Һошия 8
1 Канайни ағзиңға салғин! Пәрвәрдигарниң өйи үстидә бир қорултаз айлинип жүриду! Чүнки улар Мениң әһдәмни бузған, Тәврат-қанунумға итаәтсизлик қилған.
De bazuin aan uw mond: Er zweeft een gier boven de woning van Jahweh! Want ze hebben mijn verbond overtreden, Gezondigd tegen mijn wet.
2 Улар Маңа: «И Худайим, биз Исраил хәлқи Сени тонуймиз!» дәп вақирайду.
Nu roepen ze tot Mij: Mijn God! Maar Wij kennen u, Israël!
3 Исраил яхшилиқ-меһриванлиқни ташливәткән; Шуңа дүшмән уни қоғлайду.
Israël heeft het heil verstoten, De vijand zal het vervolgen.
4 Улар өзлири падишаларни тиклигән, бирақ Мән арқилиқ әмәс; Улар бәзиләрни әмир қилған, бирақ униңдин хәвирим йоқ; Улар өз җениға замин болуш үчүн, Өзлиригә бутларни күмүч-алтунлиридин ясиған.
Ze hebben koningen aangesteld, maar buiten Mij om, Vorsten gekozen, maar buiten mijn weten; Van hun zilver en goud hebben ze goden gemaakt, Tot hun eigen verderf.
5 И Самарийә, сениң мозийиң сени ташливәтти! Мениң ғәзивим уларға қозғалди; Улар қачанғичә паклиқтин жирақ туриду?
Samaria, Ik stoot uw kalf van Mij weg: Hoelang is er mijn toorn al tegen ontbrand? Reinigen kan men het niet,
6 Шу нәрсә Исраилдин чиққанғу — Уни бир һүнәрвән ясиған, халас; у Худа әмәс; Самарийәниң мозийи дәрвәқә парә-парә чеқиветилиду!
Want het is Israëls gewrocht! Een werkman heeft het gemaakt, Het is geen God! Ja, in splinters zal het vallen, Het kalf van Samaria!
7 Чүнки улар шамал териди, шуңа қара қуюнни ориду! Уларниң шатисида һеч башақлар йоқ, у һеч аш бәрмәйду; Һәтта аш бәргән болсиму, ят адәмләр уни жутувалған болатти.
Want ze zaaien wind, en oogsten storm: Een oogst zonder aren, koren zonder meel; En brengt het iets op, dan eten het vreemden:
8 Исраил жутувелинди; Улар ят әлләр арисида яримас бир қача болуп қалди;
Verslonden wordt Israël! Nu zijn ze onder de volken als een waardeloze pot,
9 Чүнки улар ялғуз жүргән явайи ешәктәк Асурийәни издәп чиқти; Әфраим «ашна»ларни ялливалди.
Omdat ze naar Assjoer zijn gegaan. Een wilde ezel zondert zich af, Doch Efraïm geeft zich aan zijn minnaars.
10 Гәрчә улар әлләр арисидин «ялливалған» болсиму, Әнди Мән уларни жиғип бир тәрәп қилимән; Улар тезла «Әмирләрниң шаһи»ниң бесими астида толғинип кетиду.
Maar al verstrooien ze zich onder de volken, Ik houd ze bijeen: Opdat ze eerst een tijd nog zuchten Onder de druk van hun koning en vorsten.
11 Әфраим «гуна қурбанлиқ»лири үчүн қурбангаһларни көпәйткини билән, Булар гуна қозғайдиған қурбангаһлар болуп қалди.
Ja, Efraïm heeft vele altaren gebouwd, Maar die altaren dienden hem enkel tot zonde;
12 Мән униң үчүн Тәврат-қанунумда көп тәрәплимә нәрсиләрни язған болсамму, Улар ят бир нәрсә дәп һесапланмақта.
Al schrijf Ik hem nog zoveel wetten voor, Ze gelden hem niets.
13 Улар қурбанлиқларға амрақ! Улар Маңа қурбанлиқларни қилип, гөшидин йәйду, Бирақ Пәрвәрдигар булардин һеч хурсәнлик алмайду; У уларниң қәбиһлигини һазир есигә кәлтүрүп, Гуналирини өз бешиға чүшүриду; Улар Мисирға қайтиду!
Al brengen ze talloze offers, Al slachten ze nog zoveel vlees En eten daarvan: Ze behagen Jahweh niet meer! Thans zal Hij hun misdaad gedenken, En hun zonde bestraffen: Naar Egypte moeten ze terug, In Assjoer onreine spijzen eten.
14 Чүнки Исраил өз Ясиғучисини унтуп, «ибадәтхана»ларни қуриду; Йәһуда болса истиһкамлаштурулған шәһәрләрни көпәйткән; Бирақ Мән уларниң шәһәрлири үстигә от әвәтимән, От буларниң қәлъә-ордилирини йәп кетиду.
Israël heeft zijn Schepper vergeten en tempels gebouwd, Juda tal van versterkte steden gegrond: Maar Ik slinger een vuur in hun steden, Dat haar gebouwen verteert!
