Паалийәтлири 22
1 — Қериндашлар вә ата-бовилар! Әнди өзүмни ақлаш сөзлиримгә қулақ салғайсиләр, — деди.
— Пхрала и дада! Дэн манди тэ пхэнав лав пала пэстэ.
2 Улар Павлусниң ибраний тилида сөзлигинини аңлап, техиму җим болушти. У сөзини давам қилди:
Кала онэ ашундэ, со вов дэл дума пай евреёнэндири шыб, тунчи всаворэ инке майфартэ заашыле мулком. Вов пхэндя:
3 — Мән бир Йәһудий, Киликийәдики Тарсус шәһиридә туғулдум; лекин бу шәһәрдә беқип чоң қилиндим, Гамалийәлниң қол астида ата-бовилиримизға тапшурулған Тәврат қануниниң зир-зәвәрлирини қоймай үгинип тәлим-тәрбийә алдим. Мән силәрниң бүгүн болғиниңларға охшаш, Худа йолиға интайин қизғин едим.
— Мэ иудеё, саво бэяндилем андо Тарсо андэ Киликия, нэ выбарилем андэ кадва форо. Мэ сымас мишто сытярдо Законости амарэ дадэнго кав Гамалиило. Мэ всаворэ водеса прэдино лэ Дэвлэсти, сар и кажно тумэндар адес.
4 Мән бу йолдикиләрни һәтта өлтүрүшкичә зиянкәшлик қилип, уларни әр-аял демәй тутқун қилип зинданға салдурдум.
Мэ гонисаравас и маравас жыкай миримос колэн, ко жалас Раестирэ Дромэса, астаравас лэ муршэн и лэ жувлян тай шавас лэн андо баруно.
5 Бу тоғрилиқ баш каһин вә алий кеңәшмидики барлиқ ақсақалларму маңа гувачидур. Мән улардин Дәмәшқтики [Йәһудий] қериндашларға йезилған хәтләрни тапшурувелип, шу йәрдә туруватқан бу [йолдикиләрни] җазалаш үчүн, уларни тутқун қилип Йерусалимға апиримән дәп йолға чиққан едим.
Допхэнимаря калэсти, со пхэнав, — баро рашай и стидимос пхурэдэрэнго. Мэ прилем лэндар лила кай пхрала андо Дамаско и жылем кордэ, соб тэ лав колэн, ко жалас пав Дром и тэ анав лэн андо Иерусалимо, кай тэ помарэн.
6 Әнди шундақ болдики, сәпәр қилип Дәмәшқкә йеқинлашқанда, чүшкә йеқин, туюқсиз асмандин күчлүк бир нур чүшүп, әтрапимни йорутувәтти.
Пав дром, кала мэ поджавас кав Дамаско, варикай андо епашдес, кала мэ на ажутяравас, мэ ашылемпэ андрал баро удуд болыбнастар, пэ саво нащи сас тэ дикхав.
7 Мән йәргә жиқилип кәттим, андин маңа: «Саул, Саул, Маңа немишкә зиянкәшлик қилисән?» дегән авазни аңлидим.
Мэ пэлем пэ пхув и ашундэм гласо, саво пхэнэлас манди: «Савло! Савло! Сости ту гонисарэс Ман?»
8 «И Рәб, сән кимсән?» дәп сорисам, У маңа: — «Мән сән зиянкәшлик қиливатқан Насарәтлик Әйсадурмән!» деди.
Мэ пушлем: «Ко Ту, Рай?» Вов пхэндя: «Мэ Исусо андав Назарето, Савэс ту гонисарэс».
9 Мән билән биллә меңиватқанлар у нурни көргән болсиму, лекин маңа қилған сөзләрни чүшәнмиди.
Кола, ко сас манца, дикхле удуд, нэ гласо, саво мэ ашундэм, онэ на ашундэ.
10 Мән йәнә, «И Рәб, немә қилишим керәк?» дәп сорисам, Рәб маңа, «Орнуңдин тур, Дәмәшққә кир, шу йәрдә сән ада қилиш бекитилгән ишларниң һәммиси тоғрилиқ саңа ейтип берилиду!» деди.
Мэ пушлем: «Рае, со манди тэ терав?» Ай о Рай пхэндя манди: «Вщи и жа андо Дамаско. Котэ тути пхэнэна вся, со тути трэбуй авэла тэ терэс».
11 Һелиқи нурниң җулалиғидин көзлирим көрмәс болуп қалди. Йенимдикиләр қолумдин йетәкләп, Дәмәшққә елип кирди.
Удуд, саво мэ дикхавас сас кацаво зорало, со мэ корайлем. Колэсти кола, савэ сас манца, андэ ман палав васт андо Дамаско.
12 У йәрдә Тәврат қануниға ихлас бағлиған, Дәмәшқтики барлиқ Йәһудийларниң һөрмитигә сазавәр болған Ананияс исимлиқ бир киши бар еди.
Котэ мандэ авиля дэвлэкуно мануш, савэс акхарэнас Анания. Вов тэрэлас вся, со пхэнэлас Законо, тай всаворэ иудеёря, савэ жувэнас котэ, пативаса обжанаспэ лэса.
13 У келип, йенимда туруп: «Қериндаш Саул, бешиңни көтирип қара!» деди. Мән шуан бешимни көтирип қарап уни көрдум.
Вов тэрдиля паша мандэ тай пхэндя: «Пхрал Савло, мэк отпхэрнавэнпэ тирэ якха!» И андэ кодья ж вряма мэ ашылем тэ дикхав и дикхлем калэс манушэс.
14 У маңа: «Ата-бовилиримизниң Худаси сени ирадисини билишиң, Һәққаний Болғучини көрүшүң вә униң ағзидин чиққан авазни аңлишиң үчүн аллиқачан таллиди.
Вов пхэндя манди: «Дэл амарэ дадэнго вытидя тут, кай ту тэ ужанэс Лэстири воля, тэ удикхэс Чячимастирэс и тэ ашунэс гласо андай Лэстирэ ушта.
15 Чүнки сән пүтүн инсанлар алдида көргән-аңлиғанлириңға Униң гувачиси болисән!
Ту авэса тэ пхэнэс всаворэнди манушэнди пала вся, со ту дикхлян и ашундян.
16 Шундақ екән, сән йәнә немигә һаял болисән? Орнуңдин туруп, Униң намиға нида қилип чөмүлдүрүлүп, гуналириңни юғузғин!» деди.
Ай икхатар, со ту цырдэс вряма! Вщи, акхар Лэско алав, прилэ болдимос тай схалав пэстирэ бэзэха».
17 Шундақ болдики, Йерусалимға қайтип кәлгинимдин кейин, ибадәтханида дуа қиливатқинимда, бир ғайипанә көрүнүш мени орувалди
Тунчи мэ рисайлем андо Иерусалимо, и кала мэ мангаваспэ Дэвлэс андо храмо, манди сикадяпэ дикхимос.
18 вә [Рәбниң] маңа: «Чапсан бол, Йерусалимдин дәрһал кәт. Чүнки улар сениң маңа қилған гувалиғиңни қобул қилмайду!» дәватқанлиғини көрдүм.
Мэ дикхлем Раес, Саво пхэндя манди: «Майсыго выжа андав Иерусалимо, колэсти со катэ на прилэна тиро допхэнимо пала Мандэ».
19 Мән, «И Рәб, улар мениң Саңа етиқат қилғанларни зинданға солап, һәр бир синагогларға кирип уларни урғанлиғимни билиду.
Ай мэ пхэндэм: «Рай, кала мануша жанэн, со мэ пхиравас андай екх синагога андэ авэр синагога, соб тэ лав и тэ марав колэн, ко патял андэр Тутэ.
20 Сениң гувачиң болған Истипанниң қени төкүлгинидә, мәнму йенида туруп уни өлтүргәнләрниң қилмишлириға қошулуп, уларниң кийимлиригә қарап бәрдим!» — дедим.
И кала питялас о рат пав Стэфано, саво сас Тиро допхэнимари, мэ тэрдювавас котэ, подритяравас колэн, ко умарэлас лэс, и дикхавас палай лэндири йида».
21 Бирақ у маңа: «Кәткин! Сени жирақтики әлләргә әвәтимән!» — деди.
Тунчи Вов пхэндя манди: «Жа, Мэ бишалав тут дур кай найиудеёря».
22 Павлус мошу сөзни дегичә халайиқ униңға қулақ селивататти. Лекин буни аңлап улар авазини көтирип: — Ундақ бир киши йәр йүзидин йоқитилсун! У тирик турушқа лайиқ әмәс! — дәп чуқан селишти.
Жыкай кала лава мануша ашунэнас Павлос, нэ катэ ашыле тэ цыписавэн: — Тэ скхосэ лэс пхувьятар! Лэсти на трэбуй тэ жувэл!
23 Улар чирқиришип, чапан-йепинчилирини селип ташлап, топа-чаң соруватқанда,
Онэ цыписавэнас, сшынэнас пэр пэстэ йида и шонас упрэ пош.
24 миң беши Павлусни қәлъәгә елип кирип кетишкә әмир қиливиди, халайиқниң униңға немә үчүн бундақ чуқан салидиғанлиғини ениқлаш үчүн ләшкәрлиригә уни қамчилап сорақ қилишни буйруди.
Пхурэдэр мия халавдэн припхэндя тэ уандярэн лэ Павлос андо халавдэнго чер. Вов припхэндя тэ марэн лэс чюкнянца тай тэ допушэн, пала со и мануша ваздэнпэ пэр лэстэ.
25 Лекин улар Павлусни қамчилаш үчүн ғулачлитип бағлиғанда, у йенида турған йүз бешиға: — Бир Рим пухрасини җинайити бекитилмәйла қамчилишиңлар қанунға уйғунму? — деди.
Нэ кала лэ Павлос припхангле кущикэнца, соб тэ марэн, вов пхэндя шэлэнгости, саво тэрдёлас паша лэстэ: — Чи домукэлпэ тумэнди тэ марэн чюкнянца римостирэс манушэс, тай инке бисындоско?
26 Бу сөзни аңлиған йүз беши миң бешиниң алдиға берип: — Сиз немә иш қилай дәватисиз? Чүнки у киши Рим пухраси екән! — деди.
Кала шэлэнго када ашундя, вов жыля и допхэндя пхурэдэрэсти мия халавдэн. — Со ту терэс? Када римоско мануш, — пхэндя вов.
27 Миң беши Павлусниң алдиға берип, униңдин: — Маңа ейтқин, сән растинла Рим пухрасиму? — дәп сориди. — Раст, деди у.
Пхурэдэр выжыля кав Павло тай пушля: — Ту римоско мануш? — Агэ, — пхэндя Павло.
28 — Мән наһайити жуқури баһада мошу пухралиққа егә болдум, — деди миң беши. Павлус: Амма мән туғулушумдинла шундақ! — деди.
Тунчи пхурэдэр пхэндя: — Манди трэбуй сас тэ потинав бут ловэ, соб тэ авав римоско мануш. — Ай мэ бэяндилем римоско манушэса, — пхэндя Павло.
29 Шуниң билән, уни сораққа тартмақчи болған ләшкәрләр дәрһал униңдин өзлирини чәткә алди. Миң бешиму униң Рим пухраси екәнлигини билип, уни бағлатқанлиғи түпәйлидин қорқуп кәтти.
Кола, савэ камле лэс тэ допушэн, сыго отжыле лэстар. Пхурэдэр пэрэдарайля, кала ужангля, со вов спхангля лэпунзэнца римостирэс манушэс.
30 Миң беши Йәһудийларниң Павлусниң үстидин қилған шикайитиниң һәқиқий сәвәвини билиш үчүн, әтиси уни йешип, баш каһинлар вә пүтүн алий кеңәшмидикиләрниң бир йәргә жиғилишини буйруди. Андин Павлусни елип келип, уларниң алдиға турғузди.
Ай пэ авэр дес пхурэдэр мия халавдэн камэлас чячес тэ ужанэл, андэр со иудеёря ужылисарэнас Павлос, роспхангля и лэпунзэ тай припхэндя, соб тэ стидён барэ рашая тай всаворо Синедрионо. Тунчи вов андярдя Павлос и тховдя англай лэндэ.
