Йәшая 51
1 «И һәққанийлиққа интилгүчиләр, Пәрвәрдигарни издигүчиләр, Маңа қулақ селиңлар: — Силәрни йонуп чиқарған ташқа, Силәрни колап чиқарған орәккә нәзәр селиңлар;
Hearken to me, ye that pursue righteousness, that seek the Lord: look unto the rock whence ye were hewn, and to the hole of the pit whence ye were dug up.
2 Атаңлар Ибраһимға, силәрни туғуп бәргән Сараһқа нәзәр селиңлар; Чүнки Мән уни ялғуз чеғида чақирдим, Униңға бәхит ата қилдим, Һәм уни авундурдум.
Look unto Abraham your father, and unto Sarah that bore you; for he was one when I called him, and I blessed him, and I increased him.
3 Чүнки Пәрвәрдигар Зионға тәсәлли бәрмәй қоймайду; Униң барлиқ харабә йәрлиригә чоқум тәсәлли бериду; У чоқум униң җаңгаллирини Ерән бағчисидәк, Униң чөл-баяванлирини Пәрвәрдигарниң беғидәк қилиду; Униңдин хошаллиқ һәм шат-хурамлиқ, Рәхмәтләр һәм нахша авазлири тепилиду.
Yea, the Lord hath comforted Zion; he hath comforted all her ruins; and he hath made her wilderness like Eden, and her desert like the garden of the Lord: gladness and joy shall be found therein, thanksgiving, and the voice of song.
4 Мениң хәлқим, гепимни аңлаңлар, Өз елим, маңа қулақ селиңлар; Чүнки Мәндин бир қанун-тәлим келиду, Вә Мән һөкүм-һәқиқитимни әл-жутлар үчүн бир нур қилип тикләймән.
Listen unto me, my people; and O my nation, give ear unto me; for a law shall proceed from me, and my justice will I establish as a light of the people.
5 Мениң һәққанийлиғим силәргә йеқин, Мениң ниҗатим йолға чиқти; Мениң биләклирим әл-жутларға һөкүм-һәқиқәтни елип келиду; Араллар Мени күтүп умид бағлайду, Улар Мениң билигимгә тайиниду.
My righteousness is near; my salvation goeth forth, and my arms shall judge the people: on me the isles shall wait, and for my arm shall they hope.
6 Бешиңларни көтирип асманларға, Астиңларда турған йәр-зиминғиму қарап беқиңлар; Чүнки асманлар ис-түтәктәк ғайип болиду, Йәр-зимин болса бир тал кийимдәк конирап кетиду; Униңда туруватқанларму охшашла өлиду; Бирақ ниҗатим болса әбәдил-әбәтгичидур, Мениң һәққанийлиғим һәргиз янҗилмайду.
Lift up your eyes to the heavens, and look upon the earth beneath; for the heavens shall vanish away like smoke, and the earth shall wear out like a garment, and they that dwell thereon shall die in like manner; but my salvation shall exist for ever, and my righteousness shall not be delayed.
7 И һәққанийлиғимни билгәнләр, Көңлигә қанун-тәлимимни пүккән хәлиқ, Маңа қулақ селиңлар; Инсанларниң һақарәтлиридин қорқмаңлар, Улардики күпүрлүк вә ғалҗирлашлардин патипарақ болуп кәтмәңлар;
Hearken unto me, ye that know righteousness, O people in whose heart my law is: ye must not fear the reproach of men, and of their revilings shall ye not be in dread.
8 Чүнки күйә уларни кийимни йәвалғандәк йәвалиду, Қурут жуң йәвалғандәк йәвалиду; Бирақ һәққанийлиғим әбәдил-әбәтгичидур, Мениң ниҗатим дәвирдин-дәвиргичидур.
For like a garment shall the moth eat them up, and like wool shall the worm eat them; but my righteousness shall exist for ever, and my salvation from generation to generation.
9 Ойған, ойған, күчни өзүңгә кийим қилип кийгәйсән, и Пәрвәрдигарниң Билиги! Қедимки вақитларда, Өткән заманлардики дәвирләрдә ойғанғиниңдәк ойған! Раһабни қийма-чийма қилип чепивәткән, Әҗдиһани санҗип зәхимләндүргән әсли Сән әмәсму?
Awake, awake, put on strength, O arm of the Lord: awake, as in the ancient days, in the generations of olden times. Art thou not it that struck down Rahab, that pierced the crocodile?
10 Деңизни, дәһшәтлик һаңлардики суларни қурутиветип, Деңизниң тегилирини Сән һәмҗәмәтлик қилип қутқузғанларниң өтүш йоли қилған Өзүң әмәсму?
Art thou not it that dried up the sea, the waters of the great deep; that rendered the depths of the sea a road for the redeemed to pass through?
11 Шуңа Пәрвәрдигар бәдәл төләп қутқузғанлар қайтип келиду, Улар нахшиларни ейтип Зионға йетип келиду; Уларниң башлириға мәңгүлүк шат-хурамлиқ қониду; Улар хошаллиқ вә шатлиққа еришиду; Қайғу-һәсрәт һәм уһ-надамәтләр бәдәр қачиду.
And [so] shall the ransomed of the Lord return, and come to Zion with song, with everlasting joy upon their head; gladness and joy shall they obtain, while sorrow and sighing shall have fled away.
12 Силәргә тәсәлли бәргүчи Өзүм, Өзүмдурмән; Өлүш алдида турған бир инсандин, Тени от-чөпләргә айлинип кетидиған инсан балисидин қорқуп кәткиниң немиси?
I, I am he that comforteth you: who art thou, that thou shouldst be afraid of a mortal that must die, and of a son of man who will wither as the grass?
13 Асманларни кәргән, Йәр-зиминниң улини салған Ясиғучиң Пәрвәрдигарни унтуп жүрисән, Шундақла күн бойи һалакәт жүргүзмәкчи болған залимниң қәһридин тохтавсиз қорқуп жүрисән; Әнди залимниң қәһри қени?
And thou forgettest the Lord, thy Maker, who hath spread out the heavens, and laid the foundations of the earth; and thou dreadest continually, all the day, because of the fury of the oppressor, whenever he aimeth to destroy: and where is [now] the fury of the oppressor?
14 Баш әккән әсир болса тездин бошитилиду; У һаңға чүшмәйду, шуниң билән өлмәйду, Униң рисқиму түгәп қалмайду.
The exile will be speedily set free; and he shall not die in the dungeon, and his bread shall not fail.
15 Мән болсам деңизни қозғап, долқунларни һөкирәткүчи Пәрвәрдигар Худайиңдурмән; «Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар» Мениң намимдур;
For I am the Lord thy God, who stirreth up the sea that its waves roar: the Lord of hosts is his name.
16 Вә асманларни тикләшкә, Йәр-зиминниң улини селишқа, Вә Зионға: «Сән Мениң хәлқимдур» дейишкә, Мән сөзүмни ағзиңға қуйғанмән, Сән [қулумни] қолумниң сайиси билән япқанмән.
And I have placed my words in thy mouth, and with the shadow of my hand have I covered thee: to plant the heavens, and to lay the foundations of the earth, and to say to Zion, Thou art my people.
17 И Пәрвәрдигарниң қолидики қәһрлик қәдәһни ичивәткән Йерусалим, Ойған, ойған, орнуңдин тур; Адәмни вәһимигә салғучи җам-қәдәһни сән ичтиң, бирақла көтиривәттиң;
Rouse up, rouse up, arise, O Jerusalem, thou who hast drunk from the hand of the Lord the cup of his fury: the deep cup of confusion hast thou drunk, hast thou drained.
18 Униң туғуп бәргән барлиқ балилири арисида уни йетәклигидәк һеч ким йоқ, Униң беқип чоң қилған барлиқ балилиридин униң қолини тутуп йөлигидәк һеч бириму йоқ.
There is none to lead her, from all the children whom she hath born; and there is none that taketh her by the hand, from all the children whom she hath brought up.
19 Бу икки иш бешиңға чүшти — (Ким сән үчүн ич ағритип жиғлар?!) — Булаңчилиқ һәм вәйранчилиқ, Ачарчилиқ һәм қилич; Мәнму саңа тәсәлли берәләймәнмекин?
Two things are these which have befallen thee: who will have compassion for thee? desolation and destruction, and famine and sword—with whom shall I comfort thee?
20 Сениң балилириң һалсизлинип һошидин кәтти, Торға чүшкән җәрәндәк һәр бир кочиниң доқмушида ятиду; Улар Пәрвәрдигарниң қәһри билән, Худайиңниң тәнбиһи билән толдурулди;
Thy children have fainted, they lie at the entrance of all streets, as a wild bull caught in a net, [they are those] who are full of the fury of the Lord, the threatening of thy God.
21 Шуңа һазир буни аңлап қой, и хар болған, — Мәс болған, бирақ шарап билән әмәс: —
Therefore hear now this, O thou afflicted, and drunken, but not with wine.
22 Өз хәлқиниң дәвасини жүргүзгүчи Рәббиң Пәрвәрдигар, Йәни сениң Худайиң мундақ дәйду: — «Мана, Мән қолуңдин адәмни вәһимигә салидиған җам-қәдәһни, Йәни қәһримгә толған қәдәһни еливалдим; Сән иккинчи униңдин һеч ичмәйсән;
Thus hath said thy Lord, the Eternal, and thy God, who will ever plead for his people, Behold, I have taken out of thy hand the cup of confusion, the deep cup of my fury: thou shalt never more drink it again.
23 Мән уни сени харливатқанларниң қолиға тутқузимән; Улар саңа: «Биз үстүңдин дәссәп өтимиз, егилип тур» деди; Шуниң билән сән тениңни йәр билән тәң қилип, Үстүңдин өткүчиләр үчүн өзүңни кочидики йол қилдиң».
And I will place it in the hand of those who have tortured thee, that have said to thy soul, Bend thee down, that we may pass over; and thou madest like the earth thy back, and like the street for those that passed over.
