Йәшая 30
1 «Асий оғулларниң әһвалиға вай!» — дәйду Пәрвәрдигар, — «Улар планларни түзмәкчи, бирақ Мәндин алмайду; Улар мудапиә тосуқини бәрпа қилиду, Бирақ у Мениң Роһум әмәс; Шундақ қилип улар гунайи үстигә гуна қошувалиду.
ヱホバのたまはく 悖るる子輩はわざはひなるかな かれら謀略をすれども我によりてせず 盟をむすべどもわが靈にしたがはず ますます罪につみをくはへん
2 Улар Мәндин һеч соримайла Мисирға йол алди; Пирәвнниң қанити астидин панаһ издәп, Мисирниң сайисигә ишинип тайиниду йәнә!
かれらわが口にとはずしてエジプトに下りゆきパロの力をかりておのれを强くしエジプトの蔭によらん
3 Чүнки Пирәвнниң қанити болса силәрни йәргә ташлап ләт қилиду. Мисирниң сайисигә ишинип тайиниш силәргә баш қетимчилиқ болиду.
パロのちからは反てなんぢらの恥となり エジプトの蔭によるは反てなんぢらの辱かしめとなるべし
4 Пирәвнниң әмирлири Зоан шәһиридә болсиму, Униң әлчилири Һанәс шәһиригә һәрдайим келип турсиму,
かれの君たちはゾアンにあり かれの使者たちはハネスにきたれり
5 Авам һәммиси өзигә пайдиси болмайдиған, Һеч ярдими вә пайдиси тәгмәйдиған, Бәлки ләт қилип йәргә ташлайдиған, Һәтта рәсва қилидиған бир хәлиқтин номус қилидиған болиду.
かれらは皆おのれを益することあたはざる民によりて恥をいだく かの民はたすけとならず益とならず かへりて恥となり謗となれり
6 Нәгәвдики улақлар тоғрисида жүкләнгән вәһий: — Улар җапалиқ, дәрд-әләмлик зиминдин өтиду; Шу йәрдин чиши ширлар вә әркәк ширлар, Чар илан вә вәһший учар иланму чиқиду; Улар байлиқлирини ешәкләрниң дүмбисигә, Гөһәрлирини төгә локкилириға жүкләп, Өзлиригә һеч пайда йәткүзмәйдиған бир хәлиқниң йениға көтирип бариду.
南のかたの牲畜にかかる重負のよげん 曰く／かれらその財貨を若き驢馬のかたにおはせ その寳物を駱駝の背におはせて 牝獅 牡獅 まむし及びとびかける蛇のいづる苦しみと艱難との國をすぎて 己をえきすること能はざる民にゆかん
7 Мисир!? Уларниң ярдими бекар һәм қуруқтур! Шуңа Мән уни: «Һеч немини қилип бәрмәйдиған Раһаб» дәп атиғанмән.
そのエジプトの助はいたづらにして虛し このゆゑに我はこれを休みをるラハブとよべり
8 — Әнди бу сөзниң кәлгүси заманлар үчүн, Гувалиқ сүпитидә әбәдил-әбәткә турувериши үчүн, Һазир берип буни һәм таш тахтиға һәм йөгимә китапқа йезип қойғин.
いま往てこれをその前にて牌にしるし書にのせ 後の世に傳へてとこしへに證とすべし
9 Чүнки булар болса асий бир хәлиқ, Наәһли оғуллар, Пәрвәрдигарниң Тәврат-тәрбийисини аңлашни халимайдиған оғуллардур.
これは悖れる民いつはりをいふ子輩ヱホバの律法をきくことをせざる子輩なり
10 Улар алдин көргүчиләргә: — «Вәһийни көрмәңлар!», Вә пәйғәмбәрләргә: «Бизгә тоғра бешарәтләрни көрсәтмәңлар; Бизгә адәмни азатә қилидиған, ялған бешарәтләрни көрситиңлар;
かれら見るものに對ひていふ見るなかれと 默示をうる者にむかひていふ直きことを示すなかれ 滑かなることをかたれ虛僞をしめせ
11 Сәнләр [дурус] йолдин чиқиш, Тоғра тәриқидин айрилиш! Исраилдики Муқәддәс Болғучини алдимиздин йоқ қилиш!» — дәйду.
なんぢら大道をさり逕をはなれ われらが前にイスラエルの聖者をあらしむるなかれと
12 — Әнди Исраилдики Муқәддәс Болғучи мундақ дәйду: — «Чүнки силәр мошу хәвәрни чәткә қеқип, Зулумни йөләнчүк қилип, бурмиланған йолға таянғиниңлар түпәйлидин,
此によりてイスラエルの聖者かくいひ給ふ なんぢらこの言をあなどり暴虐と邪曲とをたのみて之にたよれり
13 Шуңа мошу қәбиһлик силәргә егиз тамниң бир йериқидәк болиду, Там пултийип қалғанда, у бирақла уни чеқиветиду;
斯るがゆゑにこの不義なんぢらには凸出ておちんとするたかき垣のさけたるところのごとく その破壞にはかに暫しが間にきたらんと
14 Худди сапал чинә һеч айимай чеқиветилгәндәк У уни чеқиветиду; Униңдин һәтта очақтин чоғ алғидәк, Бактин су усқидәк бирәр парчисиму қалмайду».
主これを破りあだかも陶工の瓶をくだきやぶるがごとくして惜みたまはず その碎のなかに爐より火をとり池より水をくむほどの一片だに見出すことなからん
15 Шуңа Рәб Пәрвәрдигар, Исраилдики Муқәддәс Болғучи мундақ дәйду: — «Йенимға товва билән қайтип келип арам таписиләр, қутқузулисиләр; Хатирҗәмликтә һәм аман-есәнликтә күч алисиләр!», — Бирақ силәр рәт қилғансиләр.
主ヱホバ、イスラエルの聖者かくいひたまへり なんぢら立かへりて靜かにせば救をえ 平穩にして依賴まば力をうべしと 然どなんぢらこの事をこのまざりき
16 Силәр: — «Яқ, биз атларға минип қачимиз» — дедиңлар, Шуңа силәр раст қачисиләр! Вә «Биз чапқур улақларға минип кетимиз» — дедиңлар; — Шуңа силәрни қоғлиғучиларму чапқур болиду.
なんぢら反ていへり 否われら馬にのりて逃走らんと この故になんぢら逃走らん 又いへりわれら疾きものに乗んと この故になんぢらを追もの疾かるべし
17 Миңиңлар бириниң вәһимисидин қачисиләр; Бәшиниң вәһимисидә [һәммиңлар] қачисиләр; Қечип, тағ үстидики йеганә байрақ хадисидәк, Дөң үстидики туғдәк қалисиләр.
ひとり叱咤すれば千人にげはしり 五人しつたすればなんぢら逃走りて その遺るものは僅かに山嶺にある杆のごとく 岡のうへにある旗のごとくならん
18 Вә шуңа силәргә меһри-шәпқәт көрситимән дәп, Пәрвәрдигар күтиду; Шуңа У силәргә рәһим қилимән дәп орнидин қозғилиду; Чүнки Пәрвәрдигар һөкүм-һәқиқәт чиқарғучи Худадур; Уни күткәнләрниң һәммиси бәхитликтур!
ヱホバこれにより俟てのち恩惠を汝等にほどこし これにより上りてのちなんぢらを憐れみたまはん ヱホバは公平の神にましませり 凡てこれを俟望むものは福ひなり
19 Чүнки халайиқ йәнила Зионда, йәни Йерусалимда туриду; Шу чағда силәр йәнә һеч жиғлимайсиләр; Көтәргән наләңдә У Өзини саңа интайин шәпқәтлик көрситиду; У наләңни аңлисила, җавап бериду.
シオンにをりヱルサレムにをる民よ なんぢは再びなくことあらじ そのよばはる聲に應じて必ずなんぢに惠をほどこしたまはん 主ききたまふとき直にこたへたまふべし
20 Рәб силәргә нан үчүн мүшкүллүкни, Су үчүн азап-оқубәтни бәрсиму, Шу чағда сениң Устазиң йәнә йошурунивәрмәйду, Бәлки көзүң Устазиңни көриду;
主はなんぢらになやみの糧とくるしみの水とをあたへ給はん なんぢを敎るもの再びかくれじ 汝の目はその敎るものを恒にみるべし
21 Силәр оң тәрәпкә бурулсаңлар, Яки сол тәрәпкә бурулсаңлар, Қулиқиң кәйниңдин: — «Йол мана мошу, униңда меңиңлар!» дегән бир авазни аңлайсән.
なんぢ右にゆくも左にゆくもその耳に これは道なりこれを歩むべしと後邊にてかたるをきかん
22 Шу чағда силәр оюлған мәбудлириңларға берилгән күмүч һәлгә, Қуйма мәбудлириңларға берилгән алтун һәлгиму дағ тәккүзисиләр; Силәр уларни адәт латисини ташлиғандәк ташливетип: — «Нери тур» — дәйсиләр.
又なんぢら白銀をおほひし刻める像 こがねをはりし鑄たる像をけがれとし 穢物のごとく打棄ていはん 去れと
23 У сән терийдиған уруғуң үчүн ямғур әвәтиду; Йәрдин чиқидиған ашлиқ-мәһсулат һәм күч-қувәтлик һәм мол болиду; Шу күни маллириң кәң-азатә яйлақларда яйлайду;
なんぢが地にまく種に主は雨をあたへ また地になりいづる糧をたまふ その土產こえて豐かならん その日なんぢの家畜はひろき牧場に草をはむべし
24 Йәр һайдиған кала вә ешәкләр болса, Гүҗәк вә ара билән соруған, тузланған һәләп йәйду.
地をたがへす牛と驢馬とは團扇にてあふぎ箕にてとほし鹽をくはへたる飼料をくらはん
25 Чоң қирғинчилиқ болған күни, Йәни мунарлар өрүлгән күни, Һәр бир улуқ тағда вә һәр бир егиз дөңдә болса, Әнһарлар вә ериқлар болиду.
大なる殺戮の日やぐらのたふるる時もろもろのたかき山もろもろのそびえたる嶺に河とみづの流とあるべし
26 Пәрвәрдигар Өз хәлқиниң җараһитини таңидиған, Уларниң қамча ярисини сақайтқан шу күнидә, Ай шолиси қуяш нуридәк болиду, Қуяш нури болса йәттә һәссә күчлүк болиду, Йәни йәттә күндики нурға баравәр болиду.
かくてヱホバその民のきずをつつみ そのうたれたる創痍をいやしたまふ日には月のひかりは日の光のごとく日のひかりは七倍をくはへて七の日のひかりの如くならん
27 Мана, Пәрвәрдигарниң нами жирақтин келиду, Униң қәһри ялқунлинип, Қоюқ ис-түтәклири көтирилиду; Ләвлири ғәзәпкә толуп, Тили жутувалғучи янғин оттәк болиду.
視よヱホバの名はとほき所よりきたり そのはげしき怒はもえあがる焰のごとく その唇はいきどほりにてみち その舌はやきつくす火のごとく
28 Униң нәпәси худди тешип боюнға йетидиған кәлкүндәк болиду, Шуниң билән У әлләрни бимәниликни йоқатқучи ғәлвир билән тасқайду, Шундақла хәлиқ-милләтләрниң ағзиға уларни аздуридиған жүгән салиду.
その氣息はみなぎりて項にまでいたる流のごとし 且ほろびの篩にてもろもろの國をふるひ又まどはす韁をもろもろの民の口におきたまはん
29 Муқәддәс бир һейт өткүзүлгән кечидикидәк, көңлүңлардин нахша урғуп чиқиду, Исраилға уюлташ болған Пәрвәрдигарниң теғиға нәй наваси билән чиққан бирисиниң хошаллиғидәк, көңлүңлар хошал болиду.
なんぢらは歌うたはん節會をまもる夜のごとし なんぢらは心によろこばん笛をならしヱホバの山にきたりイスラエルの磐につくときの如し
30 Пәрвәрдигар һәйвәтлик авазини яңритиду; У қайниған қәһри, жутувалғучи ялқунлуқ от, гүлдүрмамилиқ ямғур, боран-шавқун, мөлдүрләр билән Өз билигини созуп көрситиду.
ヱホバはその稜威のこゑをきかしめ 烈しき怒をはなちて燒つくす火のほのほと暴風と大雨と雹とをもて その臂のくだることを示したまはん
31 Чүнки Пәрвәрдигарниң авази билән Асурийә янҗилиду, — Башқиларни уруш тайиғи [болған Асурийә] янҗилиду!
ヱホバのこゑによりてアツスリヤ人はくじけん 主はこれを笞にてうち給ふべし
32 Вә Пәрвәрдигар тәйярлиған калтәк билән һәр қетим уни урғанда, Буниңға даплар һәм чилтарлар тәңкәш қилиниду; У қолини ойнитип зәрб қилип униң билән күрәш қилиду.
ヱホバの豫じめさだめたまへる杖をアツスリヤのうへにくはへたまふごとに 鼓をならし琴をひかん 主はうごきふるふ戰闘をもてかれらとたたかひ給ふべし
33 Чүнки Тофәт қедимдин тартип тәйяр турған еди; Бәрһәқ, падиша үчүн тәйярланған; [Пәрвәрдигар] уни чоңқур һәм кәң қилған; Отунлири көп ялқунлуқ бир гүлхан бар, Пәрвәрдигарниң нәпәси болса гуңгут еқимидәк уни туташтуриду.
トペテは往古よりまうけられ また王のために備へられたり これを深くしこれを廣くしここに火とおほくの薪とをつみおきたり ヱホバの氣息これを硫黄のながれのごとくに燃さん
