Йәшая 57
1 Һәққаний адәм аләмдин өтиду, Һеч ким буниңға көңүл бөлмәйду; Меһриван адәмләр жиғип елип кетилиду, Бирақ һеч ким ойлап чүшинәлмәйдуки, Һәққаний адәмләр яман күнләрни көрмисун дәп жиғип елип кетилиду.
Пере чел неприхэнит, ши нимэнуй ну-й пасэ; се дук оамений де бине, ши нимень ну я аминте кэ дин причина рэутэций есте луат чел неприхэнит.
2 У болса арам-хатирҗәмлик ичигә кириду; Йәни өзлириниң дурус йолида маңған һәр бир киши, Өз орнида йетип арам алиду.
Ел интрэ ын паче ын гроапа луй: чел че умблэ пе друмул чел дрепт се одихнеште ын кулкушул луй.
3 Бирақ сәнләр, и җадугәр аялниң балилири, Зинахор билән паһишә аялниң нәсли; Буяққа йеқин келиңлар;
„Дар вой апропияци-вэ ынкоаче, фий ай врэжитоарей, сэмынца прякурварулуй ши а курвей!
4 Силәр кимни мазақ қиливатисиләр? Яки кимгә қарши ағзиңларни калчайтип, Тилиңларни узун чиқирисиләр? Силәр болсаңлар асийлиқтин төрәлгән балилар, Алдамчилиқниң нәсли әмәсмусиләр?
Де чине вэ батець вой жок? Ымпотрива куй вэ дескидець вой гура ларг ши скоатець лимба? Ну сунтець вой ниште копий ай пэкатулуй, о сэмынцэ а минчуний,
5 Һәр бир чоң дәрәқ астида, Һәр бир йешил дәрәқ астида шәһванийлиқ билән көйүп кәткүчи, Кичик балиларни җилғиларға һәм хада ташларниң йериқлириға елип сойғучисиләр!
каре се ынкэлзеште пентру идоль суб орьче копак верде, каре ынжунгие пе копий ын вэй, суб крэпэтуриле стынчилор?
6 Ериқтики силиқланған ташлар арисида сениң несивәң бардур; Шулар, шуларла сениң тәқсиматиңдур; Шундақ, сән уларға атап «шарап һәдийәси»ни қуюп, Уларға «ашлиқ һәдийә»ниму сунуп бәрдиңғу; Әнди мошуларға рази болуп Өзүмни бесивалсам боламти?
Ын петреле луструите дин пырае есте партя та де моштенире, еле сунт соарта та; лор ле торнь ши жертфе де бэутурэ ши ле адучь дарурь де мынкаре. Пот Еу сэ фиу несимцитор ла лукрул ачеста?
7 Сән жуқури, егиз бир тағ үстидә орун-көрпә селип қойдуң, Сән әшу йәрдиму қурбанлиқларни қилишқа чиқтиң.
Пе ун мунте ыналт ши ридикат ыць фачь кулкушул; тот аколо те суй сэ адучь жертфе.
8 Ишикләрниң кәйнигә вә кәйни кешәклиригә «әсләтмилириң»ни бекитип қойдуң, Чүнки сән Мәндин айрилдиң, Сән ялаңачлинип орнуңға чиқтиң; Орун-көрпәңни кеңәйтип [херидарлириң] билән өзүң үчүн әһдиләштиң; Уларниң орун-көрписигә көңлүң чүшти, Сән уларда күч-һоқуқни көрүп қалдиң.
Ыць пуй помениря ын досул уший ши ушорилор, кэч, департе де Мине, ыць ридичь ынвелитоаря ши те суй ын пат, ыць лэрӂешть кулкушул ши фачь легэмынт ку ей; ыць плаче легэтура ку ей ши ей сяма ла семнул лор.
9 Сән зәйтун мейи һәдийисини елип, Әтирлириңни үстибешиңгә болушиға чечип, Падишаһниң алдиға бардиң; Әлчилириңни жираққа әвәтип, Һәтта тәһтисараға йәткичә өзүңни пәс қилдиң. (Sheol h7585)
Те дучь ла ымпэрат ку унтделемн, ыць ынмулцешть миресмеле, ыць тримиць солий департе ши те плечь пынэ ла Локуинца морцилор. (Sheol h7585)
10 Сән бесип маңған барлиқ йоллириңда чарчиғиниң билән, Йәнә: «Поқ йәптимән, болди бәс!» дәп қоймидиң техи, Езип жүрүшкә йәнила күчүңни жиғдиң, Һеч җақ тоймидиң.
Обосешть мергынд ши ну зичь: ‘Ынчетез!’ Тот май гэсешть путере ын мына та, де ачея ну те добоарэ ынтристаря.
11 Сән зади кимдин жүрәкзадә болуп, қорқуп жүрисән, Ялған гәп қилип, Мени есиңгә һеч кәлтүрмәй, Көңлүңдин һеч өткүзмидиң. Мән узунғичә сүкүттә туруп кәлдим әмәсму? Сән йәнила Мәндин һеч қорқуп бақмидиң!
Ши де чине те сфияй, де чине те темяй, де ну Мь-ай фост крединчоасэ, де ну ць-ай адус аминте ши ну ць-а пэсат де Мине? Ши Еу так, ши ынкэ де мултэ време, де ачея ну те темь ту де Мине.
12 Сениң «һәққанийлиғиң»ни һәм «төһпилириң»ни баян қилимән: — Уларниң саңа һеч пайдиси йоқтур!
Дар акум ыць вой да пе фацэ неприхэниря, ши фаптеле тале ну-ць вор фолоси!
13 Чирқириғанлириңда сән жиғип топлиған [бутлар] келип сени қутқузсун! Бирақ шамал пүв қилип уларниң һәммисини учуруп кетиду, Бир нәпәсла уларни елип кетиду; Бирақ Маңа таянғучи зиминға мираслиқ қилиду, Мениң муқәддәс теғимға егидарчилиқ қилиду.
Ши атунч сэ стриӂь ши сэ те избэвяскэ мулцимя идолилор тэй! Кэч ый ва луа вынтул пе тоць, о суфларе ый ва ридика. Дар чел че се ынкреде ын Мине ва моштени цара ши ва стэпыни мунтеле Меу чел сфынт.”
14 [Шу чағда]: — «Йолни көтириңлар, көтириңлар, уни тәйярлаңлар, Хәлқимниң йолини бошитип барлиқ путликашаңларни елип ташлаңлар» дейилиду.
Ши Ел зиче: „Кроиць, кроиць друм, прегэтиць каля, луаць орьче педикэ дин каля попорулуй Меу!”
15 Чүнки нами «Муқәддәс» Болғучи, Жуқири һәм Алий Болғучи, Әбәдил-әбәткичә һаят Болғучи мундақ дәйду: — «Мән жуқури һәмдә муқәддәс җайда, Һәм шундақла роһи сунуқ һәм кичик пеил адәм билән биллә туримәнки, Кичик пеил адәмниң роһини йеңилаймән, Дили сунуқниң көңлини йеңилаймән.
Кэч аша ворбеште Чел Пряыналт, а кэруй локуинцэ есте вешникэ ши ал кэруй Нуме есте сфынт: „Еу локуеск ын локурь ыналте ши ын сфинцение, дар сунт ку омул здробит ши смерит, ка сэ ынвиорез духуриле смерите ши сэ ымбэрбэтез инимиле здробите.
16 Чүнки Мән һәргиз мәңгүгә әрз қилип әйиплимәймән, Һәм әбәдил-әбәткичә ғәзәпләнмәймән; Шундақ қилсам инсанниң роһи Мениң алдимда суслишип йоқайду, Өзүм яратқан нәпәс егилири түгишиду.
Ну вряу сэ черт ын вечь, нич сэ цин о мыние некурматэ, кынд ынаинтя Мя кад ын лешин духуриле ши суфлетеле пе каре ле-ам фэкут.
17 Униң өз нәпсанийәтлик қәбиһлигидә Мән униңдин ғәзәплинип, уни урғанмән; Мән униңдин йошурун туруп, униңға ғәзәпләнгәнлигим билән, У йәнила арқисиға чекингиничә өз йолини меңивәрди;
Дин причина пэкатулуй лэкомией луй М-ам мыният ши л-ам ловит, М-ам аскунс, ын супэраря Мя, ши чел рэзврэтит а урмат ши май мулт пе кэиле инимий луй.
18 Мән униң йоллирини көрүп йәткән тәғдирдиму, Мән уни сақайтимән; Мән уни йетәкләймән, Мән ләвләрниң мевисини яритимән, Униңға вә униңдики һәсрәт чәккүчиләргә йәнә тәсәлли беримән; Жирақ туруватқанға, йеқин туруватқанғиму мутләқ арам-хатирҗәмлик болсун! Вә Мән уни сақайтимән!
Й-ам вэзут кэиле, ши тотушь ыл вой тэмэдуи; ыл вой кэлэузи ши-л вой мынгыя, пе ел ши пе чей че плынг ымпреунэ ку ел.
Вой пуне лауда пе бузе: Паче, паче челуй де департе ши челуй де апроапе!”, зиче Домнул. „Да, Еу ыл вой тэмэдуи!
20 Бирақ рәзилләр болса тиничилинишни һеч билмәйдиған, Долқунлири лай-латқиларни урғутуватқан, Давалғуватқан деңиздәктур.
Дар чей рэй сунт ка маря ынфуриятэ, каре ну се поате линишти ши але кэрей апе арункэ афарэ норой ши мыл.
21 Рәзилләргә, — дәйду Худайим — һеч арам-хатирҗәмлик болмас.
Чей рэй н-ау паче”, зиче Думнезеул меу.
