Йәшая 14
1 Чүнки Пәрвәрдигар Яқупқа рәһимдиллик көрситиду, Йәнә Исраилни таллайду; У уларни өз жут-зиминида маканлаштуриду. Шуниң билән ят адәмләр улар билән бирлишип, Яқуп җәмәтигә қошулиду.
Sillä Herra armahtaa Jakobia ja valitsee vielä nyt Israelin, ja panee heitä heidän maahansa; ja muukalaisten pitää antaman itsensä heidän allensa, ja suostuman Jakobin huoneeseen.
2 Һәр қайси әл-милләтләр уларни елип өз жутиға апириду; Исраил җәмәти болса Пәрвәрдигарниң зиминида уларға қул вә дедәк сүпитидә егидарчилиқ қилиду; Улар өзлирини тутқун қилғанларни тутиду; Өзлирини әзгәнләрниң үстидин идарә қилиду.
Ja kansat ottavat heidät, ja vievät heitä heidän paikkaansa, ja Israelin huone on omistava heitä Herran maassa palvelioiksi ja piioiksi; ja pitää heitä vankina pitämän, joilta he olivat vangitut, ja niin he vallitsevat vaivaajiansa.
3 Вә шундақ болидуки, Пәрвәрдигар силәргә азаптин, сарасимидин вә әсир болуп мәҗбурланған мушәққәтлик қуллуқтин арамлиқ бәргән күнидә,
Ja pitää tapahtuman siihen aikaan kuin Herra on antava sinulle levon sinun surustas ja vaivastas, ja siitä kovasta orjuudesta, jossas orjana pidettiin;
4 Силәр Бабил падишаси тоғрисида мундақ мақал-тәмсилни ейтисиләр: — «Қара, бу җазанихор қандақ һалак болди, Талан-тараҗ қилип алтун топлиғучи қандақ йоқалди!
Että sinun pitää puhuman näin Babelin kuningasta vastaan ja sanoman: kuinka vaivaaja on tullut perikatoon, ja veron laskemus on loppuun joutunut.
5 Пәрвәрдигар рәзилләрниң һасисини, Һакимларниң закон тайиғини,
Herra on taittanut jumalattomain sauvan, vallitsiain vitsan.
6 Йәни хәлиқ-милләтләрни аччиғи билән үзлүксиз урғанни, Әлләргә ғәзәп қилип тизгинсиз зиянкәшлик қилғанни сундурувәтти.
Joka löi kansaa julmuudessa ilman lakkaamata, ja vallitsi pakanoita ankaruudella, ja vaivasi heitä ilman laupiutta.
7 Пүткүл йәр йүзи арам тепип тиничлиниду; Улар нахша ейтип тәнтәнә қилиду.
Nyt on kuitenkin koko maailmalla lepo, ja on alallansa ja riemuitsee ilossa.
8 Қариғайлар болса һалиңдин шатлиниду, Ливандики кедирларму: — «Сән гөрүңдә ятқузулғандин кейин, Һеч бир кәскүчи бизни қорқатмайду!» — дәйду.
Ja hongat myös riemuitsevat sinusta, ja sedrit Libanonissa, (ja sanovat): ettäs makaat, niin ei nouse yhtään, joka meitä maahan hakkaa.
9 Сән чүшүшүң билән тәһтисарадикиләр сени қарши елишқа сарасимә болуп кетиду; Сән үчүн өлүкләрниң роһлири, Җаһандики җимики «өшкә җинлар» қозғилиду; Әлләрниң һәммә падишалири тәхтлиридин турғузулиду; (Sheol h7585)
Helvetti vapisi alhaalla sinua, sinun tulemisestas; se herättää sinulle kuolleet, kaiken maailman päämiehet, ja käski kaikkia pakanain kuninkaita nousta heidän istuimiltansa. (Sheol h7585)
10 Уларниң һәммиси саңа қарап мундақ дәйду: — «Сениң һалиңму бизләрниңкидәк бошап кәттиму? Бизгә охшаш болуп қалдиңмусән?!»
Kaikkein pitää vastaaman ja sanoman sinulle: sinä olet myös lyöty niinkuin mekin, ja sinun kätees käy niinkuin meidänkin.
11 Сениң шану-һәйвитиң чилтарилириңниң авазлири билән биллә тәһтисараға чүшүрүлүп түгиди; Астиңда чивин қурути мижилдап кетиду, Үстүңни сазаңлар қаплап кетиду. (Sheol h7585)
Sinun ylpeytes on joutunut helvettiin alas, sinun kanteleis kilisemisellä; koin pitää oleman sinun vuotees, ja madot sinun peittees. (Sheol h7585)
12 И Чолпан, Сәһәр балиси, Сән қандақ қилип асмандин жиқилип чүшкәнсән! И техи өткәндила әлләрни йәргә жиқитқучи, Сән йәр йүзигә ташливетилдиң!
Kuinka sinä kaunis kointähti olet pudonnut taivaasta? kuinkas olet maan päälle langennut, joka pakanat teit heikoksi?
13 Сән әслидә көңлүңдә: — «Мән асманларға чиқимән, Тәхтимни Худаниң юлтузлиридин үстүн қилимән; Мән җамаәтниң теғида, Йәни шимал тәрәпләрдиму олтиримән;
Vaan sinä ajattelit sydämessäs: minä astun taivaaseen, ja korotan istuimeni Jumalan tähtien ylitse: minä istutan itseni todistuksen vuorelle, sille puolelle pohjaa päin.
14 Мән булутларниң егиз җайлиридин жуқуриға өрләймән; Һәммидин Алий билән тәң болимән!» — дедиң.
Minä tahdon vaeltaa korkeiden pilvien päällä, ja olla kaikkein Korkeimman vertainen.
Kuitenkin sinä sysätään helvettiin, luolan puolelle. (Sheol h7585)
16 Сени көргәнләр саңа йеқиндин синчилап қарап: — «Җаһанни зил-зилигә кәлтүргән, падишалиқларни титрәткән адәм мошумиду?
Joka sinun näkee, hänen pitää katseleman sinua ja katsoman päälles, (ja sanoman): onko tämä se mies, joka maailman saatti värisemään, ja valtakunnat vapisemaan?
17 Йәр йүзини чөл-баяван қилип, Униңдики шәһәрләрни ғулатқан, Тутқан әсирләрни өз жутиға һеч қоюп бәрмигән мошумиду?» — дейишиду.
Joka maan piirin autioksi saatti, ja kukisti siellä kaupungit, ja ei päästänyt vankejansa kotia?
18 Мана әлләрниң шаһлири бириму қалмай «шан-шәрәп»тә, [қараңғулуқтики] өз өйидә йетишиду,
Kaikki pakanain kuninkaat makaavat kuitenkin kunnialla, jokainen huoneessansa;
19 Бирақ сән кәмситилгән [чиригән] бир шах кәби, Өлтүрүлгәнләрниң догиси астида, Қилич билән санҗилған, һаңниң тәһтигә чүшидиғанларға охшаш, Аяқ астида дәссәп-чәйләнгән өлүктәк, Өз гөрүңдин мәһрум болуп ташливетилдиң.
Mutta sinä olet hyljätty haudastas niinkuin kauhia vesa, niinkuin lyötyin vaatteet, jotka miekalla ovat kuoliaaksi pistetyt, jotka menevät alas kivikuoppaan, niinkuin tallattu raato.
20 Сән әшу падишалар билән биргә дәпнә қилинмайсән, Чүнки өз жутуңни вәйран қилғансән, Өз хәлқиңни өлтүрүвәткәнсән; Рәзиллик қилғучиларниң нәсли һәргиз йәнә тилға елинмайду.
Ei sinua pidä niin haudattaman kuin ne; sillä sinä olet hävittänyt maas, ja tappanut kansas; sentähden ei pidä ikänä muistettaman ilkiäin siementä.
21 Ата-бовилириниң қәбиһликлири түпәйлидин, Униң оғуллирини қәтл қилишқа тәйяр қилиңлар; Шундақ қилғанда, улар орнидин туруп йәр-җаһанни ишғал қилмайду, Йәр йүзини шәһәргә тошқузуветәлмәйду.
Valmistakaat teurastamaan hänen lapsiansa, heidän isäinsä pahain tekoin tähden, ettei he nousisi eli perisi maata, eikä täyttäisi maan piiriä kaupungeilla.
22 Чүнки Мән уларға қарши чиқимән, — дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар, — Мән Бабилдин униң намини вә униң қалдуқлирини, нәсил-пәрзәнтлирини үзүп ташлаймән, — дәйду Пәрвәрдигар,
Ja minä tulen heidän päällensä, sanoo Herra Zebaot, ja hävitän Babelissa hänen nimensä, hänen jääneensä, sikiänsä ja sukukuntansa, sanoo Herra,
23 — Вә уни һувқушниң маканиға, сазлиқларға айландуримән; Һалакәт сүпүргиси билән уни сүпүрүп ташлаймән, — дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар.
Ja teen hänen tarhapöllöin perinnöksi ja vesikuljuksi; ja käväisen hänen hävityksen luudalla, sanoo Herra Zebaot.
24 Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ қәсәм ичкәнки, — Мән қандақ ойлисам, шундақ болиду; Қандақ мәхсәтни көңлүмгә пүксәм, шу тиклиниду,
Herra Zebaot on vannonut ja sanonut: mitämaks, että sen pitää niin tapahtuman kuin minä ajattelen, ja pitää niin pysymän kuin minun mielessäni on:
25 Мәхситим Өз зиминимда Асурийәликни қийма-чийма қилиштин ибарәт; Өз тағлиримда уни дәссәп-чәйләймән; У салған боюнтуруқ хәлқимниң бойнидин, У артқан жүк мүрисидин елип ташлиниду.
Että Assur telataan minun maassani, ja minä tallaan hänen minun vuorellani; että hänen ikeensä heiltä otettaisiin, ja hänen kuormansa heidän kaulastansa tulis pois.
26 Мана бу пүткүл йәр йүзи тоғрилиқ ирадә қилинған мәхсәттур, Мана бу барлиқ әлләрниң үстигә узартилған қолдур.
Nämät ovat hänen juonensa, joita hän pitää kaikissa maan paikoissa; ja se on se kohotettu käsi kaikkein pakanain ylitse.
27 Пәрвәрдигар мундақ мәхсәтни пүккән екән, Ким уни тосалисун? Униң қоли узартилған екән, ким уни яндуралисун?
Sillä Herra Zebaot on sen päättänyt, kuka tahtoo tyhjäksi tehdä? ja hänen kätensä on kokotettu, kuka voi sen vääntää pois?
28 Аһаз падиша өлгән жилида мундақ вәһий жүкләнди: —
Sinä vuonna kuin kuningas Ahas kuoli, nähtiin tämä kuorma:
29 И Филистийә, һәммиңлар, «Бизни урған таяқ сунди» дәп шатланмаңлар; Чүнки иланниң йилтизидин зәһәрлик бир илан чиқиду, Униң нәсли болса дәһшәтлик учар илан болиду.
Sinä Philistea, älä niin kovin riemuitse, että se vitsa, joka sinua löi, on taitettu; sillä käärmeen juuresta on tuleva basiliski, ja hänen hedelmänsä on tulinen lentävä kärme.
30 Шуниң билән йоқсулларниң тунҗа балилири озуқлиниду, Мөминләр болса теч-аманлиқта ятиду; Бирақ Мән йилтизиңни ачарчилиқ билән йоқитимән Қалған қисмиңму у тәрәптин өлтүрүлиду.
Sillä tarvitsevaisten esikoiset pitää korjaaman itsiänsä, ja köyhät suruttomasti lepäämän; mutta sinun juures tapan minä nälällä, ja suretan sinun jäänees.
31 Шуңа и қовуқ, налә көтәргин, И шәһәр, пәряд чәккин! И Филистийә, сән болсаң ерип кәткәнсән! Чүнки шимал тәрәптин ис-түтәклик бир түврүк өрләйду; Униң жиғилған қошунлирида һеч ким сәпсиз қалмайду.
Surkuttele sinuas, portti, huuda sinä kaupunki, koko Philistealaisten maa on marras! sillä pohjoisesta tulee savu, ja ei yksikään ole majassansa.
32 Әнди бу әлниң әлчилиригә қандақ җавап бериш керәк? — «Зионни тиклигүчи Пәрвәрдигардур; Униң хәлқи ичидики езилгүчиләр униңдин башпанаһ тапиду» — дегин!»
Ja mitä pakanain sanansaattajia vastataan? nimittäin, että Herra on perustanut Zionin, ja siellä pitää hänen kansansa raadollisilla turva oleman.
