Йәшая 63
1 «Бозраһ шәһиридин чиққан, үстибеши қениқ қизил рәңлик, Кийим-кечәклири қалтис-карамәт, Зор күч билән қол селип меңиватқан, Едомдин мошу йәргә келиватқучи ким?» «Һәққанийлиқ билән сөзлигүчи Мән, Қутқузушқа күч-қудрәткә Егә Болғучидурмән».
Who is this who comes from Edom, with dyed garments from Bozrah, this who is glorious in his apparel, marching in the greatness of his strength? I who speak in righteousness, mighty to save.
2 «Үстибешиңдикиси немишкә қизил, Қандақсигә кийим-кечәклириң шарап көлчигини чәйлигүчиниңкигә охшап қалди?».
Why are thou red in thine apparel, and thy garments like him who treads in the wine vat?
3 «Мән ялғуз шарап көлчигини чәйлидим; Бар әл-жутлардин һеч ким Мән билән биллә болғини йоқ; Мән уларни ғәзивимдә чәйлидим, Қәһримдә уларни дәссивәттим; Уларниң қанлири кийим-кечәклирим үстигә чачриди; Мениң пүтүн үстибешим боялди;
I have trodden the winepress alone, and of the peoples there was no man with me. Yea, I trod them in my anger, and trampled them in my wrath, and their lifeblood is sprinkled upon my garments, and I have stained all my raiment.
4 Чүнки қәлбимгә қисас күни пүкүлгән еди, Шундақла Мән һәмҗәмәтлиримни қутқузидиған жил кәлди;
For the day of vengeance was in my heart, and the year of my redeemed has come.
5 Мән қарисам, ярдәм қилғидәк һеч ким йоқ еди; Һеч кимниң қоллимайдиғанлиғини көрүп азаплинип көңлүм паракәндә болди; Шуңа Өз билигим Өзүмгә ниҗат кәлтүрди; Өз қәһрим болса, Мени қоллап Маңа чидам бәрди;
And I looked, and there was none to help. And I wondered that there was none to uphold. Therefore my own arm brought salvation to me. And my wrath, it upheld me.
6 Шуниң билән әл-жутларни ғәзивимдә дәссивәткәнмән, Қәһримдә уларни мәс қиливәттим, Қанлирини йәргә төкүвәттим».
And I trod down the peoples in my anger, and made them drunk in my wrath, and I poured out their lifeblood on the earth.
7 «Мән Пәрвәрдигарниң шәпқәтлири тоғрилиқ әслитип сөзләймән; Пәрвәрдигарниң мәдһийәгә лайиқ қилғанлири, Униң рәһимдиллиқлириға асасән, Униң нурғунлиған шәпқәтлиригә асасән, Пәрвәрдигарниң бизгә қилған илтипатлири, Исраил җәмәтигә илтипат қилған зор яхшилиқлири тоғрилиқ әслитип сөзләймән;
I will make mention of the loving kindnesses of Jehovah, and the praises of Jehovah, according to all that Jehovah has bestowed on us, and the great goodness toward the house of Israel, which he has bestowed on them according to his mercies, and according to the multitude of his loving kindnesses.
8 У уларни: — «Улар Мениң хәлқим, Алдамчилиқ қилмайдиған балилар» дәп, Уларниң Қутқузғучиси болди.
For he said, Surely, they are my people, sons that will not deal falsely. So he was their Savior.
9 Уларниң барлиқ дәрдлиригә Уму дәрддаш еди; «Униң йүзидики Пәриштиси» болса уларни қутқузған, У Өз муһәббити һәм рәһимдиллиғи билән уларни һәмҗәмәтлик қилип қутқузған; Әшу қедимки барлиқ күнләрдә уларни Өзигә артип көтәргән;
In all their affliction he was afflicted, and the agent of his presence saved them. In his love and in his pity he redeemed them. And he bore them, and carried them all the days of old.
10 Бирақ улар асийлиқ қилип Униң Муқәддәс Роһиға азар бәрди; Шуңа улардин йүз өрүп У уларниң дүшминигә айлинип, Уларға қарши җәң қилди.
But they rebelled, and grieved his holy Spirit. Therefore he was turned to be their enemy, and himself fought against them.
11 Бирақ У: — «Муса пәйғәмбирим! Мениң хәлқим!» дәп әйни күнләрни әсләп тохтиди. Әнди Өз [падиси болғанларни] падичилири билән деңиздин чиқиривалғучи қени? Өзиниң Муқәддәс Роһини уларниң арисиға турғузуп қойғучи қени?
Then he remembered the days of old, Moses and his people, saying, Where is he who brought them up out of the sea with the shepherds of his flock? Where is he who put his holy Spirit in the midst of them,
12 Униң гөзәл шәрәплик билиги Мусаниң оң қоли арқилиқ уларни йетәклигүчи болди, Өзи үчүн мәңгүлүк бир намни тикләп, Улар алдида суларни бөлүвәткүчи,
who caused his glorious arm to go at the right hand of Moses, who divided the waters before them, to make himself an everlasting name,
13 Уларни далада әркин кезип жүридиған аттәк, Һеч путлаштурмай уларни деңизниң чоңқур йәрлиридин өткүзгүчи қени?
who led them through the depths, as a horse in the wilderness, so that they stumbled not?
14 Маллар җилғиға отлашқа чүшкәндәк, Пәрвәрдигарниң Роһи уларға арам бәрди; Сән Өзүң гөзәл-шәрәплик бир намға еришиш үчүн, Сән мошу йоллар билән хәлқиңни йетәклидиң.
As the cattle that go down into the valley, the Spirit of Jehovah caused them to rest. So thou led thy people to make thyself a glorious name.
15 Аһ, асманлардин нәзириңни чүшүргин, Сениң пак-муқәддәслигиң, гөзәллик-шәривиң турған маканиңдин [һалимизға] қарап бақ! Қени отлуқ муһәббитиң вә күч-қудритиң!? Ичиңни ағритишлириң, рәһимдиллиқлириң қени? Улар маңа кәлгәндә бесилип қалдиму?
Look down from heaven, and behold from the habitation of thy holiness and of thy glory. Where are thy zeal and thy mighty acts? The yearning of thy heart and thy compassions are restrained toward me.
16 Чүнки гәрчә Ибраһим бизни тонумисиму, Яки Исраил гәрчә бизни етирап қилмисиму, Сән һаман бизниң Атимиз; Сән Пәрвәрдигар бизниң Атимиздурсән; Әзәлдин тартип «Һәмҗәмәт-Қутқузғучимиз» Сениң намиңдур.
For thou are our Father, though Abraham knows us not, and Israel does not acknowledge us, thou, O Jehovah, are our Father, our Redeemer, from everlasting is thy name.
17 И Пәрвәрдигар, немишкә бизни йоллириңдин аздурғансән? Немишкә Өзүңдин қорқуштин яндуруп көңлимизни таш қилғансән?! Қуллириң үчүн, Өз мирасиң болған қәбилиләр үчүн, Йенимизға йенип кәлгәйсән!
O Jehovah, why do thou make us to err from thy ways, and harden our heart from thy fear? Return for thy servants' sake, the tribes of thine inheritance.
18 Муқәддәс хәлқиң пәқәт азғинә вақитла [тәвәлигигә] егә болалиған; Дүшмәнлиримиз муқәддәс җайиңни аяқ асти қилди;
Thy holy people possessed it but a little while. Our adversaries have trodden down thy sanctuary.
19 Шуниң билән биз узундин буян Сән идарә қилип бақмиған, Сениң намиң билән атилип бақмиған бир хәлиқтәк болуп қалдуқ!
We have become as those over whom thou never bore rule, as those who were not called by thy name.
