Йәрәмия 16
1 Пәрвәрдигарниң сөзи маңа келип мундақ дейилди: —
Кувынтул Домнулуй мь-а ворбит астфел:
2 Сән аял затини әмриңгә алмайсән, шундақла мошу зиминда оғул-қиз пәрзәнт тапмайсән.
„Сэ ну-ць ей невастэ ши сэ н-ай ын локул ачеста нич фий, нич фийче!”
3 Чүнки Пәрвәрдигар бу йәрдә туғулған оғул-қизлар, бу зиминда уларни туққан анилар вә уларни туғдурған атилар тоғрисида мундақ дәйду: —
Кэч аша ворбеште Домнул деспре фиий ши фийчеле каре се вор наште ын локул ачеста, деспре мамеле каре-й вор наште ши деспре таций лор каре ле вор да наштере ын цара ачаста:
4 Улар әләмлик кесәлләр билән өлиду; улар үчүн һеч матәм тутулмайду, улар көмүлмәйду; өлүклири тезәктәк тупрақ йүзидә ятиду, улар қилич, қәһәтчилик билән йәп кетилиду; җәсәтлири асмандики учар-қанатлар вә зиминдики һайванатлар үчүн озуқ болиду.
„Вор мури доборыць де боалэ ря. Нимень ну-й ва плынӂе, нич ну-й ва ынгропа, чи вор фи ка ун гуной пе пэмынт; вор пери де сабие ши де фоамете, ши трупуриле лор моарте вор служи ка хранэ пэсэрилор черулуй ши фярелор пэмынтулуй.”
5 Чүнки Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — Сән [Йәрәмия], һаза болуватқан һеч бир өйгә кирмә, яки өлгәнләр үчүн аһ-зар көтириш яки өкүнүшкә барма; чүнки Мән бу хәлиқтин хатирҗәмлигимни, меһир-муһәббитимни вә рәһимдилликлиримни елип ташлидим, — дәйду Пәрвәрдигар.
Кэч аша ворбеште Домнул: „Сэ ну интри ын ничо касэ де жале, сэ ну плынӂь ын еа ши нич сэ ну те бочешть ку ей, кэч Мь-ам луат ынапой де ла попорул ачеста пачя Мя”, зиче Домнул, „бунэтатя ши ындураря Мя.
6 Улуқлардин тартип пәсләргичә бу зиминда өлиду; улар йәргә көмүлмәйду; һеч ким улар үчүн аһ-зар көтәрмәйду, яки уларни дәп, я әтлирини тилмайду, я чачлирини чүшүрүвәтмәйду;
Ши марь, ши мичь, тоць вор мури ын цара ачаста ши ну вор фи ынгропаць: нимень ну-й ва плынӂе, нимень ну-шь ва фаче тэетурь дин причина лор ши ну се ва раде пентру ей.
7 улар қарилиқ тутқанларни йоқлап, нан уштумайду, өлгәнләр үчүн көңүл соримайду; ата-аниси өлгәнләр үчүн һеч ким тәсәлли қәдәһини сунмайду.
Нимень ну ле ва пуне маса ын тимпул желирий ка сэ-й мынгые пентру чел морт ши нимень ну ле ва ынтинде пахарул мынгыерий пентру татэл сау пентру мама лор.
8 Сән болсаң әл-жут билән биллә йәп-ичишкә той-бәзмә болған өйгиму кирмә;
Сэ ну интри нич ынтр-о касэ де петречере, ка сэ те ашезь ку ей, сэ мэнынчь ши сэ бей.”
9 чүнки самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар, Исраилниң Худаси мундақ дәйду: — Мана, Мән өз күнлириңларда вә өз көз алдиңларда, бу йәрдин тамашиниң садасини, шат-хурамлиқ садасини вә тойи болуватқан жигит-қизниң авазлирини тохтитимән.
Кэч аша ворбеште Домнул оштирилор, Думнезеул луй Исраел: „Ятэ, вой фаче сэ ынчетезе ын локул ачеста, суб окий воштри ши ын зилеле воастре, стригэтеле де букурие ши стригэтеле де веселие, кынтечеле мирелуй ши кынтечеле миресей.
10 Шундақ болидуки, сән бу хәлиққә бу сөзләрниң һәммисини ейтқиниңда, улар сәндин: «Немишкә Пәрвәрдигар мошундақ зор бир күлпәтни бешимизға чүшүрүшкә бекиткән? Бизниң қәбиһлигимиз зади немә? Пәрвәрдигар Худайимиз алдида зади садир қилған немә гунайимиз барду?» — дәп сорайду.
Кынд вей вести попорулуй ачестуя тоате ачесте лукрурь, ей ыць вор зиче: ‘Пентру че не аменинцэ Домнул ку тоате ачесте марь ненорочирь? Че нелеӂюире ши че пэкат ам фэкут ымпотрива Домнулуй Думнезеулуй ностру?’
11 Әнди сән уларға мундақ дәйсән: — Чүнки ата-бовилириңлар Мәндин ваз кәчкән, — дәйду Пәрвәрдигар, — һәмдә башқа илаһларға әгишип уларниң қуллуғида болған, уларға чоқунған; улар Мәндин ваз кәчкән, Тәврат-қанунумни һеч тутмиған;
Атунч сэ ле рэспунзь: ‘Пэринций воштри М-ау пэрэсит’, зиче Домнул, ‘с-ау дус дупэ алць думнезей, ле-ау служит ши с-ау ынкинат ынаинтя лор, яр пе Мине М-ау пэрэсит ши н-ау пэзит Леӂя Мя!
12 силәр болсаңлар, ата-бовилилириңлардин техиму бәттәр қилғансиләр; мана, һәр бириңлар өз рәзил көңлидики җаһиллиқниң кәйнигә кирип, Маңа һеч қулақ салмиғансиләр;
Ши вой аць фэкут ши май рэу декыт пэринций воштри, кэч ятэ кэ фиекаре умблаць дупэ порнириле инимий воастре реле ши ну М-аскултаць.
13 Шуңа Мән силәрни бу зиминдин елип, силәр яки ата-бовилириңлар һеч билмәйдиған башқа бир зиминға ташлаймән; силәр шу йәрдә кечә-күндүз башқа илаһларниң қуллуғида болисиләр; чүнки Мән силәргә һеч меһирни көрсәтмәймән.
Де ачея, вэ вой мута дин цара ачаста ынтр-о царэ пе каре н-аць куноскут-о нич вой, нич пэринций воштри ши аколо вець служи алтор думнезей, зи ши ноапте, кэч ну вэ вой ерта!’
14 Шуңа мана, шу күнләр келидуки, — дәйду Пәрвәрдигар, — «Исраилларни Мисир зиминидин қутқузуп чиқарған Пәрвәрдигарниң һаяти билән!» дегән қәсәм қайтидин ишлитилмәйду,
Де ачея, ятэ, вин зиле”, зиче Домнул, „кынд ну се ва май зиче: ‘Виу есте Домнул, каре а скос дин цара Еӂиптулуй пе копиий луй Исраел!’
15 бәлки [шу күнләрдә] «Исраилларни шималий зиминидин вә Өзи уларни һайдиған барлиқ зиминләрдин қутқузуп чиқарған Пәрвәрдигарниң һаяти билән!» дәп қәсәм ичилиду. Чүнки Мән уларни ата-бовилириға тәқдим қилған зиминиға қайтуримән.
Чи се ва зиче: ‘Виу есте Домнул, каре а скос пе копиий луй Исраел дин цара де ла мязэноапте ши дин тоате цэриле унде-й изгонисе!’ Кэч ый вой адуче ынапой ын цара лор, пе каре о дэдусем пэринцилор лор.
16 Һалбуки, мана һазир болса, Мән нурғун белиқчиларни әвәтип уларни тутқузушқа чақиримән, — дәйду Пәрвәрдигар; — андин нурғун овчиларни әвәтип уларни қоғлап овлашқа чақиримән; улар уларни һәр бир тағдин, һәр бир егизликтин, қия ташларниң ғар-қисилчақлиридин тепивалиду.
Ятэ, тримит о мулциме де пескарь”, зиче Домнул, „ши-й вор пескуи; ши, дупэ ачея, вой тримите о мулциме де вынэторь ши-й вор вына пе тоць мунций ши пе тоате дялуриле ши ын крэпэтуриле стынчилор.
17 Чүнки көзлирим уларниң барлиқ йоллири үстидә туриду; улар алдимда һеч суқуналмиди, уларниң қәбиһлиги көзлиримдин һеч йошурулмиди.
Кэч окий Мей сунт ку луаре аминте ла тоате кэиле лор; еле ну сунт аскунсе ынаинтя Фецей Меле ши нелеӂюиря лор ну есте аскунсэ де привириле Меле.
18 Лекин Мән авал уларниң қәбиһлигини вә гунайини бешиға һәссиләп қайтуримән; чүнки улар зиминимни жиркиничлик нәрсиләрниң өлүклири билән булғиған, Мениң мирасимни ләнәтлик нәрсилири билән толдурған.
Де ачея ле вой рэсплэти май ынтый ындоит нелеӂюиря ши пэкатул лор, пентру кэ Мь-ау спуркат цара, пентру кэ Мь-ау умплут моштениря ку трупуриле моарте але жертфелор адусе идолилор лор ши ку урычуниле лор.”
19 — И Пәрвәрдигар, Сән мениң күчүм вә қорғинимсән, азап-оқубәт күнидә башпанаһимсән. Әлләр болса йәр йүзиниң чәт-чәтлиридин йениңға келиду вә: «Бәрһәқ, ата-бовилиримиз ялғанчилиқ һәм бимәниликкә мирасхорлуқ қилған; бу нәрсиләрдә һеч пайда йоқтур.
Доамне, тэрия, четэцуя ши скэпаря мя ын зиуа неказулуй! Нямуриле вор вени ла Тине де ла марӂиниле пэмынтулуй ши вор зиче: „Пэринций ноштри н-ау моштенит декыт минчунэ, идоль дешерць, каре ну сунт де ничун ажутор!”
20 Инсанлар өз-өзигә худаларни ясаламду?! Лекин ясиғини Худа әмәстур!» — дәйду.
Кум поате омул сэ-шь факэ думнезей каре ну сунт думнезей?
21 — Шуңа, мана, Мән бу қетим [бу рәзил хәлиққә] шуни убдан билдүримән, — уларға Мениң қолум вә күч-қудритимни убдан билдүримән; шуниң билән улар Мениң намимниң Пәрвәрдигар екәнлигини билиду!
„Де ачея ятэ кэ ле арэт де дата ачаста ши-й фак сэ штие путеря ши тэрия Мя, ши вор куноаште кэ Нумеле Меу есте Домнул.
