Һагай 2
1 Йәттинчи айниң жигирмә биринчи күни, Пәрвәрдигарниң сөзи Һагай пәйғәмбәр арқилиқ келип мундақ дейилди:
Ын а доуэзечь ши уна зи а луний а шаптя, кувынтул Домнулуй а ворбит прин пророкул Хагай астфел:
2 — «Шеалтиәлниң оғли, Йәһуданиң валийиси Зәруббабәлгә, Йәһозадакниң оғли, баш каһин Йәшуаға һәмдә хәлиқниң қалдисиға сөз қилип улардин: —
„Ворбеште луй Зоробабел, фиул луй Шеалтиел, дрегэторул луй Иуда, луй Иосуа, фиул луй Иоцадак, мареле преот, ши рэмэшицей попорулуй ши спуне-ле:
3 «Араңлардин әйни чағдики шан-шәрәптә болған бу өйни көргәнләрдин ким бар? Силәр һазир униңға қандақ қарайсиләр? Нәзириңларда у һеч немигә әрзимәйду, шундақму?» — дәп сориғин.
‘Чине а май рэмас ынтре вой дин чей че ау вэзут Каса ачаста ын слава ей динтый? Ши кум о ведець акум? Аша кум есте, ну паре еа ка о нимика ын окий воштри?
4 — Бирақ һазир, и Зәруббабәл, җасарәтлик бол, — дәйду Пәрвәрдигар, — Йәһозадакниң оғли, баш каһин Йәшуа, җасарәтлик бол; зиминдики барлиқ хәлиқ, җасарәтлик болуп ишләңлар, — дәйду Пәрвәрдигар. — чүнки Мән силәр билән биллидурмән, — дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар.
Акум фий таре, Зоробабел!’, зиче Домнул. ‘Фий таре ши ту, Иосуа, фиул луй Иоцадак, мареле преот! Фий таре ши ту, тот попорул дин царэ’, зиче Домнул, ‘ши лукраць! Кэч Еу сунт ку вой’, зиче Домнул оштирилор.
5 — Мисирдин чиққан вақтиңларда силәргә әһдә қилған сөзүм вә Мениң Роһум араңларда туруп кәлди; һәргиз қорқмаңлар.
‘Еу рэмын крединчос легэмынтулуй пе каре л-ам фэкут ку вой кынд аць ешит дин Еӂипт ши Духул Меу есте ын мижлокул востру; ну вэ темець!’
6 Чүнки самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — — Йәнә пәқәт азғина вақиттин кейин Мән асманлар, йәр йүзи, деңиз һәм қуруқлуқни тәвритимән;
Кэч аша ворбеште Домнул оштирилор: ‘Ынкэ пуцинэ време ши вой клэтина ынкэ о датэ черуриле ши пэмынтул, маря ши ускатул;
7 Мән барлиқ әлләрни тәвритимән; нәтиҗидә әлләрниң сәрхил әтивар нәрсилири елип келиниду. Мән мошу өйни шан-шәрәпкә толдуримән, — дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар.
вой клэтина тоате нямуриле; комориле тутурор нямурилор вор вени ши вой умпле де славэ Каса ачаста’, зиче Домнул оштирилор.
8 — Күмүч Мениңки, алтун Мениңки, — дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар.
‘Ал Меу есте арӂинтул ши ал Меу есте аурул’, зиче Домнул оштирилор.
9 — Бу өйниң кейинки шан-шәриви әслидикидин зор болиду, — дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар, — вә Мән мошу йәрдә арамлик-хатирҗәмликни ата қилимән, — дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар».
‘Слава ачестей Касе дин урмэ ва фи май маре декыт а челей динтый’, зиче Домнул оштирилор, ‘ши ын локул ачеста вой да пачя’, зиче Домнул оштирилор.”
10 Дариус падишаниң иккинчи жили, тоққузинчи айниң жигирмә төртинчи күни, Пәрвәрдигарниң сөзи Һагай пәйғәмбәр арқилиқ келип мундақ дейилди: —
Ын а доуэзечь ши патра зи а луний а ноуа, ын анул ал дойля ал луй Дариус, кувынтул Домнулуй а ворбит прин пророкул Хагай астфел:
11 «Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — Каһинларға сөз қилип улардин Тәврат-қануни тоғрилиқ: —
„Аша ворбеште Домнул оштирилор: ‘Пуне преоцилор урмэтоаря ынтребаре асупра Леӂий:
12 «Бириси тониниң етигидә «[Худаға] аталған гөш»ни көтирип кетиватқинида, униң етиги нанға, умачқа, шарапқа, зәйтун майға яки һәр қандақ аш-озуққа мундақла тегип кәтсә, ундақта у нәрсиләр «[Худаға] аталған» боламду?» — дәп сориғин». Каһинлар җававән: «Яқ» — деди.
«Дакэ поартэ чинева ын поала хайней сале карне сфинцитэ ши атинӂе ку хайна луй пыне, букате ферте, вин, унтделемн сау о мынкаре оарекаре, лукруриле ачестя вор фи сфинците?»’” Преоций ау рэспунс: „Ну!”
13 Вә Һагай: «Бириси җәсәткә тегип «напак» болған болса, у бу аш-озуқниң қайсибиригә тәгсә, ундақта аш-озуқ напак боламду?» — дәп сориди. Каһинлар җававән: «У напак болиду» — деди.
Ши Хагай а зис: „Дакэ се атинӂе чинева спуркат прин атинӂеря де ун труп морт, де тоате ачесте лукрурь, вор фи еле спуркате оаре?” Преоций ау рэспунс: „Вор фи спуркате.”
14 Андин Һагай җававән мундақ деди: —«Пәрвәрдигар: «Әнди бу хәлиқ, бу «ят әл» Мениң алдимдиму шундақтур, уларниң қоллирида ишләнгәнлириниң һәммисиму шундақтур, шуниңдәк уларниң шу йәрдә Маңа һәр бир сунғанлириму напактур» — дәйду.
Атунч, Хагай, луынд ярэшь кувынтул, а зис: „‘Тот аша есте ши попорул ачеста, тот аша есте ши нямул ачеста ынаинтя Мя’, зиче Домнул, ‘аша сунт тоате лукрэриле мынилор лор: че-Мь адук ей аколо ка жертфэ есте спуркат!
15 — Әнди һазир көңүл қоюп ойлиниңлар — Бүгүндин башлап, мошу вақиттин тартип көрүңлар — таки Пәрвәрдигарниң ибадәтханисидики таш үстигә йәнә бир тал таш қоюлғичә,
Уйтаци-вэ дар ку бэгаре де сямэ ла челе че с-ау ынтымплат пынэ ын зиуа де азь, пынэ сэ се фи пус пятрэ пе пятрэ ла Темплул Домнулуй!
16 шуниңдин илгәрки күнләрдә, бириси «жигирмә күрә»лик бир дога ашлиқни алғили кәлгәндә, мана пәқәт он күрила чиқти; бириси шарап күпидин әллик комзәк алғили кәлсә, мана пәқәт жигирмә комзәк чиқти.
Атунч кынд веняу ла о грэмадэ де доуэзечь де мэсурь, ну ерау ын еа декыт зече; кынд веняу ла тяск сэ скоатэ чинчзечь де мэсурь, ну ерау ын ел декыт доуэзечь!
17 Мән қоллириңлар билән ишлигән барлиқ ишлириңларда силәрни җудун, һал вә мөлдүр апәтлири билән уруп кәлдим; бирақ силәр йенимға қайтмидиңлар.
В-ам ловит ку руӂинэ ын грыу ши ку тэчуне ши ку гриндинэ; ам ловит тот лукрул мынилор воастре. Ши ку тоате ачестя, тот ну в-аць ынторс ла Мине’, зиче Домнул.
18 Әнди өтүнимәнки, көңүл қоюп ойлиниңлар — бу күн, йәни тоққузинчи айниң жигирмә төртинчи күнидин башлап, мошу вақиттин тартип, — йәни Пәрвәрдигарниң ибадәтханисиниң қайта қурулушини башлиған күнидин кейинки ишларға көңүл қоюп ойлиниңлар;
‘Уйтаци-вэ ку бэгаре де сямэ ла челе че с-ау петрекут пынэ ын зиуа де азь, пынэ ын а доуэзечь ши патра зи а луний а ноуа, дин зиуа кынд а фост ынтемеят Темплул Домнулуй, уйтаци-вэ ку бэгаре де сямэ ла еле!
19 данлар амбарға жиғилдиму? Үзүм таллири, әнҗир, анар һәм зәйтун дәрәқлири һеч мевә бәрмиди. Бирақ Мән бу күндин башлап силәрни бәрикәтләймән».
Май ера сэмынцэ ын грынаре? Нич вия, нич смокинул, нич родиул, нич мэслинул н-ау май адус нимик. Дар, дин зиуа ачаста, Ымь вой да бинекувынтаря Мя.’”
20 Вә Пәрвәрдигарниң сөзи шу айниң жигирмә төртинчи күни Һагайға иккинчи қетим келип мундақ дейилди: —
Кувынтул Домнулуй а ворбит а доуа оарэ луй Хагай, ын а доуэзечь ши патра зи а луний, астфел:
21 — Йәһудаға валий болған Зәруббабәлгә сөз қилип мундақ дегин: — — «Мән асманларни, зиминни тәвритишкә тәмшиливатимән;
„Ворбеште луй Зоробабел, дрегэторул луй Иуда, ши спуне: ‘Вой клэтина черуриле ши пэмынтул;
22 Падишаһлиқларниң тәхтини өрүветимән, әлләрниң падишалиқлириниң күчини йоқитимән; җәң һарвулири һәм униң үстидә олтарғанларни өрүветимән; атлар вә атлиқ әскәрләр, уларниң һәр бири өз қериндишиниң қиличи билән моллақ атқузулиду.
вой рэстурна скаунул де домние ал ымпэрэциилор, вой нимичи путеря ымпэрэциилор нямурилор, вой рэстурна ши кареле де рэзбой ши пе чей че се суе ын еле; каий ши кэлэреций лор вор фи трынтиць ла пэмынт ши унул ва пери учис де сабия алтуя.
23 Шу күнидә — дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар — Мән сени, йәни Шеалтиәлниң оғли Зәруббабәлни алимән, — дәйду Пәрвәрдигар — андин сени худди мөһүрлүк үзүкүмдәк қилимән; чүнки Мән сени талливалдим, — дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар».
Ын зиуа ачея’, зиче Домнул оштирилор, ‘пе тине, Зоробабеле, фиул луй Шеалтиел, робул Меу’, зиче Домнул, ‘те вой луа ши те вой пэстра ка пе о печете, кэч Еу те-ам алес’, зиче Домнул оштирилор.”
