Аюп 11
1 Андин Нааматлиқ Зофар җававән мундақ деди: —
Saa tog Na'amatiten Zofar til Orde og sagde:
2 «Гәп мундақ көп турса, уни җавапсиз қалдурғили болмас? Сөзмән киши өзини ақлиса боламду?
Skal en Ordgyder ej have Svar, skal en Mundheld vel have Ret?
3 Сениң сәпсәтәлириң көпчиликниң ағзини тувақлиса боламду? Сән мазақ қилип сөзлигәндин кейин, һеч ким бу ишни йүзүңгә салмисунму?
Skal Mænd vel tie til din Skvalder, skal du spotte og ikke faa Skam?
4 Чүнки сән: «Мениң әқидилирим саптур, Мән сән [Худаниң] алдида пакмән» — дедиң.
Du siger: »Min Færd er lydeløs, og jeg er ren i hans Øjne!«
5 Аһ, Тәңри гәп қилсиди! Ағзини ечип сени әйиплисиди!
Men vilde dog Gud kun tale, oplade sine Læber imod dig,
6 Шундақ қилип У даналиқниң сирлирини саңа ечип бәрсиди! Чүнки даналиқ икки тәрәпликтур! Тәңриниң гунайиңниң хелә бир қисмини көтириветип, улардин өтидиғанлиғини убдан билип қой!
kundgøre dig Visdommens Løndom, thi underfuld er den i Væsen; da vilde du vide, at Gud har glemt dig en Del af din Skyld!
7 Сән Тәңрини издигән тәғдирдиму Уни түптин тонуяламсән?! Һәммигә Қадирниң чәксизлигини чүшинип йетәләмсән?
Har du loddet Bunden i Gud og naaet den Almægtiges Grænse?
8 [Бундақ даналиқ] асмандин егиздур, [униңға еришишкә] немә амалиң бар? У тәһтисарадин чоңқурдур, сән немини биләләйсән? (Sheol h7585)
Højere er den end Himlen — hvad kan du? Dybere end Dødsriget — hvad ved du? (Sheol h7585)
9 Униң узунлуғи йәр-зиминдин узундур, Кәңлиги деңиз-океанлардин кәңдур.
Den overgaar Jorden i Vidde, er mere vidtstrakt end Havet.
10 У өтүп кетиветип, адәмни қамиса, уни сораққа чақирса, кимму Уни тосалисун?
Farer han frem og fængsler, stævner til Doms, hvem hindrer ham?
11 Чүнки У сахта адәмләрни убдан билиду, У тәкшүрмәй турупла алдамчилиқни аллиқачан көрүп болған.
Han kender jo Løgnens Mænd, Uret ser han og agter derpaa,
12 «Инсан туғулуп бир явайи ешәкниң тәхийигә айланғичә, Надан адәм дана болур!».
saa tomhjernet Mand faar Vid, og Vildæsel fødes til Menneske.
13 Бирақ сән болсаң, әгәр қәлбиңни тоғрилатсаң, Қолуңни Худаға қарап созсаң,
Hvis du faar Skik paa dit Hjerte og breder dine Hænder imod ham,
14 Қолуңдики қәбиһликни өзүңдин нери қилсаң, Чедирлириңда һеч яманлиқни турғузмисаңла,
hvis Uret er fjern fra din Haand, og Brøde ej bor i dit Telt,
15 Сән у чағда йүзүңни қусурсиз көтирип жүрисән, Тәврәнмәс, қорқунучсиз болисән;
ja, da kan du lydefri løfte dit Aasyn og uden at frygte staa fast,
16 Җапайиңни унтуйсән, Һәтта еқип өтүп кәткән суни ойлиғандәк уларни әсләйсән;
ja, da skal du glemme din Kvide, mindes den kun som Vand, der flød bort;
17 Күнлириң чүштики нурдин йоруқ болиду, Сени һазир қараңғулуқ басқини билән, таңдәк парлақ болисән.
dit Liv skal overstraale Middagssolen, Mørket vorde som lyse Morgen.
18 Үмүтүң бар болғачқа, сән һимайигә егә болисән, Сән әтрапиңға хатирҗәм қарап арам елип олтирисән.
Tryg skal du være, fordi du har Haab; du ser dig om og gaar trygt til Hvile,
19 Раст, сән ятқиниңда, һеч кимниң вәсвәсиси болмайду, Әксичә нурғунлиған кишиләр сениң һиммитиңни издәп келиду.
du ligger uden at skræmmes op. Til din Yndest vil mange bejle.
20 Бирақ рәзилләрниң көзлири нуридин кетиду, Уларға қечишқа һеч йол қалмайду, Уларниң үмүти нәпәси тохташтин ибарәт болиду, халас».
Men de gudløses Øjne vansmægter; ude er det med deres Tilflugt, deres Haab er blot at udaande Sjælen!
