Һабаккук 2
1 «Әнди мән өз күзитимдә туриверимән, Өзүмни мунар үстидә дәс тикләймән, Униң маңа немә дәйдиғанлиғини, Шуниңдәк өзүм бу дад-пәрядим тоғрилиқ қандақ тегишлик җавап тепишим керәклигини билишни күтүп туримән».
Őrhelyemen hadd álljak és megálljak a sánczon: és kitekintek, hogy lássam mit beszél velem és mi választ nyerek szemrehányásomra.
2 Һәм Пәрвәрдигар җававән маңа мундақ деди: — «Оқуғанлар жүгүрсун үчүн, Бу көрүнгән аламәтни йезивал; Уни тахтайлар үстигә ениқ оюп чиқ;
És felelt nekem az Örökkévaló és mondta: Írd föl a látomást, és pedig világosan táblákra, azért hogy végig fusson rajta, a ki olvassa.
3 Чүнки бу көрүнгән аламәт кәлгүсидики бекитилгән бир вақит үчүн, У адәмләргә ахирәтни тәлпүндүриду, У ялған гәп қилмайду; Узунғичә кәлмәй қалсиму, уни күткин; Чүнки у җәзмән йетип келиду, һеч кечикмәйду.
Mert még csak időre szól a látomás és a vég felé siet és nem hazudik; ha késedelmezik, várj reá, mert jőni, jőni fog, nem késik el.
4 Қара, тәкәббурлишип кәткүчини! Униң қәлби өз ичидә түз әмәс; Бирақ һәққаний адәм өз етиқат-садиқлиғи билән һаят яшайду.
Íme felfuvalkodott, nem volt egyenes ő benne a lelke; de az igaz hűsége által él.
5 Бәрһәқ, шарап униңға сатқунлуқ қилиду, — — У тәкәббур адәм, өйдә тиним тапмайду, Һәвисини тәһтисарадәк йоған қилиду; У өлүмдәк һеч қачан қанмайду; Өзигә барлиқ әлләрни жиғиду, Һәммә хәлиқни өзигә қаритивалиду. (Sheol h7585)
Hát még midőn a bor hűtelen, a fennhéjázó férfi nem tud nyugodni, a ki kitágította mint az alvilág a lelkét, s ő maga olyan, mint a halál és nem lakik jól; egybeszedte magának mind a nemzeteket, s egybe gyűjtötte magának mind a népeket. (Sheol h7585)
6 Буларниң һәммиси кейин у тоғрилиқ тәмсилни сөзләп, Кинайилик бир тепишмақни тилға алиду: — «Өзиниң әмәсни мениң дәп қошувалғучиға вай! ([Бундақ ишлар] қачанғичә болиду?!) Гөрүгә қойған нәрсиләр билән өзини чиңдиғучиға вай!»
Nemde ezek mindannyian ő róla példázatot hangoztatnak, ékes beszédet, rejtvényeket ő reá; mondják ugyanis Oh az, ki abból gyarapít, mi nem az övé – meddig még? – és megterheli magát sarczczal.
7 Сәндин җазанә-қәриз алғучилар бирақла қозғалмамду? Сени титрәткүчиләр бирақла ойғанмамду? Андин сән уларға олҗа болмамсән?
Nemde hirtelen támadnak kínzóid és ébrednek zaklatóid, hogy prédául légy nekik!
8 Сән нурғун әлләрни булаң-талаң қилғанлиғиң түпәйлидин, Һәм кишиләрниң қанлири, зимин, шәһәр һәм униңда туруватқан һәммәйләнгә қилған зулум-зораванлиғиң түпәйлидин, Сақлинип қалған әлләр сени булаң-талаң қилиду;
Mert te kifosztottál sok nemzetet, kifosztanak majd téged mind a megmaradt népek, emberek elontott vére miatt; meg az erőszak miatt, országon, városon és mind a benne lakókon.
9 Һалакәт чаңгилидин қутулуш үчүн, Угамни жуқуриға салай дәп, Нәпси йоғинап өз җәмәтигә һарам мәнпәәт жиққучиға вай!
Oh a ki nyerészkedik gonosz nyerészkedéssel a háza számára, hogy a magasban rakja meg fészkét, hogy megmeneküljön a veszedelem markából.
10 Нурғун хәлиқләрни вәйран қилип, Өз җәмәтиңгә аһанәт кәлтүрдүң, Өз җениңға қарши гуна садир қилдиң.
Szégyent tanácsoltál házadnak, kivágván sok népet, vétkeztél tenmagad ellen.
11 Чүнки тамдин таш нида қилиду, Яғачлардин лим җавап бериду: —
Mert kő a falból fog kiáltani és lécz a fa gerendázatból felel majd neki.
12 Жутни қан билән, Шәһәрни қәбиһлик билән қурғучиға вай!»
Oh a ki várost épít vérontással és várat megszilárdít jogtalansággal.
13 Мана, хәлиқләрниң җан тикип тапқан меһнитиниң пәқәт отқа йеқилғу қилинғанлиғи, Әл-жутларниң өзлирини беһудә һалсиратқанлиғи, Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигардин әмәсму?
Nemde, íme, az Örökkévalótól, a seregek Urától van! Fáradnak tehát népek tűzért és nemzetek a semmiért bágyadnak el.
14 Чүнки худди сулар деңизни қаплиғандәк, Пүтүн йәр йүзи Пәрвәрдигарни билип-тонуш билән қаплиниду.
Mert megtelik majd a föld az Örökkévaló dicsőségének megismerésével, mint vizekkel, melyek a tengert borítják.
15 Өз йеқиниңға һарақни ичкүзгүчигә — — Униң уят йеригә қаришиң үчүн, Тулумуңдин қуюп, уни мәс қилғучи саңа вай!
Oh aki megitatja felebarátját, ki hozzáöntöd mérgedet, meg is részegítve őt, azért hogy oda tekints meztelenségükre.
16 Шан-шәрәпниң орнида шәрмәндичиликкә толисән; Өзүңму ич, Хәтнилигиң аян болсун! Пәрвәрдигарниң оң қолидики қәдәһ сән тәрәпкә бурулиду, Шан-шәривиңниң үстини рәсвайипәслик басиду.
Jóllaktál gyalázattal inkább mint dicsőséggel; igyál te is, és meztelenedjél meg, kerüljön át te hozzád az Örökkévaló jobbjának serlege: csúfos gyalázat a te dicsőségedre!
17 Ливанға қилған зулум-зораванлиқ, Шундақла һайванларни қорқитип уларға йәткүзгән вәйранчилиқму, Кишиләрниң қанлири, зимин, шәһәр һәм униңда туруватқан һәммәйләнгә қилған зулум-зораванлиқ түпәйлидин, Булар сениң миҗиқиңни чиқириду.
Mert elborít téged a Libánonon tett erőszak és a vadakon elkövetett pusztítás, mely rettenti őket, emberek elontott vére miatt, meg az erőszak miatt országon, városon és mind a benne lakókon.
18 Ойма мәбудниң немә пайдиси, Уни униң ясиғучиси оюп чиққан турса? Қуйма мәбудниңму вә униңға тәвә сахта тәлим бәргүчиниң немә пайдиси — — Чүнки уни ясиғучи өз ясиғиниға тайиниду, Демәк, зувансиз «йоқ болған нәрсиләр»ни ясайду?
Mit használt a faragott kép, hogy faragta az alakítója, az öntött kép s a hazugságot tanító, hogy bízott az alakító az ő alkotásában, készítvén néma bálványokat?
19 Яғачқа «Ойған!» дегән адәмгә, Зувансиз ташқа «Турә!» дегәнгә вай! У вәз ейтамду? Мана, у алтун-күмүч билән һәлләнди, Униң ичидә һеч нәпәс йоқтур.
Oh s ki a fának mondja: ébredj – serkenj föl! a merev kőnek! Az tanítson? Íme foglalva van aranyba, ezüstbe és semmi szellem nincsen benne.
20 Бирақ Пәрвәрдигар Өз муқәддәс ибадәтханисидидур! Пүткүл йәр йүзи Униң алдида сүкүт қилсун!
De az Örökkévaló az ő szent templomában – csitt előtte az egész föld!
