Амос 8
1 Рәб Пәрвәрдигар маңа мундақ бир ишни көрсәтти; мана, бир севәт язлиқ мевә.
Домнул Думнезеу мь-а тримис урмэтоаря ведение. Ятэ, ера ун кош ку поаме коапте.
2 Андин У мәндин: Амос, немини көрдуң? — дәп сориди. Мән: «Бир севәт язлиқ мевини» — дедим. Пәрвәрдигар маңа: Әнди хәлқим Исраилға завал йәтти; Мән йәнә уларни җазалимай өтүп кәтмәймән, — деди.
Ел а зис: „Че везь, Амос?” Еу ам рэспунс: „Ун кош ку поаме коапте.” Ши Домнул мь-а зис: „А венит сфыршитул попорулуй Меу Исраел; ну-л май пот ерта!
3 — Шу күни ордидики қизларниң нахшилири қия-чияларға айлиниду, — дәйду Рәб Пәрвәрдигар; — Җәсәтләр көп болиду; улар җай-җайларда сиртқа ташлиниду. Сүкүт!
Ын зиуа ачея, кынтечеле Темплулуй се вор префаче ын ӂемете”, зиче Домнул Думнезеу. „Претутиндень вор арунка ын тэчере о мулциме де трупурь моарте.”
4 Буни аңлаңлар, һәй мискинләрни әзгүчиләр, Зиминдики аҗиз мөминләрни йоқатмақчи болғанлар —
Аскултаць лукрул ачеста, вой, каре мынкаць пе чел липсит ши прэпэдиць пе чей ненорочиць дин царэ!
5 «Ашлиғимизни сатмақчи едуқ, йеңи ай қачанму ахирлишар, Буғдай яймисини ачаттуқ, шабат күни қачан түгәр?» — дәйдиғанлар, — Шундақла «әфаһ»ни кичик қилип, «шәкәл»ни чоң елип, Алдамчилиқ үчүн таразини ялған қилғанлар!
Вой, каре зичець: „Кынд ва трече луна ноуэ, ка сэ виндем грыул, ши Сабатул, ка сэ дескидем грынареле, сэ микшорэм ефа ши сэ мэрим сиклул ши сэ стрымбэм кумпэна ка сэ ыншелэм?
6 — Намратларни күмүчкә, Мискин адәмни бир җүп чоруққа сетивалмақчи болғанлар, Буғдайни сүпүрүндиси билән қошуп сатмақчи болғанлар!
Апой, вом кумпэра пе чей невояшь пе арӂинт ши пе сэрак, пе о переке де ынкэлцэминте ши вом винде кодина ын лок де грыу.”
7 Пәрвәрдигар Яқупниң ғурури билән шундақ қәсәм қилдики, — Бәрһәқ, Мән һәргиз уларниң қилғанлиридин һеч бирини унтумаймән!
Домнул а журат пе слава луй Иаков: „Ничодатэ ну вой уйта ничуна дин фаптеле лор!
8 Зимин бу ишлардин тәвринип кәтмәмду? Вә униңда туруватқанларниң һәммиси матәм тутмамду? У Нил дәриясидәк өрләп кетиду, У Мисир дәриясидәк өркәшләп, андин чөкүп кетиду.
Ну се ва кутремура цара дин причина ачестор мишелий ши ну се вор жели тоць локуиторий ей? Ну се ва умфла тоатэ цара ка рыул, ридикынду-се ши коборынду-се ярэшь ка рыул Еӂиптулуй?
9 Шу күни шундақ әмәлгә ашурулидуки, — дәйду Рәб Пәрвәрдигар, — Қуяшни чүштә патқузимән, Зиминни шу очуқ күндә қараңғулаштуримән.
Ын зиуа ачея”, зиче Домнул Думнезеу, „вой фаче сэ асфинцяскэ соареле ла амязэ ши вой ынтунека пэмынтул зиуа-н амяза маре.
10 Һейтлириңларни мусибәткә, Һәммә нахшилириңларни аһ-зарларға айландуриветимән; Һәммә адәмниң чатриқи үстини бөз рәхт билән ориғузимән, Һәр бир адәмниң бешида тақирлиқ пәйда қилимән; Бу матәмни йәккә-йеганә бир оғулниң матимидәк, Һейтниң ахирини дәрд-әләмлик бир күн қиливетимән.
Вэ вой префаче сэрбэториле ын жале ши тоате кынтэриле, ын бочирь пентру морць; вой акопери тоате коапселе ку сачь ши вой фаче тоате капетеле плешуве; вой арунка цара ынтр-о жале ка пентру ун сингур фиу ши сфыршитул ей ва фи ка о зи амарэ.
11 Мана, шундақ күнләр келидуки, — дәйду Рәб Пәрвәрдигар, Зиминға қәһәтчиликни әвәтимән, — — Нанға болған қәһәтчилик әмәс, яки суға болған чаңқашму әмәс, бәлки Пәрвәрдигарниң сөз-каламини аңлашқа болған қәһәтчиликни әвәтимән.
Ятэ, вин зиле”, зиче Домнул Думнезеу, „кынд вой тримите фоамете ын царэ, ну фоамете де пыне, нич сете де апэ, чи фоаме ши сете дупэ аузиря кувинтелор Домнулуй.
12 Шуниң билән улар деңиздин деңизға, шималдин шәриққә кезип маңиду, Улар Пәрвәрдигарниң сөз-каламини издәп уян-буян жүрүп, уни тапалмайду.
Вор прибеӂь атунч де ла о маре ла алта, де ла мязэноапте ла рэсэрит, вор умбла истовиць ынкоаче ши ынколо, ка сэ кауте Кувынтул Домнулуй, ши тот ну-л вор гэси.
13 Шу күни гөзәл қизлар һәм жигитләрму уссузлуқтин һалидин кетиду;
Ын зиуа ачея, се вор топи де сете фетеле фрумоасе ши флэкэий.
14 Һәм Самарийәниң гунайиниң [нами] билән қәсәм ичкәнләр, Йәни «Илаһиңниң тириклиги билән, и Дан», яки «Бәәр-Шебадики [илаһий] тирик йол билән!» дәп қәсәм ичкәнләр болса — Улар жиқилиду, орнидин һәргиз қайтидин туралмайду.
Ей, каре журэ акум пе пэкатул Самарией ши зик: ‘Пе Думнезеул тэу чел виу, Дане!’ ши ‘Пе друмул Беер-Шебей!’ вор кэдя ши ну се вор май скула.”
