Йәшая 64
1 Аһ, Сән асманларни житиветип, Йәргә чүшкән болсаң еди! Тағлар болса йүзүң алдида ерип кетәтти!
どうか、あなたが天を裂いて下り、あなたの前に山々が震い動くように。
2 Мана мошундақ болғанда тутуруққа от яққандәк, От суни қайнатқандәк, Сән намиңни дүшмәнлириңгә аян қилған болаттиң, Әлләр йүзүңдинла титрәп кетәтти!
火が柴木を燃やし、火が水を沸かすときのごとく下られるように。そして、み名をあなたのあだにあらわし、もろもろの国をあなたの前に震えおののかせられるように。
3 Сән биз күтмигән дәһшәтлик ишларни қилған вақтиңда, Сән чүшкән едиң; Йүзүңдин тағлар растла ерип кәтти!
あなたは、われわれが期待しなかった恐るべき事をなされた時に下られたので、山々は震い動いた。
4 Сәндин башқа Өзигә тәлмүрүп күткәнләр үчүн ишлигүчи бир Худани, Адәмләр әзәлдин аңлап бақмиған, Қулаққа йетип бақмиған, Көз көрүп бақмиғандур!
いにしえからこのかた、あなたのほか神を待ち望む者に、このような事を行われた神を聞いたことはなく、耳に入れたこともなく、目に見たこともない。
5 Сән һәққанийлиқни жүргүзүшни хурсәнлик дәп билгән адәмниң, Йәни йоллириңда меңип, Сени сеғинғанларниң һаҗитидин чиққучи һәмраһдурсән; Бирақ мана, Сән ғәзәптә болдуң, Биз болсақ гунада болдуқ; Ундақ ишлар узун боливәрди; Әнди биз қутқузуламдуқ?
あなたは喜んで義を行い、あなたの道にあって、あなたを記念する者を迎えられる。見よ、あなたは怒られた、われわれは罪を犯した。われわれは久しく罪のうちにあった。われわれは救われるであろうか。
6 Әнди биз напак бир нәрсигә охшаш болдуқ, Қиливатқан барлиқ «һәққанийәтлиримиз» болса бир әврәт латисиғила охшайду, халас; Һәммимиз йопурмақтәк хазан болуп кәттуқ, Қәбиһликлиримиз шамалдәк бизни учуруп ташливәтти.
われわれはみな汚れた人のようになり、われわれの正しい行いは、ことごとく汚れた衣のようである。われわれはみな木の葉のように枯れ、われわれの不義は風のようにわれわれを吹き去る。
7 Сениң намиңни чақирип нида қилғучи, Илтипатиңни тутушқа қозғалғучи һеч йоқтур; Чүнки Сән йүзүңни биздин қачуруп йошурдуң, Қәбиһликлиримиздин бизни солаштурғуздуң.
あなたの名を呼ぶ者はなく、みずから励んで、あなたによりすがる者はない。あなたはみ顔を隠して、われわれを顧みられず、われわれをおのれの不義の手に渡された。
8 Бирақ һазир, и Пәрвәрдигар, Сән бизниң Атимиздурсән; Биз сеғиз лай, Сән бизниң сапалчимиздурсән; Һәммимиз болсақ қолуңда ясалғандурмиз;
されど主よ、あなたはわれわれの父です。われわれは粘土であって、あなたは陶器師です。われわれはみな、み手のわざです。
9 И Пәрвәрдигар, бизгә қаратқан ғәзивиңни зор қилмиғайсән, Қәбиһликни мәңгүгичә әсләп жүрмигин; Мана, қариғин, һәммимиз Сениң хәлқиңдурмиз!
主よ、ひどくお怒りにならぬように、いつまでも不義をみこころにとめられぬように。どうぞ、われわれを顧みてください。われわれはみな、あなたの民です。
10 Муқәддәс шәһәрлириң җаңгал, Зионму җаңгал болуп қалди; Йерусалим вәйран болди;
あなたの聖なる町々は荒野となり、シオンは荒野となり、エルサレムは荒れすたれた。
11 Ата-бовимиз Сени мәдһийилигән җай, Пак-муқәддәслик, гөзәл-парлақлиқ туралғуси болған өйимиз болса от билән көйүп күл болди; Қәдир-қиммәтлик нәрсилиримизниң һәммиси вәйран қиливетилди.
われわれの先祖があなたをほめたたえた聖なる麗しいわれわれの宮は火で焼かれ、われわれが慕った所はことごとく荒れはてた。
12 Мошу ишлар алдида Өзүңни чәткә аламсән, и Пәрвәрдигар? Сүкүт қилип турамсән? Бизни болушичә хар қилип уриверәмсән?»
主よ、これらの事があってもなお、あなたはみずからをおさえ、黙して、われわれをいたく苦しめられるのですか。
