Йәшая 48
1 И Яқупниң җәмәти, «Исраил»ниң исми билән аталғанлар, «Йәһуда булақлири»дин чиққансиләр, Пәрвәрдигарниң намини ишлитип қәсәм қилғучисиләр, Исраилниң Худасини тилға алғучисиләр, Бирақ булар һәқиқәт һәм һәққанийлиқтин әмәс! Мунуларни аңлап қоюңлар: —
Hörer detta, I af Jacobs hus, I som nämnens af Israel! namn, och af Juda vatten flutne ären; som svärjen vid Herrans Namn, och ihågkommen Israels Gud, dock icke i sanningene eller rättfärdighetene.
2 (Чүнки улар «муқәддәс шәһәр»ниң намини ишлитип өзлиригә исим қилиду, Техи Исраилниң Худасиға «тайинар»миш! Униң нами болса самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигардур!)
Ty de nämna sig af dem heliga stadenom, och trösta uppå Israels Gud; som kallas Herren Zebaoth.
3 Мән бурунла «илгәрки ишлар»ни алдин-ала баян қилдим; Улар Өз ағзимдин чиққан, Мән уларни аңлаттим; Мән буларни туюқсиз вуҗудқа чиқирип, Улар әмәлгә ашурулди;
Jag hafver tillförene förkunnat detta tillkommande; utaf minom mun är det gånget, och jag hafver låtit säga det; och gör det också med hast, att det kommer.
4 Чүнки Мән сениң җаһиллиғиңни, бойнуңниң пәйлириниң төмүр, Йүзүңниң даптәк екәнлигини билдим;
Ty jag vet, att du äst hård, och ditt halsband är en jernsena, och ditt änne är af koppar.
5 Сениң: «Мениң бутум мошуларни қилди», Яки «Ойма мәбудум, қуйма мәбудум буларни буйруди» — демәслигиң үчүн, Шуңа Мән балдур мошуларни саңа баян қилдим; Иш йүз бәргичә уларни саңа аңлитип турдум.
Jag hafver förkunnat dig det tillförene, och hafver låtit säga dig det, förr än det kom; på det att du icke skulle säga: Min afgud gör det, och mitt beläte, och min afgud hafver det befallt.
6 Сән буларни аңлиғансән; Әнди уларниң һәммисини көрүп бақ! Буни раст дәп етирап қилмамсиләр? Мән баятин «йеңи ишлар»ни, йәни сақлинип йошурунған ишларни баян қилдим, Сән буларни билгән әмәссән.
Allt detta hörde och såg du, och hafver dock icke förkunnat det; ty jag hafver tillförene låtit säga dig ny och fördold ting, de du icke visste.
7 Сениң: «Дәрвәқә, мениң улардин балдур хәвирим бар еди» демәслигиң үчүн, Улар бурун әмәс, һазирла яритилиду; Мошу күндин илгири сән уларни аңлап бақмиғансән.
Men nu är det skapadt, och icke på den tiden, och du hafver icke hört deraf en dag tillförene; på det du icke skulle säga: Si, det visste jag väl.
8 Бәрһәқ, сән қулақ салмидиң, Бәрһәқ, сән хәвәрму алмидиң, Бәрһәқ, сениң қулиқиң хелә бурунла ечилмай етиклик қалди; Чүнки Мән сениң вапасизлиқ қиливеридиғанлиғиңни, Балиятқудики чеғиңдин тартип «асий» дәп атилидиғанлиғиңни билдим.
Ty du hörde det intet, och visste det ock intet, och ditt öra var på den tiden icke öppnadt; men jag visste väl, att du skulle föraktat, och äst en öfverträdare kallad allt ifrå moderlifvet.
9 Өз намим үчүн ғәзивимни кечиктүримән, Шөһритим үчүн сени үзүп ташлимаймән дәп ғәзивимни бесивалдим;
Derföre är jag för mitt Namns skull långmodig, och för min pris skull vill jag, dig till nytto, hålla tillbaka, att du icke skall utrotad varda.
10 Қара, Мән сени тавлидим, Бирақ күмүчни тавлиғандәк тавландурмидим; Мән азап-оқубәтниң хумданида сени талливалдим;
Si, jag vill bepröfva dig, men icke såsom silfver; utan jag vill göra dig utkoradan uti bedröfvelsens ugn.
11 Өз сәвәвимдин, Өз сәвәвимдин Мән мошуни қилимән; Мениң намимға дағ тәгсә қандақ болиду? Мән Өзүмниң шан-шөһритимни башқа бирисигә өткүзүп бәрмәймән.
För mina skull, ja, för mina skull vill jag görat; på det jag icke skall försmädad varda; ty jag vill icke gifva mina äro enom androm.
12 И Яқуп, И чақирғиним Исраил! Маңа қулақ салғин; Мән «У»дурмән; Мән Тунҗидурмән, бәрһәқ һәм Ахирқидурмән;
Hör mig, Jacob, och du Israel, min kallade: Jag äret; jag är den förste, jag är den siste.
13 Мениң қолум йәр-зиминниң улини салған, Оң қолум асманларни кәргән; Мән уларни чақирсамла, улар җәм болуп орнидин туриду.
Min hand hafver grundat jordena, och min högra hand hafver omspannat himmelen; hvad jag kallar, det står straxt redo.
14 Һәммиңлар, җәм болуп жиғилиңлар, аңлап қоюңлар; [Бутлар] арисида қайсиси мошундақ ишларни баян қилған? Пәрвәрдигар яхши көргән киши болса униң көңлидики ишларни Бабилда ада қилиду, Униң биләк-қоли калдийләрниң үстигә зәрб билән чүшиду;
Församler eder alle, och hörer: Hvilken är ibland dessa, som detta förkunna kan? Herren älskar honom; derföre skall han bevisa sin vilja på Babel, och sin arm på de Chaldeer.
15 Мән, Мән сөз қилғанмән; Дәрһәқиқәт, Мән уни чақирдим; Мән уни алдиға чиқиривалдим; Униң йоли мувәппәқийәтлик болиду.
Tag, ja, Jag hafver sagt det, jag hafver kallat honom; jag vill ock låta honom komma, och hans väg skall honom lyckas.
16 — Маңа йеқин келиңлар, мошуни аңлап қоюңлар; Мән әзәлдин сөзүмни йошурун қилған әмәс; [Сөзүм] әмәлгә ашурулғинидиму йәнила шу йәрдә болғанмән; Һазир болса Рәб Пәрвәрдигар вә Униң Роһи Мени әвәтти!
Går hit till mig, och hörer detta: Jag hafver tillförene icke hemliga talat; ifrå den tiden, då det taladt vardt, är jag der. Och nu sänder mig Herren Herren, och hans Ande.
17 Һәмҗәмәт-ниҗаткариң Пәрвәрдигар, Исраилдики Муқәддәс Болғучи мундақ дәйду: — «Өзүңгә пайда болсун дәп саңа Үгәткүчи, Саңа тегишлик болған йолда сени йетәклигүчи Мән Пәрвәрдигар Худайиңдурмән;
Så säger Herren, din förlossare, den Helige i Israel: Jag är Herren din Gud, den dig lärer hvad nyttigt är, och leder dig på den vägen, som du går.
18 Сән Мениң пәрманлиримға қулақ салған болсаң еди! Ундақ болғанда бәхит-хатирҗәмлигиң дәриядәк, Һәққанийлиғиң деңиз долқунлиридәк болатти!
O! att du ville akta uppå, min bud; så skulle din frid vara såsom en vattuström, och din rättfärdighet såsom hafsens våg;
19 Сениң нәслиң болса униң қумлиридәк, Ич-қарниңдин чиққан пәрзәнтлириң қум данчилиридәк сансиз болатти! Уларниң исми Мениң алдимда һәргиз өчүрүветилмәйдиған яки йоқитиветилмәйдиған болатти!
Och din säd skulle varda såsom sand, och dins lifs frukt såsom hans små stenar; hvilkens namn icke skulle utrotadt varda, eller utstruket för mig.
20 Бабилдин чиқиңлар, калдийләрдин қечип кетиңлар! Нахша авазлирини яңритип мошуни җакалаңлар, Бу хәвәрни аңлитиңлар, Җаһанниң чәт-яқилириғичә уни йәткүзүп мундақ дәңлар: — «Пәрвәрдигар Өз қули Яқупни һәмҗәмәтлик қилип қутқузди!
Går ut af Babel, flyr ifrå de Chaldeer med glada röst; förkunner, och låter det höra, förer det ut allt intill verldenes ända; säger: Herren hafver förlossat sin tjenare Jacob.
21 Улар чөл-баяванлардин өткәндә һеч уссап қалмиди; У суларни таштин аққузуп бәрди; Бәрһәқ, У ташни ярғузди, сулар униңдин урғуп чиқти!».
De hade ingen törst, då han ledde dem i öknene; han lät dem flyta vatten ut af bergklippone, han klöf bergklippona, och der rann ut vatten.
22 «Рәзилләр үчүн» — дәйду Пәрвәрдигар, «бәхит-хатирҗәмлик йоқтур».
Men de ogudaktige, säger Herren, hafva ingen frid.
