Йәшая 66
1 «Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — «Асманлар Мениң тәхтим, Зимин болса аяқлиримға тәхтипәримдур, Әнди Маңа қандақ өй-имарәт ясимақчисиләр? Маңа қандақ йәр арамгаһ болалайду?
ヱホバ如此いひたまふ 天はわが位地はわが足臺なり なんぢら我がために如何なる家をたてんとするか 又いかなる處かわが休憩の場とならん
2 Буларниң һәммисини Мениң қолум яратқан, улар шундақ болғачқила барлиққа кәлгән әмәсмиди? — дәйду Пәрвәрдигар, — Лекин Мән нәзиримни шундақ бир адәмгә салимән: — Мөмин-кәмтәр, роһи сунуқ, Сөзлиримни аңлиғанда қорқуп титрәк басидиған бир адәмгә нәзиримни салимән.
ヱホバ宣給く 我手はあらゆる此等のものを造りてこれらの物ことごとく成れり 我はただ苦しみまた心をいため我がことばを畏れをののくものを顧みるなりと
3 Кала сойған киши адәмниму өлтүриду, Қозини қурбанлиқ қилған киши иштниң бойнини сундуруп өлтүриду; Маңа һәдийә тутқучи чошқа қениниму тутуп бәрмәкчидур; Дуасини әслитишкә хушбуй яққучи мәбудқиму мәдһийә оқуйду; Бәрһәқ, улар өзи яқтуридиған йоллирини таллиған, Көңли жиркиничлик нәрсилиридин хурсән болиду.
牛をほふるものは人をころす者のごとく 羔を犠牲とするものは狗をくびりころす者のごとく 祭物をささぐるものは豕の血をささぐる者のごとく 香をたくものは偶像をほむる者のごとし 彼等はおのが途をえらみその心ににくむべき者をたのしみとせり
4 Шуңа Мәнму уларниң күлпәтлирини таллаймән; Улар дәл қорқидиған вәһимиләрни бешиға чүшүримән; Чүнки Мән чақирғинимда, улар җавап бәрмиди; Мән сөз қилғинимда, улар қулақ салмиди; Әксичә нәзиримдә яман болғанни қилди, Мән яқтурмайдиғанни таллиди».
我もまた災禍をえらびて彼等にあたへ その懼るるところの事を彼らに臨ましめん そは我よびしとき應ふるものなく我かたりしとき聽ことをせざりき わが目にあしき事をおこなひわが好まざる事をえらみたればなり
5 «И Пәрвәрдигарниң сөзи алдида қорқуп титрәйдиғанлар, Униң дегинини аңлаңлар: — «Силәрни намимға [садиқ болғанлиғиңлар] түпәйлидин чәткә қаққанлар болса, Йәни силәрдин нәпрәтлинидиған қериндашлириңлар силәргә: — «Қени Пәрвәрдигарниң улуқлуғи аян қилинсун, Шуниң билән шатлиғиңларни көрәләйдиған болимиз!» — деди; Бирақ шәрмәндиликтә қалғанлар өзлири болиду.
なんぢらヱホバの言をおそれをののく者よヱホバの言をきけ なんぢらの兄弟なんぢらを憎みなんぢらをわが名のために逐出していふ 願くはヱホバその榮光をあらはして我儕になんぢらの歡喜を見せしめよと 然どかれらは恥をうけん
6 Аңлаңлар! — шәһәрдин кәлгән чуқан-сүрәнләр! Аңлаңлар! — ибадәтханидин чиққан авазни! Аңлаңлар! — Пәрвәрдигар Өз дүшмәнлиригә [яманлиқлирини] қайтуруватиду!»
騒亂るこゑ邑よりきこえ聲ありて宮よりきこゆ 此はヱホバその仇にむくいをなしたまふ聲なり
7 — Толғиғи тутмайла у бошиниду; Ағриғи тутмайла, оғул бала туғиду!
シオンは產のなやみを知ざるさきに生 その劬勞きたらざるさきに男子をうみいだせり
8 Кимниң мошундақ иш тоғрилиқ хәвири барду? Ким мошундақ ишларни көрүп баққан? Зимин бир хәлиқни бир күн ичидила туғидиған иш барму? Дәқиқә ичидила бир әлниң туғулуши мүмкинму? Чүнки Зионниң әндила толғиғи тутушиға, у оғул балилирини туғди!
誰がかかる事をききしや誰がかかる類をみしや 一の國はただ一日のくるしみにて成べけんや 一つの國民は一時にうまるべけんや 然どシオンはくるしむ間もなく直にその子輩をうめり
9 Бирисини бошиниш һалитигә кәлтүргән болсам, Мән балини чиқарғузмай қаламтим? — дәйду Пәрвәрдигар, Мән Өзүм туғдурғучи турсам, балиятқуни етиветәмдимән? — дәйду Худайиң.
ヱホバ言給く われ產にのぞましめしに何でうまざらしめんや なんぢの神いひたまはく 我はうましむる者なるにいかで胎をとざさんや
10 Йерусалим билән биллә шат-хурамлиқта болуңлар; Уни сөйгүчиләр, униң үчүн хошаллиниңлар! Униң үчүн қайғу-һәсрәт чәккәнләр, Униң билән биллә шатлиқ билән шатлиниңлар!
ヱルサレムを愛するものよ皆かれとともに喜べ かれの故をもてたのしめ 彼のために悲めるものよ皆かれとともに喜びたのしめ
11 Чүнки силәр униң тәсәлли беридиған әмчәклиридин емип қанаәтлинисиләр; Чүнки силәр қанғичә ичип чиқисиләр, Униң шан-шәривиниң зорлуғидин көңлүңлар хурсән болиду».
そはなんぢら乳をすふ如くヱルサレムの安慰をうけて飽ことを得ん また乳をしぼるごとくその豐なる榮をうけておのづから心さわやかならん
12 Чүнки Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — Мән униңға ташқан дәриядәк арам-хатирҗәмликни, Тешип кәткән еқимдәк әлләрниң шан-шәрәплирини сунуп беримән; Силәр емисиләр, Силәр янпашқа елинип көтирилисиләр, Етәктә әкилитилисиләр.
ヱホバ如此いひたまふ 視よわれ河のごとく彼に平康をあたへ 漲ぎる流のごとく彼にもろもろの國の榮をあたへん 而して汝等これをすひ背におはれ膝におかれて樂しむべし
13 Худди ана балисиға тәсәлли бәргәндәк, Мән шундақ силәргә тәсәлли беримән; Силәр Йерусалимда тәсәллигә егә болисиләр.
母のその子をなぐさむるごとく我もなんぢらを慰めん なんぢらはヱルサレムにて安慰をうべし
14 Силәр буларни көргәндә көңлүңлар шатлиниду, Сүйәклириңлар юмран от-чөптәк яшнап кетиду; Шуниң билән Пәрвәрдигарниң қоли Өз қуллириға аян қилиниду, У дүшмәнлиригә қәһрини көрситиду.
なんぢら見て心よろこばん なんぢらの骨は若草のさかゆるごとくだるべし ヱホバの手はその僕等にあらはれ又その仇をはげしく怒りたまはん
15 Чүнки ғәзивини қәһр билән, Тәнбиһини от ялқунлири билән чүшүрүши үчүн, Мана, Пәрвәрдигар от билән келиду, У җәң һарвулири билән қуюндәк келиду.
視よヱホバは火中にあらはれて來りたまふその 車輦ははやちのごとし 烈しき威勢をもてその怒をもらし火のほのほをもてその譴をほどこし給はん
16 Чүнки от билән һәм қилич билән Пәрвәрдигар барлиқ әт егилирини сорақ қилип җазалайду; Пәрвәрдигар өлтүргәнләр нурғун болиду.
ヱホバは火をもて劍をもてよろづの人を刑ひたまはん ヱホバに刺殺さるるもの多かるべし
17 «Бағчилар»ға кириш үчүн пакизлинип, Өзлирини айрим тутуп, Оттурида турғучиниң гепигә киргәнләр, Шундақла чошқа гөшини, жиркиничлик болғанни, җүмлидин чашқанларни йәйдиғанлар болса җимиси тәң түгишиду — дәйду Пәрвәрдигар.
ヱホバ宣給く みづからを潔くしみづからを別ちて園にゆき その中にある木の像にしたがひ 豕の肉けがれたる物および鼠をくらふ者はみな共にたえうせん
18 Чүнки уларниң қилғанлири һәм ойлиғанлири Мениң алдимдидур; Бирақ барлиқ әлләр, һәммә тилда сөзләйдиғанларниң жиғилидиған вақти келиду; Шуниң билән улар келип Мениң шан-шәривимни көриду;
我かれらの作爲とかれらの思念とをしれり 時きたらばもろもろの國民ともろもろの族とをあつめん 彼等きたりてわが榮光をみるべし
19 Вә Мән уларниң арисида бир карамәт бәлгүни тикләймән; Һәм улардин қечип қутулғанларни әлләргә әвәтимән; Нам-шөһритимни аңлимиған, шан-шәривимни көрүп бақмиған Таршишқа, Ливийәгә, оқячилиқта даңқи чиққан Лудқа, Тубал, Гретсийәгә һәм жирақ чәтләрдики аралларға уларни әвәтимән; Улар әлләр арисида Мениң шан-шәривимни җакалайду.
我かれらのなかに一つの休徴をたてて逃れたる者をもろもろの國すなはちタルシシよく弓をひくブル、ルデおよびトバル、ヤワン又わが聲名をきかずわが榮光をみざる遙かなる諸島につかはさん 彼等はわが榮光をもろもろの國にのべつたふべし
20 Шуниң билән Исраиллар «ашлиқ һәдийә»ни пакиз қачиларға қоюп Пәрвәрдигарниң өйигә елип кәлгәндәк, Шулар болса, Пәрвәрдигарға атап беғишлиған һәдийә сүпитидә қериндашлириңларниң һәммисини әлләрдин елип келиду; Уларни атларға, җәң һарвулириға, сайивәнлик һарву-зәмбилләргә, қечирларға һәм нар төгиләргә миндүрүп муқәддәс теғимға, йәни Йерусалимға елип келиду, — дәйду Пәрвәрдигар.
ヱホバいひ給ふ かれらはイスラエルの子輩がきよき器にそなへものをもりてヱホバの家にたづさへきたるが如く なんぢらの兄弟をもろもろの國の中よりたづさへて馬 車 轎 騾 駱駝にのらしめ わが聖山ヱルサレムにきたらせてヱホバの祭物とすべし
21 Һәм Мән улардин бәзилирини каһинлар һәм Лавийлар болушқа таллаймән — дәйду Пәрвәрдигар.
ヱホバいひ給ふ 我また彼等のうちより人をえらびて祭司としレビ人とせんと
22 Чүнки Мән яритидиған йеңи асманлар һәм йеңи зимин Өзүмниң алдида дайим турғандәк, Сениң нәслиң һәм исмиң туруп сақлиниду.
ヱホバ宣給く わが造らんとする新しき天とあたらしき地とわが前にながくとどまる如く なんちの裔となんぢの名はながくとどまらん
23 Һәм шундақ болидуки, йеңи айму йеңи айда, Шабат күниму шабат күнидә, Барлиқ әт егилири Мениң алдимға ибадәт қилғили келиду — дәйду Пәрвәрдигар.
ヱホバいひ給ふ新月ごとに安息日ごとによろづの人わが前にきたりて崇拜をなさん
24 — Шуниң билән улар сиртқа чиқип, Маңа асийлиқ қилған адәмләрниң җәсәтлиригә қарайду; Чүнки уларни йәватқан қурутлар өлмәйду; Уларни көйдүрүватқан от өчмәйду; Улар барлиқ әт егилиригә жиркинчлик билиниду.
かれら出てわれに逆きたる人の屍をみん その蛆しなずその火きえず よろづの人にいみきらはるべし
