Аюп 10
1 Мән өз җенимдин нәпрәтлинимән; Өз дәрдимни төкүвалай; Қәлбимдики аһ-заримни сөзливалай.
| مەن ئۆز جېنىمدىن نەپرەتلىنىمەن؛ ئۆز دەردىمنى تۆكۈۋالاي؛ قەلبىمدىكى ئاھ-زارىمنى سۆزلىۋالاي. |
2 Мән Тәңригә: «Мениң гунайимни бекитмә; маңа көрсәткинки, Сән зади немә үчүн мән билән дәвалишисән?
| مەن تەڭرىگە: «مېنىڭ گۇناھىمنى بېكىتمە؛ ماڭا كۆرسەتكىنكى، سەن زادى نېمە ئۈچۈن مەن بىلەن دەۋالىشىسەن؟ |
3 Адәмни әзгиниң, Өз қолуң билән яратқиниңни чәткә қаққиниң Саңа пайдилиқму? Яманларниң сүйқәстигә нур чачқиниң яхшиму?
| ئادەمنى ئەزگىنىڭ، ئۆز قولۇڭ بىلەن ياراتقىنىڭنى چەتكە قاققىنىڭ ساڭا پايدىلىقمۇ؟ يامانلارنىڭ سۇيىقەستىگە نۇر چاچقىنىڭ ياخشىمۇ؟ |
4 Сениң көзүң инсанниңкидәк аҗизму? Сән адәмләр көргәндәк хирә көрәмсән?
| سېنىڭ كۆزۈڭ ئىنساننىڭكىدەك ئاجىزمۇ؟ سەن ئادەملەر كۆرگەندەك خىرە كۆرەمسەن؟ |
5 Сениң күнлириң өлидиған инсанниң күнлиридәк чәкликму? Сениң жиллириң инсанниң жиллиридәк қисқиму?
| سېنىڭ كۈنلىرىڭ ئۆلىدىغان ئىنساننىڭ كۈنلىرىدەك چەكلىكمۇ؟ سېنىڭ يىللىرىڭ ئىنساننىڭ يىللىرىدەك قىسقىمۇ؟ |
6 Сән мениң рәзил адәм әмәслигимни билип туруп, Сениң қолуңдин қутулдурғидәк һеч кимниң йоқлуғини билип туруп, Немишкә мениң хаталиғимни сорап жүрисән? Немишкә мениң гунайимни сүрүштүрисән?» — дәймән.
| سەن مېنىڭ رەزىل ئادەم ئەمەسلىكىمنى بىلىپ تۇرۇپ، سېنىڭ قولۇڭدىن قۇتۇلدۇرغۇدەك ھېچكىمنىڭ يوقلۇقىنى بىلىپ تۇرۇپ، نېمىشقا مېنىڭ خاتالىقىمنى سوراپ يۈرىسەن؟ نېمىشقا مېنىڭ گۇناھىمنى سۈرۈشتۈرىسەن؟» ــ دەيمەن. |
8 — Сән Өз қоллириң билән мени шәкилләндүрүп, бир гәвдә қилип яратқансән; Бирақ Сән мени йоқатмақчисән!
| ــ سەن ئۆز قوللىرىڭ بىلەن مېنى شەكىللەندۈرۈپ، بىر گەۋدە قىلىپ ياراتقانسەن؛ بىراق سەن مېنى يوقاتماقچىسەن! |
9 Сән лайни ясиғандәк мени ясиғиниңни есиңдә тутқайсән, дәп йелинимән; Сән мени йәнә тупраққа қайтурамсән?
| سەن لاينى ياسىغاندەك مېنى ياسىغىنىڭنى ئېسىڭدە تۇتقايسەن، دەپ يېلىنىمەن؛ سەن مېنى يەنە تۇپراققا قايتۇرامسەن؟ |
10 Сән [устилиқ билән] мени сүттәк қуюп чайқап, Мени иримчиктәк уютқан әмәсму?
| سەن [ئۇستىلىق بىلەن] مېنى سۈتتەك قۇيۇپ چايقاپ، مېنى ئىرىمچىكتەك ئۇيۇتقان ئەمەسمۇ؟ |
11 Сән терә һәм әт билән мени кийиндүргәнсән, Устихан һәм пәй билән бирләштүрүп мени тоқуғансән.
| سەن تېرە ھەم ئەت بىلەن مېنى كىيىندۈرگەنسەن، ئۇستىخان ھەم پەي بىلەن بىرلەشتۈرۈپ مېنى توقۇغانسەن. |
12 Сән маңа һаят һәм меһри-шәпқәт тәқдим қилғансән, Сән сөйгүң билән роһумдин хәвәр алдиң.
| سەن ماڭا ھايات ھەم مېھىر-شەپقەت تەقدىم قىلغانسەن، سەن سۆيگۈڭ بىلەن روھىمدىن خەۋەر ئالدىڭ. |
13 Бирақ бу ишлар Сениң қәлбиңдә йошуруқлуқ еди; Буларниң әслидә қәлбиңдә пүкүклигини билимән.
| بىراق بۇ ئىشلار سېنىڭ قەلبىڭدە يوشۇرۇقلۇق ئىدى؛ بۇلارنىڭ ئەسلىدە قەلبىڭدە پۈكۈكلىكىنى بىلىمەن. |
14 Гуна қилған болсам, Сән мени күзитип жүргән болаттиң; Сән мениң қәбиһлигимни җазалимай қоймайттиң.
| گۇناھ قىلغان بولسام، سەن مېنى كۆزىتىپ يۈرگەن بولاتتىڭ؛ سەن مېنىڭ قەبىھلىكىمنى جازالىماي قويمايتتىڭ. |
15 Рәзил һесапланған болсам, маңа бала келәтти! Һәм яки һәққаний һесаплансамму, қаттиқ номусқа чөмүп, азапқа чөмгинимдә, Бешимни йәнила көтиришкә җүръәт қилалмайттим;
| رەزىل ھېسابلانغان بولسام، ماڭا بالا كېلەتتى! ھەم ياكى ھەققانىي ھېسابلانساممۇ، قاتتىق نومۇسقا چۆمۈپ، ئازابقا چۆمگىنىمدە، بېشىمنى يەنىلا كۆتۈرۈشكە جۈرئەت قىلالمايتتىم؛ |
16 Һәтта [бешимни] көтиришкә җүръәт қилсамму, Сән әшәддий ширдәк мениң пейимгә чүшәттиң; Сән маңа карамәт күчүңни арқа-арқидин көрситәттиң.
| ھەتتا [بېشىمنى] كۆتۈرۈشكە جۈرئەت قىلساممۇ، سەن ئەشەددىي شىردەك مېنىڭ پېيىمگە چۈشەتتىڭ؛ سەن ماڭا كارامەت كۈچۈڭنى ئارقا-ئارقىدىن كۆرسىتەتتىڭ. |
17 Сән мени әйипләйдиған гувачилириңни қайтидин алдимға кәлтүрисән; Маңа қаритилған ғәзивиңни зор қилисән; Күчлириң маңа қарши долқунлап кәлмәктә.
| سەن مېنى ئەيىبلەيدىغان گۇۋاھچىلىرىڭنى قايتىدىن ئالدىمغا كەلتۈرىسەن؛ ماڭا قارىتىلغان غەزىپىڭنى زور قىلىسەن؛ كۈچلىرىڭ ماڭا قارشى دولقۇنلاپ كەلمەكتە. |
18 Сән әслидә немишкә мени балиятқудин чиқарғансән? Кашки, мән чачрап кәткән болсам, һеч адәм мени көрмәс еди!
| سەن ئەسلىدە نېمىشقا مېنى بالىياتقۇدىن چىقارغانسەن؟ كاشكى، مەن چاچراپ كەتكەن بولسام، ھېچ ئادەم مېنى كۆرمەس ئىدى! |
19 Мән һеч қачан болмиған болаттим! Балиятқудин беваситә гөргә апирилған болаттим!
| مەن ھېچقاچان بولمىغان بولاتتىم! بالىياتقۇدىن بىۋاسىتە گۆرگە ئاپىرىلغان بولاتتىم! |
20 Мениң азғинә күнлирим түгәй дегән әмәсму? Шуңа мән барса кәлмәс йәргә барғичә, — Қараңғулуқ, өлүм сайә болған зиминға, — Зулмәт бир зиминға, йәни қараңғулуқниң өзиниң зиминиға, Өлүм сайисиниң зиминиға, Тәртипсиз, һәтта өз нури қап қараңғу қилинған шу зиминға барғичә, Маңа азрақ җан кириш үчүн, Ишиңни бир дәқиқә тохтат, мәндин нери бол!».
| مېنىڭ ئازغىنە كۈنلىرىم تۈگەي دېگەن ئەمەسمۇ؟ شۇڭا مەن بارسا كەلمەس يەرگە بارغۇچە، ــ قاراڭغۇلۇق، ئۆلۈم سايە بولغان زېمىنغا، ــ زۇلمەت بىر زېمىنغا، يەنى قاراڭغۇلۇقنىڭ ئۆزىنىڭ زېمىنىغا، ئۆلۈم سايىسىنىڭ زېمىنىغا، تەرتىپسىز، ھەتتا ئۆز نۇرى قاپقاراڭغۇ قىلىنغان شۇ زېمىنغا بارغۇچە، ماڭا ئازراق جان كىرىش ئۈچۈن، ئىشىڭنى بىر دەقىقە توختات، مەندىن نېرى بول!». |
