Йәшая 65
1 Әзәлдин Мени издимигәнләргә Мени сораш йолини ачтим; Мән Өзүмгә интилмигәнләргә Өзүмни тапқуздум. Мениң намим билән аталмиған ят бир әлгә Мән: — «Маңа қара, Маңа қара» — дедим.
我はわれを求めざりしものに問もとめられ 我をたづねざりしものに見出され わが名をよばざりし國にわれ曰らく われは此にあり我はここに在と
2 Бирақ яман йолда маңидиған, Өзиниң пикир-хиялиға әгишип маңидиған, Асийлиқ қилғучи бир хәлиққә болса Мән күн бойи қолумни узитип интилип кәлдим.
善らぬ途をあゆみおのが思念にしたがふ悖れる民をひねもす手をのべて招けり
3 Йәни бағларда қурбанлиқ қилип, Уларни хишлиқ супилар үстидиму көйдүрүп, Көз алдимдила зәрдәмгә тегидиған бир хәлиқ;
この民はまのあたり恒にわが怒をひき 園のうちにて犠牲をささげ 瓦の壇にて香をたき
4 Улар қәбирләр арисида олтириду, Мәхпий җайлардиму түнәп олтириду; Улар чошқа гөшини йәйду, Қазан-қачилирида һәр қандақ жиркиничлик нәрсиләрниң шорписи бар.
墓のあひだにすわり隱密なる處にやどり 猪の肉をくらひ憎むべきものの羹をその器皿にもりて
5 Улар: «Өзүң билән бол, Маңа йеқинлашқучи болма; Чүнки мән сәндин пакмән» — дәйду; Мошулар димиғимға киргән ис-түтәк, Күн бойи өчмәй туридиған оттур!
人にいふなんぢ其處にたちて我にちかづくなかれ そは我なんぢよりも聖しと 彼らはわが鼻のけぶり終日もゆる火なり
6 Мана, Мениң алдимда пүтүклүк туридуки: — Мән сүкүт қилип турмаймән — дәйду Пәрвәрдигар — Бәлки һәм силәрниң қәбиһликлириңларни, Шундақла тағ чоққилирида исриқ яққан, Дөңләр үстидиму Мени һақарәтлигән ата-бовилириңларниң қәбиһликлирини бирликтә қайтуримән, — Шуларни өз қучағлириға қайтуримән; Бәрһәқ, Мән илгәрки қилғанлирини өз қучағлириға өлчәп қайтуримән.
視よこの事わが前にしるされたり われ默さずして報いかへすべし 必ずかれらの懷中に報いかへすべし
ヱホバいひ給く なんぢらの邪曲となんぢらが列祖のよこしまとはともに報いかへすべし かれらは山上にて香をたき岡のうへにて我を汚ししがゆゑに 我まづその作をはかりてその懷中にかへすべし
8 Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — Сапақ үзүмниң «сарқинди ширнә»си көрүнгәндә, Хәқләрниң: «Уни чәйливетип вәйран қилмисун, чүнки униңда бәрикәт туриду» дегинидәк, Мән Өз қуллиримниң сәвәвидинла шундақ қилимәнки, Уларниң һәммисини вәйран қилмаймән.
ヱホバ如此いひたまふ 人ぶだうのなかに汁あるを見ばいはん これを壞るなかれ福祉その中にあればなりと 我わが僕等のために如此おこなひてことごとくは壞らじ
9 Шундақ қилип Мән Яқуптин бир нәсилни, Йәһудадинму тағлиримға бир егидарни чиқиримән; Шуниң билән Мениң таллиғанлирим [зиминға] егә болиду, Мениң қуллирим шу йәрдә маканлишиду.
ヤコブより一裔をいだしユダよりわれ山々をうけつぐべき者をいださん わが撰みたる者はこれをうけつぎ我がしもべらは彼處にすむべし
10 Мени издигән хәлқим үчүн, Шарон болса йәнә қой падилириға қотан, Ахор болса кала падилириға қоналғу болиду.
シヤロンは羊のむれの牧場となりアコルの谷はうしの群のふす所となりて我をたづねもとめたるわが民の有とならん
11 Бирақ Пәрвәрдигарни ташлап, Муқәддәс теғимни унтуғучи, «Тәләй» [дегән бут] үчүн дәстихан салғучи, «Тәғдир» [дегән бут] үчүнму әбҗәш шарапни қуюп қачиларни толдурғучисиләр,
然どなんぢらヱホバを棄わがきよき山をわすれ 机をガド(禍福の神)にそなへ雜合せたる酒をもりてメニ(運命の神)にささぐる者よ
12 Мән силәрни қиличқа «тәғдир» қилдим, Силәрниң һәммиңлар қирғинчилиқта баш егисиләр; Чүнки Мән чақирдим, силәр җавап бәрмидиңлар; Мән сөз қилдим, силәр қулақ салмидиңлар; Әксичә нәзиримдә яман болғанни қиливатисиләр, Мән яқтурмайдиғанни таллиғансиләр.
われ汝らを劍にわたすべく定めたり なんぢらは皆かがみて屠らるべし 汝等はわが呼しときこたへず わが語りしとききかず わが目にあしき事をおこなひ わが好まざりし事をえらみたればなり
13 Шуңа, Рәб Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — Мана, Мениң қуллирим йәйду, Силәр ач қалисиләр; Мана, Мениң қуллирим ичиду, Бирақ силәр уссуз қалисиләр; Мана, Мениң қуллирим шатлиниду, Силәр шәрмәндиликтә қалисиләр;
このゆゑに主ヱホバかく言給ふ わが僕等はくらへども汝等はうゑ わが僕等はのめども汝等はかわき 我しもべらは喜べどもなんぢらははぢ
14 Мана, көңлидики шат-хурамлиқтин қуллирим нахша ейтиду, Силәр көңүлдики азаптин зар-зар жиғлайсиләр, Роһ-қәлб сунуқлуғидин налә-пәряд көтирисиләр.
わが僕等はこころ樂きによりて歌うたへども汝等はこころ哀きによりて叫び また靈魂うれふるによりて泣嗁ぶべし
15 Исмиңларни Мениң таллиғанлиримға ләнәт болушқа қалдурисиләр. Рәб Пәрвәрдигар сени өлтүриду, Һәм униң қуллириға башқа бир исимни қоюп бериду.
なんぢらが遺名はわが撰みたるものの呪詛の料とならん 主ヱホバなんぢらを殺したまはん 然どおのれの僕等をほかの名をもて呼たまふべし
16 Шуниң үчүн кимки өзигә бир бәхитни тилисә, «Амин» дегүчи Худаниң нами билән әшу бәхитни тиләйду; Кимки қәсәм ичмәкчи болса, Әнди «Амин» дегүчи Худаниң нами билән қәсәм ичиду; Чүнки бурунқи дәрд-әләмләр унтулған болиду, Чүнки уларни көзүмдин йошурдум.
斯るがゆゑに地にありて己のために福祉をねがふものは眞實の神にむかひて福祉をもとめ 地にありて誓ふものは眞實の神をさして誓ふべし さきの困難は忘れられてわが目よりかくれ失たるに因る
17 Чүнки қараңлар, Мән йеңи асманларни вә йеңи зиминни яритимән; Илгәрки ишлар һеч әсләнмәйду, Һәтта әскә кәлмәйду.
視よわれ新しき天とあたらしき地とを創造す 人さきのものを記念することなく之をその心におもひ出ることなし
18 Әксичә силәр Мениң яритидиғанлиғимдин хошаллиниңлар; Мәңгүгә шат-хурамлиқта болуңлар, Чүнки Мән Йерусалимни шат-хурамлиқ, Униң хәлқини хошаллиқ бәргүчи қилип яритимән.
然どなんぢらわが創造する者によりて永遠にたのしみよろこべ 視よわれはヱルサレムを造りてよろこびとしその民を快樂とす
19 Өзүмму Йерусалимдин шат-хурамлиқта болимән, Шундақла Өз хәлқимдин хошаллинимән; Униңда нә жиға авази, Нә налә-пәрядлар иккинчи аңланмайду;
われヱルサレムを喜びわが民をたのしまん 而して泣聲とさけぶ聲とはふたたびその中にきこえざるべし
20 Униңда йәнә бир нәччә күнлүк чачрап кәткән бовақ болмайду, Яки вақти тошмай вақитсиз кәткән бовай болмайду; Йүз яшқа киргән болса «жигит» санилиду, Шуниңдәк гунакар йүз яшқа кирип өлгән болса «Худаниң ләнитигә учриған» дәп һесаплиниду.
日數わづかにして死る嬰兒といのちの日をみたさざる老人とはその中にまたあることなかるべし 百歳にて死るものも尚わかしとせられ 百歳にて死るものを詛れたる罪人とすべし
21 Улар өйләрни салиду, уларда туриду; Улар үзүмзарларни бәрпа қилиду, улардин мевә йәйду;
かれら家をたてて之にすみ葡萄園をつくりてその果をくらふべし
22 Улар ясиған өйләрдә, башқа бириси турмайду; Тикилгән үзүмзарлардин, башқа бириси мевә елип йемәйду; Чүнки хәлқимниң күнлири дәрәқниң өмридәк болиду; Мениң таллиғанлирим өзлири өз қоли билән ясиғанлиридин өз өмридә толуқ бәһримән болиду.
かれらが建るところにほかの人すまず かれらが造るところの果はほかの人くらはず そはわが民のいのちは樹の命の如く 我がえらみたる者はその手の工ふるびうするとも存ふべければなり
23 Уларниң қилған әмгиги бекарға кәтмәйду; Яки уларниң балилири туғулғанда келәчики тоғрилиқ вәһимә мәвҗут болмайду; Чүнки улар Пәрвәрдигар бәхит ата қилған нәсилдур, Уларниң пәрзәнтлириму шундақ.
かれらの勤勞はむなしからず その生ところの者はわざはひにかからず 彼等はヱホバの福祉をたまひしものの裔にしてその子輩もあひ共にをる可ればなり
24 Вә шундақ болидуки, Улар нида қилип чақирмастинла, Мән иҗабәт қилимән; Улар дуа қилип сөзләватқинидила, Мән уларни аңлаймән.
かれらが呼ざるさきにわれこたへ 彼らが語りをへざるに我きかん
25 Бөрә һәм пақлан билән биллә озуқлиниду; Шир болса калидәк саман йәйду; Иланниң рисқи болса топа-чаңла болиду. Мениң муқәддәс теғимниң һәммә йеридә һеч зиянкәшлик болмайду; Һеч бузғунчилиқ болмайду, дәйду Пәрвәрдигар.
豺狼とこひつじと食物をともにし 獅は牛のごとく藁をくらひ 蛇はちりを糧とすべし 斯てわが聖山のいづこにても害ふことなく傷ることなからん これヱホバの聖言なり
