундақ қилип У даналиқниң сирлирини саңа ечип бәрсиди! Чүнки даналиқ икки тәрәпликтур! Тәңриниң гунайиңниң хелә бир қисмини көтириветип, улардин өтидиғанлиғини убдан билип қой!

That he would show thee the secrets of his wisdom, —His wisdom, which is unsearchable! Then shouldst thou know that God forgiveth thee many of thine iniquities.

7 Сән Тәңрини издигән тәғдирдиму Уни түптин тонуяламсән?! Һәммигә Қадирниң чәксизлигини чүшинип йетәләмсән?

Canst thou search out the deep things of God? Canst thou find out the Almighty to perfection?

8 [Бундақ даналиқ] асмандин егиздур, [униңға еришишкә] немә амалиң бар? У тәһтисарадин чоңқурдур, сән немини биләләйсән? (Sheol h7585)

'Tis high as heaven, what canst thou do? Deeper than hell, what canst thou know? (Sheol h7585)

9 Униң узунлуғи йәр-зиминдин узундур, Кәңлиги деңиз-океанлардин кәңдур.

The measure thereof is longer than the earth, And broader than the sea.

10 У өтүп кетиветип, адәмни қамиса, уни сораққа чақирса, кимму Уни тосалисун?

If he apprehend, and bind, and bring to trial, Who shall oppose him?

11 Чүнки У сахта адәмләрни убдан билиду, У тәкшүрмәй турупла алдамчилиқни аллиқачан көрүп болған.

For he knoweth the unrighteous; He seeth iniquity, when they do not observe it.

12 «Инсан туғулуп бир явайи ешәкниң тәхийигә айланғичә, Надан адәм дана болур!».

But vain man is without understanding; Yea, man is born a wild ass's colt.

13 Бирақ сән болсаң, әгәр қәлбиңни тоғрилатсаң, Қолуңни Худаға қарап созсаң,

If thou direct thy heart, And stretch out thy hands, toward him;

14 Қолуңдики қәбиһликни өзүңдин нери қилсаң, Чедирлириңда һеч яманлиқни турғузмисаңла,

If thou put away iniquity from thy hand, And let not wickedness dwell in thy habitation, —

15 Сән у чағда йүзүңни қусурсиз көтирип жүрисән, Тәврәнмәс, қорқунучсиз болисән;

Then shalt thou lift up thy face without spot; Yea, thou shalt be steadfast, and have no fear.

16 Җапайиңни унтуйсән, Һәтта еқип өтүп кәткән суни ойлиғандәк уларни әсләйсән;

For thou shalt forget thy misery, Or remember it as waters that have passed away.

17 Күнлириң чүштики нурдин йоруқ болиду, Сени һазир қараңғулуқ басқини билән, таңдәк парлақ болисән.

Thy life shall be brighter than the noon-day; Now thou art in darkness, thou shalt then be as morning.

18 Үмүтүң бар болғачқа, сән һимайигә егә болисән, Сән әтрапиңға хатирҗәм қарап арам елип олтирисән.

Thou shalt be secure, because there is hope; Now thou art disappointed, thou shalt then rest in safety.

19 Раст, сән ятқиниңда, һеч кимниң вәсвәсиси болмайду, Әксичә нурғунлиған кишиләр сениң һиммитиңни издәп келиду.

Thou shalt lie down, and none shall make thee afraid; And many shall make suit unto thee.

20 Бирақ рәзилләрниң көзлири нуридин кетиду, Уларға қечишқа һеч йол қалмайду, Уларниң үмүти нәпәси тохташтин ибарәт болиду, халас».

But the eyes of the wicked shall be wearied out; They shall find no refuge; Their hope is—the breathing forth of life.