Әзакиял 7
1 Пәрвәрдигарниң сөзи маңа келип мундақ дейилди: —
И бысть слово Господне ко мне глаголя:
2 «Сән аңла, и инсан оғли, Рәб Пәрвәрдигар Исраил зиминиға мундақ деди: Хатимә! Зиминниң төрт булуңиға хатимә берилиду!
и ты, сыне человечь, рцы: сия глаголет Господь: земли Израилеве конец прииде, конец прииде на четыри краи земли.
3 Саңа һазир хатимә берилиду! Өз ғәзивимни бешиңға чүшүримән, өз йоллириң бойичә үстүңгә һөкүм чиқирип җазалап, өзүңниң барлиқ жиркиничлик ишлириңни өз бешиңға яндуримән.
Пришел есть конец, ныне конец тебе, и испущу ярость Мою на тя, и отмщу тебе по путем твоим, и дам на тя вся мерзости твоя.
4 Мениң көзүм саңа рәһим қилмайду һәм ичимниму саңа ағритмаймән; әксичә өз йоллириңни бешиңға яндуримән, өз жиркиничликлириң өз араңда болиду; андин силәр Мениң Пәрвәрдигар екәнлигимни тонуп йетисиләр».
Не пощадит око Мое на тя, и не помилую, зане путь твой на тя дам, и мерзости твоя среде тебе будут, и увеси, яко Аз Господь.
5 Рәб Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — «Балаю-апәт! Һеч болуп бақмиған балаю-апәт келиду! Мана, у кәлди!
Темже сия глаголет Адонаи Господь: зло едино зло, се, идет.
6 Хатимә, хатимә! У саңа қарши қозғалди! Мана, у келиватиду!
Конец пришел есть, прииде конец, воста на тя, се, прииде.
7 Һалакәт йениңға кәлди, и зиминда турғучи; вақит-саити тошти, әшу күн йеқинлашти; хошаллиқ вақирашлири әмәс, бәлки давалғулуқ бир қийқас-сүрән тағларда аңлиниду.
Прииде плетение на тя живущаго на земли: прииде время, приближися день, не с молвою, ниже с болезньми.
8 Мән тезла қәһримни үстүңгә төкүп, саңа қаратқан ғәзивим билән пиғандин чиқимән; Мән өз йоллириң бойичә үстүңгә һөкүм чиқирип җазалап, өзүңниң барлиқ жиркиничликлириңни бешиңға қайтуруп чүшүримән.
Ныне изблизу излию гнев Мой на тя и скончаю ярость Мою на тебе, и осужду тя по путем твоим и дам на тя вся мерзости твоя.
9 Мениң көзүм саңа рәһим қилмайду һәм ичимниму саңа ағритмаймән; Мән өз йоллириңни бешиңға яндуримән, вә өз жиркиничлик ишлириң өз араңға чүшиду; шуниң билән силәр өзүңларни урғучиниң Мән Пәрвәрдигар екәнлигимни тонуп йетисиләр.
Не пощадит око Мое, и не помилую, зане пути твоя на тя дам, и мерзости твоя посреде тебе будут, и познаеши, яко Аз Господь бияй.
10 Мана, әшу күн! Мана у кәлди! Һалакәт чиқип жүриватиду! — таяқ бихланди, һакавурлуқ чечәклиди!
Се, день Господень приходит, се, конец пришел есть, изыде плетение, и процвете жезл,
11 Зораванлиқ йетилип рәзиллик тайиғи болуп чиқти; уларниңкидин һеч нәрсә қалмайду — уларниң адәмләр топидин, дөләт-байлиқлиридин яки һәйвисидин һеч немә қалмайду.
прозябе укоризна, и сокрушит утверждение беззаконника: и не с плищем, ни с потщанием: и не от них суть, и несть красы в них.
12 Вақит-саити кәлди, күни йеқинлашти; алғучи хушал болуп кәтмисун, сатқучи матәм тутмисун; чүнки қаттиқ ғәзәп мошу бир топ кишиләрниң һәммисиниң үстигә чүшиду.
Прииде время, приближися день: купуяй да не радуется, и продаяй да не плачется, яко гнев на все множество их.
13 Чүнки гәрчә алғучи билән сатқучи тирик қалсиму, сатқучи өзи сетивәткинигә қайтидин егә болмайду; чүнки бу топ кишиләр тоғрилиқ көрүнгән бешарәт инавәтсиз болмайду; улардин һеч қайсиси қәбиһлиги билән өз һаятини сақлалмайду.
Занеже притяжаваяй ко продающему ктому не возвратится, и еще в жизни живущему, яко видение на все множество их не возвратится, и человек во очесех жизни своея не укрепится.
14 Улар канайни челип һәммини тәйярлиди, бирақ һеч ким җәңгә чиқмайду; чүнки Мениң ғәзивим мошу бир топ кишиләрниң һәммисигә қаритилған.
Вострубите трубою и разсудите вся, и не будет грядущаго на рать, яко гнев Мой на все множество их.
15 Талада қилич, ичидә ваба вә ачарчилиқ туриду; далада болған кишини қилич, шәһәрдә болған кишини болса, ваба вә ачарчилиқ уни жутуветиду.
Рать отвне с мечем, глад же и смерть извнутрь: иже на поли мечем скончается, сущих же во граде глад и смерть скончает.
16 Вә улардин қутулуп қелип булардин қачқанлар тағларда жүрүп һәр бири өз қәбиһлиги үчүн җилғидики пахтәкләрдәк буқулдап матәм тутиду.
И уцелеют спасеннии от них и будут на горах яко голубицы скорбяще: и всех избию, коегождо в неправдах его.
17 Һәр бириниң қоли дәрмансизлиниду, тизлири сүйдүк билән чилиқ-чилиқ һөл болуп кетиду;
Вся руки разслабеют, и вся стегна окаляются мокростию.
18 Улар өзигә бөз кийимини бағлайду, вәһшәт уларни басиду; һәр қайсиниң йүзидә хиҗаләт, башлири тақир көрүниду.
И препояшутся во вретища, и покрыет я ужас: и на всяцем лицы срам на них, и на всяцей главе плешь.
19 Улар өз күмүчлирини кочиларға ташлайду, уларниң алтунлири булғанған нәрсидәк болиду; уларниң алтун-күмүчлири Пәрвәрдигар ғәзивини көрсәткән күнидә уларни қутқузмайду; улар булардин ачлиғини қандуралмайду, қосиғини толдуралмайду, чүнки бу нәрсиләр уларға адәмләрни путлаштуридиған қәбиһлик болди.
Сребро их на стогнах повержется, и злато их презрено будет: сребро их и злато не возможет избавити их в день гнева Господня, души их не насытятся, и чрева их не наполнятся, зане казнь неправостей их бысть.
20 У Униң гөзәл безәкини һәйвә билән тиклиди; бирақ улар униң ичидә жиркиничлик мәбудларни һәмдә ләнәтлик нәрсилирини ясиди; шуңа Мән уни улар үчүн паскинчилиққа айландуримән.
Избранныя утвари в гордыню положиша я, и образы мерзостей своих и гнусности сотвориша от них: сего ради дах оная им в нечистоту.
21 Мән уни олҗа сүпитидә ят адәмләрниң қолиға, ғәнимәт қилип йәр йүзидики рәзилләргә тапшуримән; улар буни булғайду.
И предам я в чуждия руце, еже разграбити я, и губителем земли в корысти, и осквернят я.
22 Мән йүзүмни улардин өрүймән, вә кишиләр Мениң әзиз җайимни булғайду; зораванлар кирип у йәрни булғайду.
И отвращу лице Мое от них, и осквернят стражбу Мою, и внидут в ня неопасно, и осквернят я:
23 Зәнҗирни тәйярлаңлар; чүнки зимин қанлиқ җинайәтләргә, шәһәр зораванлиққа толған.
и сотворят мятеж, понеже земля полна суда крове, и град полн беззакония.
24 Шуңа Мән әлләр ичидики әң рәзилини кәлтүримән, улар уларниң өйлиригә егә болиду; Мән зомигәрләрниң һакавурлуғини йоқитимән; уларниң «муқәддәс җайлири» булғиниду.
И приведу злыя языки, и наследят домы их: и отвращу величание крепости их, и осквернятся святая их.
25 Вәһшәт келиватиду! Улар теч-аманлиқни издәйдиған болиду, бирақ һеч тапалмайду.
И моление приидет, и взыщет мира, и не будет.
26 Апәт үстигә апәт, шум хәвәр үстигә шум хәвәр келиду; улар пәйғәмбәрдин бешарәт сорайду, бирақ каһинлардин Тәвратниң билими, ақсақаллардин, мойсипитләрдин несиһәт йоқап кетиду.
Горе на горе будет, и весть на весть будет, и не будет видение от пророка, и закон погибнет от жерца и совет от старец.
27 Падиша матәм тутиду, шаһзадә үмүтсизликкә чөмүлиду, зиминдики хәлиқләрниң қоллири титрәп кетиду; Мән уларни өз йоллири бойичә бир тәрәп қилимән, өз һөкүмлири бойичә уларға һөкүм чиқирип җазалаймән; шуниң билән улар Мениң Пәрвәрдигар екәнлигимни тонуп йетиду.
Царь восплачется, и князь облечется в пагубу, и руки людий земли разслабеют: по путем их сотворю им и по судом их отмщу им, и уразумеют, яко Аз Господь.
