Йәшая 55

1 Һой! Барлиқ уссап кәткәнләр, Суға келиңлар! Пули йоқлар, келиңлар, аш-нан сетивелип йәңлар; Мана келиңлар, нә пул нә бәдәл төлимәйла шарап һәм сүт сетивелиңлар;

οἱ διψῶντες πορεύεσθε ἐφ’ ὕδωρ καὶ ὅσοι μὴ ἔχετε ἀργύριον βαδίσαντες ἀγοράσατε καὶ πίετε ἄνευ ἀργυρίου καὶ τιμῆς οἴνου καὶ στέαρ

2 Немишкә һәқиқий аш-нан болмайдиған нәрсигә пул хәҗләйсиләр? Әҗириңларни адәмни һеч қанаәтләндүрмәйдиған нәрсиләр үчүн сәрп қилисиләр? Гепимни көңүл қоюп аңлаңлар, яхшисидин йәңлар, Көңлүңлар молчилиқтин қанаәтлиниду;

ἵνα τί τιμᾶσθε ἀργυρίου καὶ τὸν μόχθον ὑμῶν οὐκ εἰς πλησμονήν ἀκούσατέ μου καὶ φάγεσθε ἀγαθά καὶ ἐντρυφήσει ἐν ἀγαθοῖς ἡ ψυχὴ ὑμῶν

3 Маңа қулақ селиңлар, йенимға келиңлар; Аңлаңлар, җениңлар һаятқа еришиду; Вә Мән силәр үчүн мәңгүлүк бир әһдә түзүп беримән: — Шу әһдә — Давутқа вәдә қилинған меһри-шәпқәтләрдур!

προσέχετε τοῖς ὠτίοις ὑμῶν καὶ ἐπακολουθήσατε ταῖς ὁδοῖς μου ἐπακούσατέ μου καὶ ζήσεται ἐν ἀγαθοῖς ἡ ψυχὴ ὑμῶν καὶ διαθήσομαι ὑμῖν διαθήκην αἰώνιον τὰ ὅσια Δαυιδ τὰ πιστά

4 Мана, Мән уни әл-жутларға гувачи сүпитидә, Әл-жутларға йетәкчи һәм сәркәрдә сүпитидә тәқдим қилдим —

ἰδοὺ μαρτύριον ἐν ἔθνεσιν δέδωκα αὐτόν ἄρχοντα καὶ προστάσσοντα ἔθνεσιν

5 — «Мана, сән өзүңгә ят бир әлни чақирисән, Сени билмигән бир әл йениңға жүгүрүп келиду; Сәвәви болса Пәрвәрдигар Худайиң, Исраилдики Муқәддәс Болғучиниң Өзидур; Чүнки У сени улуқлап саңа гөзәллик-җулалиқни яр қилди».

ἔθνη ἃ οὐκ ᾔδεισάν σε ἐπικαλέσονταί σε καὶ λαοί οἳ οὐκ ἐπίστανταί σε ἐπὶ σὲ καταφεύξονται ἕνεκεν τοῦ θεοῦ σου τοῦ ἁγίου Ισραηλ ὅτι ἐδόξασέν σε

6 — Издәңлар Пәрвәрдигарни, У Өзини тапқузмақчи болған пәйттә; У йеқин турған вақтида униңға нида қилиңлар!

ζητήσατε τὸν θεὸν καὶ ἐν τῷ εὑρίσκειν αὐτὸν ἐπικαλέσασθε ἡνίκα δ’ ἂν ἐγγίζῃ ὑμῖν

7 Рәзил адәм өз йолини, Наһәқ адәм өз ой-хияллирини ташлисун, Пәрвәрдигарниң йениға қайтип кәлсун, У униңға рәһимдиллиқ көрситиду; Худайимизниң йениға қайтип кәлсун, У зор кәчүрүм қилиду.

ἀπολιπέτω ὁ ἀσεβὴς τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ καὶ ἀνὴρ ἄνομος τὰς βουλὰς αὐτοῦ καὶ ἐπιστραφήτω ἐπὶ κύριον καὶ ἐλεηθήσεται ὅτι ἐπὶ πολὺ ἀφήσει τὰς ἁμαρτίας ὑμῶν

8 Чүнки Мениң ойлиғанлирим силәрниң ойлиғанлириңлар әмәс, Мениң йоллирим болса силәрниң йоллириңлар әмәстур;

οὐ γάρ εἰσιν αἱ βουλαί μου ὥσπερ αἱ βουλαὶ ὑμῶν οὐδὲ ὥσπερ αἱ ὁδοὶ ὑμῶν αἱ ὁδοί μου λέγει κύριος

9 Чүнки асман йәрдин қанчә жуқури болғинидәк, Мана Өз йоллирим силәрниң йоллириңлардин, Мениң ойлиғанлирим силәрниң ойлиғанлириңлардин шунчә жуқуридур.

ἀλλ’ ὡς ἀπέχει ὁ οὐρανὸς ἀπὸ τῆς γῆς οὕτως ἀπέχει ἡ ὁδός μου ἀπὸ τῶν ὁδῶν ὑμῶν καὶ τὰ διανοήματα ὑμῶν ἀπὸ τῆς διανοίας μου

10 Ямғур һәм қар асмандин чүшүп, Йәр йүзини суғирип уни көкәртип, чечәклитип, Териғучиға уруқни, йегүчигә аш-нанни тәминлигичә қайтмайдиғандәк,

ὡς γὰρ ἐὰν καταβῇ ὑετὸς ἢ χιὼν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ οὐ μὴ ἀποστραφῇ ἕως ἂν μεθύσῃ τὴν γῆν καὶ ἐκτέκῃ καὶ ἐκβλαστήσῃ καὶ δῷ σπέρμα τῷ σπείροντι καὶ ἄρτον εἰς βρῶσιν

11 Мана Мениң ағзимдин чиққан сөз-каламим шундақтур; Өз көңлүмдикини әмәлгә ашурмиғичә, Уни әвәтиш мәхситимгә толуқ йәтмигичә, У Өзүмгә бекардин-бекар қайтмайду.

οὕτως ἔσται τὸ ῥῆμά μου ὃ ἐὰν ἐξέλθῃ ἐκ τοῦ στόματός μου οὐ μὴ ἀποστραφῇ ἕως ἂν συντελεσθῇ ὅσα ἠθέλησα καὶ εὐοδώσω τὰς ὁδούς σου καὶ τὰ ἐντάλματά μου

12 Чүнки силәр шат-хурам һалда чиқисиләр; Арам-хатирҗәмликтә йетәклинип чиқисиләр; Тағлар һәм дөңләр силәрниң алдиңларда нахша яңритиду, Далалардики барлиқ дәл-дәрәқләр чавак челишип тәнтәнә қилиду;

ἐν γὰρ εὐφροσύνῃ ἐξελεύσεσθε καὶ ἐν χαρᾷ διδαχθήσεσθε τὰ γὰρ ὄρη καὶ οἱ βουνοὶ ἐξαλοῦνται προσδεχόμενοι ὑμᾶς ἐν χαρᾷ καὶ πάντα τὰ ξύλα τοῦ ἀγροῦ ἐπικροτήσει τοῖς κλάδοις

13 Янтақлиқниң орнида қариғай, Җиғанлиқниң орнида хадас дәриғи өсиду; Мошулар болса Пәрвәрдигарға бир нам кәлтүриду, Мәңгүгә үзүлмәс карамәт болиду.

καὶ ἀντὶ τῆς στοιβῆς ἀναβήσεται κυπάρισσος ἀντὶ δὲ τῆς κονύζης ἀναβήσεται μυρσίνη καὶ ἔσται κύριος εἰς ὄνομα καὶ εἰς σημεῖον αἰώνιον καὶ οὐκ ἐκλείψει