Йәшая 30
1 «Асий оғулларниң әһвалиға вай!» — дәйду Пәрвәрдигар, — «Улар планларни түзмәкчи, бирақ Мәндин алмайду; Улар мудапиә тосуқини бәрпа қилиду, Бирақ у Мениң Роһум әмәс; Шундақ қилип улар гунайи үстигә гуна қошувалиду.
Горе чада отступившая, сия глаголет и Господь: сотвористе совет не Мною и заветы не духом Моим, приложити грехи ко грехом:
2 Улар Мәндин һеч соримайла Мисирға йол алди; Пирәвнниң қанити астидин панаһ издәп, Мисирниң сайисигә ишинип тайиниду йәнә!
идущии снити во Египет, Мене же не вопросиша, еже помощь имети от фараона и заступление от Египтян.
3 Чүнки Пирәвнниң қанити болса силәрни йәргә ташлап ләт қилиду. Мисирниң сайисигә ишинип тайиниш силәргә баш қетимчилиқ болиду.
Будет бо вам покров фараонов в постыдение и уповающым на Египет укоризна:
4 Пирәвнниң әмирлири Зоан шәһиридә болсиму, Униң әлчилири Һанәс шәһиригә һәрдайим келип турсиму,
яко суть в Тане старейшины его, и вестницы его зли.
5 Авам һәммиси өзигә пайдиси болмайдиған, Һеч ярдими вә пайдиси тәгмәйдиған, Бәлки ләт қилип йәргә ташлайдиған, Һәтта рәсва қилидиған бир хәлиқтин номус қилидиған болиду.
Вотще потрудятся людий ради, иже не упользуют их, ниже на помощь, ниже на пользу, но на студ и на укоризну.
6 Нәгәвдики улақлар тоғрисида жүкләнгән вәһий: — Улар җапалиқ, дәрд-әләмлик зиминдин өтиду; Шу йәрдин чиши ширлар вә әркәк ширлар, Чар илан вә вәһший учар иланму чиқиду; Улар байлиқлирини ешәкләрниң дүмбисигә, Гөһәрлирини төгә локкилириға жүкләп, Өзлиригә һеч пайда йәткүзмәйдиған бир хәлиқниң йениға көтирип бариду.
В печали и в тесноте лев и львичищь: оттуду аспиды и племя аспидов парящих, иже везяху на ослех и на велблюдех богатство свое ко языку, иже не поможет им в помощь, но на студ и укоризну.
7 Мисир!? Уларниң ярдими бекар һәм қуруқтур! Шуңа Мән уни: «Һеч немини қилип бәрмәйдиған Раһаб» дәп атиғанмән.
Египтяне вотще и всуе успеют вам: возвести им, яко тщетно утешение ваше сие.
8 — Әнди бу сөзниң кәлгүси заманлар үчүн, Гувалиқ сүпитидә әбәдил-әбәткә турувериши үчүн, Һазир берип буни һәм таш тахтиға һәм йөгимә китапқа йезип қойғин.
Ныне убо сед напиши сия на дске и в книгу: яко будут сия во дни времен и даже до века.
9 Чүнки булар болса асий бир хәлиқ, Наәһли оғуллар, Пәрвәрдигарниң Тәврат-тәрбийисини аңлашни халимайдиған оғуллардур.
Яко людие непокориви суть, сынове лживии, иже не похотеша слышати закона Божия,
10 Улар алдин көргүчиләргә: — «Вәһийни көрмәңлар!», Вә пәйғәмбәрләргә: «Бизгә тоғра бешарәтләрни көрсәтмәңлар; Бизгә адәмни азатә қилидиған, ялған бешарәтләрни көрситиңлар;
глаголюще пророком: не поведайте нам: и видения видящым: не глаголите нам, но нам глаголите и возвещайте нам иное прельщение
11 Сәнләр [дурус] йолдин чиқиш, Тоғра тәриқидин айрилиш! Исраилдики Муқәддәс Болғучини алдимиздин йоқ қилиш!» — дәйду.
и совратите нас с пути сего: отимите от нас путь сей и отимите от нас суд Израилев.
12 — Әнди Исраилдики Муқәддәс Болғучи мундақ дәйду: — «Чүнки силәр мошу хәвәрни чәткә қеқип, Зулумни йөләнчүк қилип, бурмиланған йолға таянғиниңлар түпәйлидин,
Того ради сице глаголет Господь Святый Израилев: понеже не покористеся словесем сим и надеястеся на лжу, и яко пороптасте и уповающе бысте на слово сие,
13 Шуңа мошу қәбиһлик силәргә егиз тамниң бир йериқидәк болиду, Там пултийип қалғанда, у бирақла уни чеқиветиду;
сего ради будет вам грех сей, аки стена падающая внезапу града тверда пленена, егоже абие настоит падение:
14 Худди сапал чинә һеч айимай чеқиветилгәндәк У уни чеқиветиду; Униңдин һәтта очақтин чоғ алғидәк, Бактин су усқидәк бирәр парчисиму қалмайду».
и падение его будет яко сокрушение сосуда глиняна, от глины дробны, яко не можно обрести в них чрепа, имже огнь возмеши и в оньже влиеши воды мало.
15 Шуңа Рәб Пәрвәрдигар, Исраилдики Муқәддәс Болғучи мундақ дәйду: — «Йенимға товва билән қайтип келип арам таписиләр, қутқузулисиләр; Хатирҗәмликтә һәм аман-есәнликтә күч алисиләр!», — Бирақ силәр рәт қилғансиләр.
Тако глаголет Господь, Господь Святый Израилев: егда возвратився воздохнеши, тогда спасешися и уразумееши, где еси был: егда уповал еси на суетная, тщетна крепость ваша бысть, и не хотесте послушати,
16 Силәр: — «Яқ, биз атларға минип қачимиз» — дедиңлар, Шуңа силәр раст қачисиләр! Вә «Биз чапқур улақларға минип кетимиз» — дедиңлар; — Шуңа силәрни қоғлиғучиларму чапқур болиду.
но рекосте: на конех побегнем. Того ради побегнете. И рекосте: на легких всадницы будем. Того ради легцы будут гонящии вас.
17 Миңиңлар бириниң вәһимисидин қачисиләр; Бәшиниң вәһимисидә [һәммиңлар] қачисиләр; Қечип, тағ үстидики йеганә байрақ хадисидәк, Дөң үстидики туғдәк қалисиләр.
От гласа единаго побегнут тысяща, и от гласа пяти побегнут мнози, дондеже оставлени будете аки щогла на горе и яко знамя носяй на холме.
18 Вә шуңа силәргә меһри-шәпқәт көрситимән дәп, Пәрвәрдигар күтиду; Шуңа У силәргә рәһим қилимән дәп орнидин қозғилиду; Чүнки Пәрвәрдигар һөкүм-һәқиқәт чиқарғучи Худадур; Уни күткәнләрниң һәммиси бәхитликтур!
И паки пождет Бог, еже ущедрити вас, и сего ради вознесется еже помиловати вас: зане судия Господь Бог ваш есть, и где оставите славу вашу? Блажени вси пребывающии в Нем.
19 Чүнки халайиқ йәнила Зионда, йәни Йерусалимда туриду; Шу чағда силәр йәнә һеч жиғлимайсиләр; Көтәргән наләңдә У Өзини саңа интайин шәпқәтлик көрситиду; У наләңни аңлисила, җавап бериду.
Зане людие святии в Сионе вселятся, Иерусалим же плачем восплакася: помилуй мя. Помилует тя, егда узре глас вопля твоего, послуша тебе.
20 Рәб силәргә нан үчүн мүшкүллүкни, Су үчүн азап-оқубәтни бәрсиму, Шу чағда сениң Устазиң йәнә йошурунивәрмәйду, Бәлки көзүң Устазиңни көриду;
И даст Господь вам хлеб печали и воду тесную, и ктому не приближатся к тебе льстящии тя: яко очи твои узрят прельщающих тя,
21 Силәр оң тәрәпкә бурулсаңлар, Яки сол тәрәпкә бурулсаңлар, Қулиқиң кәйниңдин: — «Йол мана мошу, униңда меңиңлар!» дегән бир авазни аңлайсән.
и ушеса твоя услышат словеса созади тебе прельщающих, иже глаголют: сей путь, поидим по нему или на десно, или на лево.
22 Шу чағда силәр оюлған мәбудлириңларға берилгән күмүч һәлгә, Қуйма мәбудлириңларға берилгән алтун һәлгиму дағ тәккүзисиләр; Силәр уларни адәт латисини ташлиғандәк ташливетип: — «Нери тур» — дәйсиләр.
И отвержеши кумиры посребренныя, и позлащенныя раздробиши, и развееши яко воду жены месячныя, и аки мотыла отвержеши я.
23 У сән терийдиған уруғуң үчүн ямғур әвәтиду; Йәрдин чиқидиған ашлиқ-мәһсулат һәм күч-қувәтлик һәм мол болиду; Шу күни маллириң кәң-азатә яйлақларда яйлайду;
Тогда будет дождь семени земли твоея, и хлеб жита земли твоея будет изюбилен и тучен, и напасутся скоти твои в той день на месте тучне и пространне.
24 Йәр һайдиған кала вә ешәкләр болса, Гүҗәк вә ара билән соруған, тузланған һәләп йәйду.
Юнцы ваши и волове делающии землю наядятся плев смешенных со ячменем извеяным.
25 Чоң қирғинчилиқ болған күни, Йәни мунарлар өрүлгән күни, Һәр бир улуқ тағда вә һәр бир егиз дөңдә болса, Әнһарлар вә ериқлар болиду.
И будет на всяцей горе высоце и на всяцем холме вознесенне вода текущая в день оный, егда погибнут мнози, и егда падутся столпи:
26 Пәрвәрдигар Өз хәлқиниң җараһитини таңидиған, Уларниң қамча ярисини сақайтқан шу күнидә, Ай шолиси қуяш нуридәк болиду, Қуяш нури болса йәттә һәссә күчлүк болиду, Йәни йәттә күндики нурға баравәр болиду.
и будет свет луны аки свет солнца, и свет солнечный будет седмерицею в той день, егда изцелит Господь сокрушение людий Своих и болезнь язвы твоея изцелит.
27 Мана, Пәрвәрдигарниң нами жирақтин келиду, Униң қәһри ялқунлинип, Қоюқ ис-түтәклири көтирилиду; Ләвлири ғәзәпкә толуп, Тили жутувалғучи янғин оттәк болиду.
Се, имя Господне идет временем многим, горящая ярость Его: со славою слово устен Его, слово гнева полно, и гнев ярости яко огнь пояст:
28 Униң нәпәси худди тешип боюнға йетидиған кәлкүндәк болиду, Шуниң билән У әлләрни бимәниликни йоқатқучи ғәлвир билән тасқайду, Шундақла хәлиқ-милләтләрниң ағзиға уларни аздуридиған жүгән салиду.
и дух Его аки вода в дебри влекущи приидет даже до выи и разделится, еже смутити языки о прельщении суетнем, и поженет я прелесть тща, и возмет я пред лицем их.
29 Муқәддәс бир һейт өткүзүлгән кечидикидәк, көңлүңлардин нахша урғуп чиқиду, Исраилға уюлташ болған Пәрвәрдигарниң теғиға нәй наваси билән чиққан бирисиниң хошаллиғидәк, көңлүңлар хошал болиду.
Еда присно подобает вам радоватися и входити во святая Моя всегда, аки празднующым и яко веселящымся внити со сопелию в гору Господню к Богу Израилеву?
30 Пәрвәрдигар һәйвәтлик авазини яңритиду; У қайниған қәһри, жутувалғучи ялқунлуқ от, гүлдүрмамилиқ ямғур, боран-шавқун, мөлдүрләр билән Өз билигини созуп көрситиду.
И слышану сотворит Господь славу гласа Своего, и ярость мышцы Своея показати, с яростию и гневом, и со пламенем поядающим возгремит зелно, и яко вода и град низходящь нуждею.
31 Чүнки Пәрвәрдигарниң авази билән Асурийә янҗилиду, — Башқиларни уруш тайиғи [болған Асурийә] янҗилиду!
Гласом бо Господним побеждени будут Ассириане язвою, еюже аще поразит я.
32 Вә Пәрвәрдигар тәйярлиған калтәк билән һәр қетим уни урғанда, Буниңға даплар һәм чилтарлар тәңкәш қилиниду; У қолини ойнитип зәрб қилип униң билән күрәш қилиду.
И будет ему окрест, отюнудуже бе их надежда помощи, на нюже той уповаше: тии со тимпаны и гусльми ратовати будут нань от пременения.
33 Чүнки Тофәт қедимдин тартип тәйяр турған еди; Бәрһәқ, падиша үчүн тәйярланған; [Пәрвәрдигар] уни чоңқур һәм кәң қилған; Отунлири көп ялқунлуқ бир гүлхан бар, Пәрвәрдигарниң нәпәси болса гуңгут еқимидәк уни туташтуриду.
Ты бо прежде дний истязан будеши: еда и тебе уготовася царствовати? Дебрь глубокую, древеса лежаща, огнь и древа многа, ярость Господня аки дебрь жупелом горящая.
