Йәшая 45
1 Пәрвәрдигар Өзи «мәсиһ қилғини»ға, Йәни әлләрни униңға беқиндуруш үчүн Өзи оң қолидин тутуп йөлигән Қорәшкә мундақ дәйду: — (Бәрһәқ, Мән униң алдида падишаларниң тамбилини йәштүрүп ялаңачлитимән, «Қош қанатлиқ дәрвазилар»ни униң алдида ечип беримән, Шуниң билән қовуқлар иккинчи етилмәйду) —
Hæc dicit Dominus christo meo Cyro, cuius apprehendi dexteram, ut subiiciam ante faciem eius Gentes, et dorsa regum vertam, et aperiam coram eo ianuas, et portæ non claudentur.
2 «Мән сениң алдиңда меңип егизликләрни түз қилимән; Мис дәрвазиларни чеқип ташлаймән, Төмүр тақақлирини сундуруветимән;
Ego ante te ibo: et gloriosos terræ humiliabo: portas æreas conteram, et vectes ferreos confringam.
3 Вә саңа қараңғулуқтики гөһәрләрни, Мәхпий җайларда сақланған йошурун байлиқларни беримән; Шуниң билән өзүңгә исим қоюп сени чақирғучини, Йәни Мән Пәрвәрдигарни Исраилниң Худаси дәп билип йетисән.
Et dabo tibi thesauros absconditos, et arcana secretorum: ut scias quia ego Dominus, qui voco nomen tuum, Deus Israel.
4 Мән Өз қулум Яқуп, Йәни Өз таллиғиним Исраил үчүн, Исмиңни өзүм қойған; Сән Мени билмигиниң билән, Мән йәнила саңа исим қойдум.
Propter servum meum Iacob, et Israel electum meum, et vocavi te nomine tuo: assimilavi te, et non cognovisti me.
5 Мән болсам Пәрвәрдигар, Мәндин башқа бири йоқ; Мәндин башқа Худа йоқтур; Сән Мени тонумиғиниң билән, Мән белиңни бағлап чиңиттимки,
Ego Dominus, et non est amplius: extra me non est Deus: accinxi te, et non cognovisti me:
6 Күнчиқиштин күнпетишқичә болғанларниң һәммиси Мәндин башқа һеч қандақ бириниң йоқлуғини билип йетиду; Мән болсам Пәрвәрдигар, башқа бири йоқтур.
Ut sciant hi, qui ab ortu solis, et qui ab occidente, quoniam absque me non est: ego Dominus, et non est alter,
7 Нурни шәкилләндүргүчи, қараңғулуқни Яратқучидурмән, Бәхит-хатирҗәмликни Ясиғучи, балаю-апәтни Яратқучидурмән; Мошуларниң һәммисини қилғучи Мән Пәрвәрдигардурмән».
formans lucem, et creans tenebras, faciens pacem, et creans malum: ego Dominus faciens omnia hæc.
8 — «И асманлар, жуқуридин яғдуруп бериңлар, Булутларму һәққанийлиқ төкүп бәрсун; Йәр-зимин ечилсун; Ниҗат һәм һәққанийлиқ мевә бәрсун; Зимин иккисини тәң өстүрсун! Мән, Пәрвәрдигар, буни яратмай қоймаймән».
Rorate cæli desuper, et nubes pluant iustum: aperiatur terra, et germinet salvatorem: et iustitia oriatur simul: ego Dominus creavi eum.
9 — «Өз Яратқучисиниң үстидин әрз қилмақчи болғанға вай! У йәр-зиминдики чинә парчилири арисидики бир парчиси, халас! Сеғиз лай өзини шәкилләндүргүчи сапалчиға: — «Сән немә ясаватисән?» десә, Яки ясиғиниң саңа: «Сениң қолуң йоқ» десә боламду?
Væ qui contradicit fictori suo, testa de samiis terræ: numquid dicet lutum figulo suo: Quid facis, et opus tuum absque manibus est?
10 Өз атисиға: «Сән немә туғдурмақчи?» Яки бир аялға: — «Сени неминиң толғиғи тутти?» — дәп сориғанға вай!
Væ qui dicit patri: Quid generas? et mulieri: Quid parturis?
11 Исраилдики Муқәддәс Болғучи, йәни уни Ясиғучи Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — Әнди кәлгүси ишлар тоғрилиқ соримақчимусиләр йәнә? Өз оғуллирим тоғрилиқ, Өз қолумда ишлигиним тоғрилиқ Маңа буйруқ бәрмәкчимусиләр!?
Hæc dicit Dominus sanctus Israel plastes eius: Ventura interrogate me, super filios meos, et super opus manuum mearum mandate mihi.
12 Мән пәқәтла йәр-зиминни ясиған, униңға инсанни Яратқучидурмән, халас! Өз қолум болса асманларни кәргән; Уларниң самави қошунлириниму сәпкә салғанмән.
Ego feci terram, et hominem super eam creavi ego: manus meæ tetenderunt cælos, et omni militiæ eorum mandavi.
13 Мән уни һәққанийлиқ билән турғузған, Униң барлиқ йоллирини түз қилдим; У болса шәһиримни қуриду, Нә һәқ нә инъам соримай у Маңа тәвә болған әсирләрни қоюп бериду» — дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар.
Ego suscitavi eum ad iustitiam, et omnes vias eius dirigam: ipse ædificabit civitatem meam, et captivitatem meam dimittet, non in pretio, neque in muneribus, dicit Dominus Deus exercituum.
14 Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — «Мисирниң мәһсулатлири, Ефиопийәниң вә егиз бойлуқлар болған Сабийлиқларниң маллири саңа өтиду; Улар өзлири сениңки болиду, Саңа әгишип маңиду; Өзлири кишән-зәнҗирләнгән пети сән тәрәпкә өтиду, Улар саңа баш уруп сәндин илтиҗа билән өтүнүп: — «Бәрһәқ, Тәңри сәндә туриду, башқа бири йоқ, башқа һеч қандақ Худа йоқтур» дәп етирап қилиду.
Hæc dicit Dominus: Labor Ægypti, et negotiatio Æthiopiæ, et Sabaim viri sublimes, ad te transibunt, et tui erunt: Post te ambulabunt, vincti manicis pergent: et te adorabunt, teque deprecabuntur: Tantum in te est Deus, et non est absque te Deus.
15 «И Исраилниң Худаси, Ниҗаткар, дәрһәқиқәт Өзини йошурувалғучи бир Тәңридурсән!».
Vere tu es Deus absconditus, Deus Israel salvator.
16 Улар һәммиси истиснасиз хиҗил болуп, шәрмәндә болиду; Мәбудни ясиғанлар шәрмәндә болуп, бирликтә кетип қалиду;
Confusi sunt, et erubuerunt omnes: simul abierunt in confusionem fabricatores errorum.
17 Исраил болса Пәрвәрдигар тәрипидин мәңгүлүк ниҗат-қутулуш билән қутқузулиду; Әбәдил-әбәткичә хиҗил болмайсиләр, Һеч шәрмәндичиликни көрмәйсиләр.
Israel salvatus est in Domino salute æterna: non confundemini, et non erubescetis usque in sæculum sæculi.
18 Чүнки асманларни яратқан, йәр-зиминни шәкилләндүрүп ясиған, уни мәзмут қилған Худа болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — (У уни қуруқ-мәнисиз болушқа әмәс, бәлки адәмзатниң туралғуси болушқа яратқан еди) «Мән болсам Пәрвәрдигар, башқа бири йоқтур;
Quia hæc dicit Dominus creans cælos, ipse Deus formans terram, et faciens eam, ipse plastes eius: non in vanum creavit eam: ut habitaretur, formavit eam. ego Dominus, et non est alius.
19 — Мән мәхпий һалда яки зиминдики бирәр қараңғу җайда сөз қилған әмәсмән; Мән Яқупқа: «Мени издишиңлар беһудилик» дегән әмәсмән; Мән Пәрвәрдигар һәқ сөзләймән, Түз гәп қилимән;
Non in abscondito locutus sum in loco terræ tenebroso: non dixi semini Iacob: Frustra quærite me. ego Dominus loquens iustitiam, annuncians recta.
20 Жиғилиңлар, келиңлар; И әлләрдин қачқанлар, җәм болуп Маңа йеқинлишиңлар; Өзи ойған бутни көтирип, һеч қутқузалмайдиған бир «илаһ»қа дуа қилип жүридиғанларниң болса һеч билими йоқтур.
Congregamini, et venite, et accedite simul qui salvati estis ex Gentibus: nescierunt qui levant lignum sculpturæ suæ, et rogant Deum non salvantem.
21 Әнди улар өз гәплирини баян қилиш үчүн йеқин кәлсун; Мәйли, улар мәслиһәтлишип бақсун! Ким мошу ишни қедимдинла җакалиған еди? Ким узундин бери уни баян қилған? У Мән Пәрвәрдигар әмәсму? Дәрвәқә, Мәндин башқа һеч илаһ йоқтур; Һәм адил Худа һәм Қутқузғучидурмән; Мәндин башқа бири йоқтур.
Annunciate, et venite, et consiliamini simul: quis auditum fecit hoc ab initio, ex tunc prædixit illud? numquid non ego Dominus, et non est ultra deus absque me? Deus iustus, et salvans non est præter me.
22 И йәр-зиминниң чәт-яқилиридикиләр, Маңа тәлпүнүп қутқузулуңлар! Чүнки Мән Тәңридурмән, башқа һеч бири йоқтур;
Convertimini ad me, et salvi eritis omnes fines terræ: quia ego Deus, et non est alius.
23 Мән Өзүм билән қәсәм ичкәнмән, Мошу сөз һәққанийлиқ билән ағзимдин чиқти, һәргиз қайтмайду: — «Маңа барлиқ тизлар пүкүлиду, Барлиқ тиллар Маңа [итаәт ичидә] қәсәм ичиду».
In memetipso iuravi, egredietur de ore meo iustitiæ verbum, et non revertetur: quia mihi curvabitur omne genu, et iurabit omnis lingua.
24 Шу чағда: «Һәққанийлиқ вә күч болса пәқәт Пәрвәрдигардидур» — дейилиду, Кишиләр дәл Униңла қешиға келиду; Ғалҗирлишип, униңға ғәзәпләнгәнләрниң һәммиси шәрмәндә болиду.
Ergo in Domino, dicet, meæ sunt iustitiæ et imperium: ad eum venient, et confundentur omnes qui repugnant ei.
25 Исраилниң әвлатлириниң һәммиси Пәрвәрдигар тәрипидин һәққаний қилиниду, Вә улар Уни даңлишиду.
In Domino iustificabitur, et laudabitur omne semen Israel.
