Әзакиял 38
1 Пәрвәрдигарниң сөзи маңа келип мундақ дейилди: —
И бысть слово Господне ко мне глаголя:
2 Инсан оғли, йүзүңни Магог зиминидики Рош, Мәшәк вә Тубалниң әмри Гогқа қаритип уни әйипләп бешарәт берип шундақ дегин: —
сыне человечь, утверди лице твое на Гога и на землю Магога князя Рос, Мосоха и Фовеля, и прорцы нань,
3 Рәб Пәрвәрдигар шундақ дәйду: «Мана, и Гог, — Рош, Мәшәк вә Тубалниң әмри, Мән саңа қаршимән;
и рцы ему: сия глаголет Адонаи Господь: се, Аз на тя, Гог, и на князя Рос, Мосоха и Фовеля,
4 Мән сени арқиңға яндуруп, еңигиңгә илмәкләрни селип, сән вә пүтүн қошунуңни — атлар вә атлиқ әскәрләрни, һәммиси толуқ қуралланған, сипар-қалқанларни көтәргән, қилич тутқан топ-топ кишиләрни җәңгә чиқиримән;
и обращу тя окрест, и вложу узду в челюсти твоя, и соберу тя и всю силу твою, кони и конники оболчены во броня вся, собор мног, шлемы и мечы и щиты вси тии имуще:
5 Парс, Ефиопийә вә Пут, һәммиси қалқан-дубулға билән қураллиниду
Персяне и Муряне, и Лидяне и Ливиане, вси сии щиты и шлемы имуще:
6 — Гомер вә униң барлиқ топ-топ адәмлири, шималниң әң қәридин кәлгән Торгамаһ җәмәти вә униң барлиқ топ-топ адәмлири, бу көп әлләр саңа һәмраһ болуп биллә болиду.
Гомер и вси иже окрест его, дом Форгамань от конец севера и вси иже окрест его, и языцы мнози с тобою.
7 Өзүңни тәйярла; сән вә саңа жиғилған барлиқ топ-топ адәмлириң тәйярланған петида бол; сән уларға назарәтчилик қилисән.
Уготовися, уготовися сам ты и весь сонм твой собраный с тобою, и будеши ми в преднюю стражбу.
8 Көп күнләрдин кейин сән [җәңгә] чақирилисән; сән ахирқи жилларда қиличтин қутқузулған, көп әлләрдин жиғилған хәлиқниң зиминиға, йәни узундин бери вәйран қелинип кәлгән Исраил тағлириға һуҗум қилисән; униң хәлқи әлләрдин жиғилған болуп, уларниң һәммиси аман-есән туривериду;
От дний множайших уготовишися, и в последняя лета приидеши, и приидеши на землю низвращенную от меча, собраных от язык многих на землю Израилеву, яже бысть пуста весьма: и тии от язык изыдоша, и вселятся с миром вси.
9 сән, барлиқ топ адәмлириң вә саңа һәмраһ болған нурғун әлләр билән биллә алға бесип, боран-чапқундәк келисән; сән йәр йүзини қаплиған булуттәк болисән».
И взыдеши аки дождь и приидеши аки облак, покрыти землю, и падеши ты и вси иже окрест тебе, и языцы мнози с тобою.
10 — Рәб Пәрвәрдигар мундақ дәйду: «Шу күни шундақ болидуки, көңлүңгә башқичә хияллар кирип, сән рәзил һейлә-нәйрәңни ойлап чиқисән;
Сия глаголет Адонаи Господь: и будет в той день, взыдут глаголы на сердце твое,
11 сән: «Мән сепилсиз йеза-кәнтләр җайлашқан зиминға бесип киримән; мән аман-есән туруватқан бир хәлиққә йеқинлишимән — уларниң һәммиси сепилсиз, тақақсиз вә дәрвазисиз туруватиду», дәйсән, —
и помыслиши помышления злая и речеши: взыду на землю отверженую, прииду на молчащыя в тишине и живущыя мирно, на вся живущыя на земли, на нейже несть ограды, ни дверий, ни верей,
12 «Шуниң билән олҗиларни елип, булаң-талаң қилимән; қолумни әслидә вәйран болуп әндиликтә маканлиқ болған җайларға, әлләрдин жиғилған, мал-дунияға егә болған, дунияниң киндигидә яшаватқан хәлиққә қарши қилимән».
еже пленити плен и взяти корысти их, еже обратити руку мою на землю опустошеную, яже населися, и на язык собраный от языков многих, сотворивших притяжания имений и живущих на пупе земли.
13 Шу тапта Шеба, Дедан, Таршиштики содигәрләр барлиқ яш ширлири билән сәндин: «Сән олҗа елишқа кәлдиңму? Сән топ-топ адәмлириңни булаң-талаң қиливелишқа — алтун-күмүчни елип кетишкә, мал-дунияни елип кетишкә, зор бир олҗиға еришивелишқа жиғдиңму?» — дәп сорайду.
Сава и Дедан и купцы Кархидонстии и вся веси их рекут тебе: еда на пленение, еже пленити, ты грядеши, и взяти корысти? И собрал еси люди твоя взяти сребро и злато, отвести притяжания и имения, еже пленити плен велик.
14 Шуңа бешарәт бәргин, и инсан оғли, Гогқа шундақ дегин: — Рәб Пәрвәрдигар шундақ дәйду: — Мениң хәлқим Исраил аман-есән болидиған күнини, сән билип йәтмәмсән?
Того ради прорцы, сыне человечь, и рцы Гогу: сия глаголет Адонаи Господь: не в той ли день, егда жити будут людие Мои Израиль с миром, востанеши?
15 Сән өз җайиңдин, йәни шималниң әң чәт җайидин чиқисән, сән вә саңа һәмраһ болған нурғун әлләр, һәммиси атлиқ болуп, топ-топ адәмләр, чоң қошун болисән.
И приидеши от места своего от конца севера, и языцы мнози с тобою: конницы на конех вси, собор велик и сила многа,
16 Сән йәр йүзини қаплиған булуттәк хәлқим Исраилға қарши чиқисән — бу ахирқи заманларда болиду — Мән сени өз зиминимға қаршилишишқа чиқиримән; шундақ қилип Мән сән арқилиқ, и Гог, әлләрниң көз алдида Өзүмниң пак-муқәддәс екәнлигимни көрсәткәндә, улар Мени тонуйду».
и взыдеши на люди Моя Израиля, яко облак покрыти землю: в последния дни будет, и возведу тя на землю Мою, да Мя уведят вси языцы, егда освящуся в тебе пред ними, (о, Гог!)
17 — Рәб Пәрвәрдигар шундақ дәйду: «Мән қедимки заманларда қуллирим болған Исраилдики пәйғәмбәрләр арқилиқ бешарәт қилған бириси сән әмәсму? Улар шу күнләрдә, шундақла көп жиллардин бери, Мениң сени хәлқимгә қаршилишишқа чиқиридиғанлиғим тоғрилиқ бешарәт бәргән әмәсму?
сия глаголет Адонаи Господь Гогу: ты еси, о немже глаголах во дни первыя рукою раб Моих пророк Израилевых, прорекших в оныя дни и лета, еже привести тя на ня.
18 Вә шу күни, йәни Гог Исраил зиминиға қарши чиққан күни шундақ болидуки, — дәйду Рәб Пәрвәрдигар, — ғәзивим билән Мениң қәһрим өрләп чиқиду.
И будет в той день, в оньже приидет Гог на землю Израилеву, глаголет Адонаи Господь, взыдет ярость Моя во гневе Моем
19 Мениң [Өз хәлқимгә] болған қизғинлиғимдин, ғәзәп билән шундақ сөз қилғанмәнки, Исраил зиминида зор йәр тәврәш болиду;
и рвения Моя во огни гнева Моего: глаголах, аще не будет в той день трус велик на земли Израилеве:
20 шуниң билән деңиздики белиқлар, асмандики учар-қанатлар, даладики һайванлар, йәр йүзидики өмилигүчи һайванлар вә йәр йүзидә турған барлиқ инсанлар Мениң йүзүм алдида тәвринип кетиду; тағлар өрүлүп, тик ярлар ғулап кетиду, барлиқ тамлар йәргә өрүлүп чүшиду.
и потрясутся от лица Господня рыбы морския и птицы небесныя, и зверие польнии и вси гади ползающии по земли, и вси человецы иже на лицы земли, и расторгнутся горы и падут дебри, и всяка стена на землю падет.
21 Мән барлиқ тағлиримда униң билән қаршилишишқа бир қилич чақиримән, — дәйду Рәб Пәрвәрдигар, — һәр бирсиниң қиличи өз қериндишигә қарши чиқиду.
И призову нань весь страх мечный, глаголет Адонаи Господь: мечь человека на брата его будет.
22 Мән ваба кесили вә қан төкүш билән униңға һөкүм чиқирип җазалашқа киришимән; Мән униңға, униң қошунлири үстигә, униңға һәмраһ болған нурғун әлләр үстигә дәһшәтлик ямғур, зор мөлдүр ташлири, от вә гүнгүрт яғдуримән;
И отсужду ему смертию и кровию, и дождем потопляющим и камением градным, огнь и камень горящь одождю нань и на вся сущыя с ним и на языки многия с ним:
23 Мән Өзүмни улуқлап, Өзүмни пак-муқәддәс дәп көрситимән; вә нурғун әлләрниң көз алдида намайән болимән, улар Мениң Пәрвәрдигар екәнлигимни тонуп йетиду».
и возвеличуся и освящуся, и прославлюся и уведан буду пред языки многими, и уведят, яко Аз есмь Господь.
