Йәшая 15
1 Моаб тоғрисида жүкләнгән вәһий; Һалакәтлик бир кәчтила, Моабтики Ар шәһири вәйран қилиниду; Һалакәтлик бир кәчтила, Моабтики Кир шәһири йоқ қилиниду;
Gottesspruch über die Moabiter: Ach! Über Nacht ist Ar zerstört, Moab vernichtet! Ach! Über Nacht ist Kir zerstört, Moab vernichtet!
2 Жиға-зерәлар көтириш үчүн, Мана у бутханисиға, Дибонға, шундақла [барлиқ] егизликлиригә чиқти; Моаб Небо вә Мәдәба шәһәрлири үчүн пәряд көтириду; Һәммә башлар тақир көрүниду, Җимики сақаллар кесилип чүшүрүлди.
Bajith und Dibon steigen zu den Opferhöhen hinauf, um zu weinen; auf dem Nebo und in Medeba wehklagt Moab; auf all ihren Häuptern ist eine Glatze, alle Bärte sind abgeschoren.
3 Кочиларда улар бөз кийиду; Өгүзлиридә, мәйданлирида, һәр бир адәм көз яшлирини яғдуруп пәряд көтириду.
Auf ihren Gassen gürtet man sich Sackleinen um, auf ihren Dächern und ihren Marktplätzen jammert alles und zerfließt in Tränen.
4 Һәшбонға, Елеалаһ шәһәрлиригә жиға олишиду, Авазлири Яһаз шәһиригиму йетип бариду. Шуңа Моабниң әскәрлириму нида қилиду; Униң вуҗуд-бағрини титрәк басиду.
Hesbon und Eleale schreien: bis Jahaz hört man ihren Weheruf; darob erheben die gerüsteten Krieger Moabs Geschrei, ihr Mut verzagt in ihnen.
5 Мениң қәлбимму Моаб үчүн жиға-зерә көтириду; Уларниң қачқунлири Зоарға һәм Әглат-Шели-Шиҗаға бәдәр қачиду; Мана улар топлишип, жиғлиған пети Луһитқа чиқидиған даван йоли билән жуқуриға маңиду, Һоронаимға чүшидиған йолда туруп һалакәттин налә-зар көтириду.
Mein Herz jammert um Moab: seine Flüchtlinge erreichen schon Zoar, schon Eglath-Schelischija. Ach, die Steige nach Luhith steigt man unter Weinen hinan! Ach, auf dem Wege nach Horonaim erhebt man Geschrei über den Zusammenbruch!
6 Чүнки Нимримдики сулар қуруп кетиду, От-чөпләр солишип, Гүл-гия түгәп кетиду; Һеч яп-йешиллиқ қалмайду.
Ach, die Wasser von Nimrim werden zu Wüsteneien! Denn verdorrt ist das Gras, der Rasen verwelkt, das Grün verschwunden.
7 Шуңа улар байлиқлири, тапқан-тәргинини жиғип «Тәрәк вадиси»дин өтмәкчи болиду;
Darum tragen sie den Besitz, der ihnen übriggeblieben ist, und ihre ersparte Habe über den Weidenbach hinüber.
8 Уларниң көтәргән жиғиси Моабниң чегарасиға, Аһу-зарлири әглаимға, Пиғанлири Бәәр-елимға йетиду.
Ach, das Wehgeschrei macht die Runde im ganzen Gebiet der Moabiter! Bis Eglaim dringt ihr Jammern und bis Beer-Elim ihre Wehklage!
9 Димонниң сулири қанға толуп кетиду, Чүнки Димонниң үстигә техиму көп балаю-апәтни топлаймән; Чүнки Моабниң қачқунлири һәм зиминида қалғанлириниңму үстигә бир ширни әвәтимән.
Ach, die Wasser von Dimon sind voll Blut! Denn ich verhänge über Dimon noch weiteres Unheil: einen Löwen für die Flüchtlinge der Moabiter und für den im Lande gebliebenen Überrest!
