Паалийәтлири 15
1 Шу чағларда бәзиләр Йәһудийә өлкисидин келип, [Антакядики] қериндашларға: — Силәр Муса [пәйғәмбәргә] тапшурулған йосун бойичә хәтнә қилинишни қобул қилмисаңлар, қутқузулмайсиләр! — дәп тәлим беришкә башлиди.
And certain men came down from Judaea, and taught the brethren, that unless ye be circumcised, in accordance with the rite of the law, ye cannot have life.
2 Бу иш тоғрисида чоң маҗира чиққан болуп, Павлус билән Барнабас иккилән шу кишиләр билән кәскин муназирә қилишқандин кейин, [қериндашлар] Павлусни, Барнабасни, шундақла уларниң арисидин бир нәччәйләнни бу мәсилә тоғрисида расуллар вә ақсақаллар билән көрүшүшкә Йерусалимға барсун дәп бекитгән.
And Paul and Barnabas had much trouble and disputation with them. And it resulted, that Paul and Barnabas, and others with them, went up to the legates and Elders at Jerusalem, because of this matter.
3 Шундақ қилип улар җамаәт тәрипидин йолға селинип, сәпиридә Фәникийә райони вә Самарийә өлкисини бесип өтүп, барғанла йеридә әлләрниңму товва қилип [етиқат] йолиға киргәнлигини тәпсилий сөзлиди. Бу хәвәр барлиқ қериндашларни зор шатлиққа чөмгүзди.
And the church waited on them, and sent them away; and they travelled through all Phenicia and the territory of the Samaritans, narrating the conversion of the Gentiles, and causing great joy to all the brethren.
4 Павлуслар Йерусалимға кәлгинидә, улар җамаәттикиләр, расуллар вә ақсақаллар тәрипидин қарши елинип, көпчиликкә Худаниң өзлири арқилиқ барлиқ қилған әмәллирини баян қилип бәрди.
And when they came to Jerusalem, they were received by the church, and by the Elders, and by the legates; and they recounted all that God had wrought by them.
5 Лекин Пәрисий мәзһипидикиләрдин етиқат йолиға киргән бәзиләр орнидин турушуп: — Мошу [ят әлликләрни] хәтнә қилиш керәк, шундақла уларға Мусаға чүшүрүлгән Тәврат қануниға әмәл қилиши керәклигини җекиләш керәк! — деди.
And some who from the sect of the Pharisees had believed, rose up and said: It is necessary for you to circumcise them, and to command them to observe the law of Moses.
6 Шуңа расуллар билән ақсақаллар бу мәсилини музакирә қилиш үчүн җәм болушти.
And the legates and Elders assembled, to look into this matter.
7 Узун сөһбәтлишиштин кейин, Петрус орнидин туруп мундақ деди: — Қериндашлар, дәсләптики күнләрдә Худаниң ичиңлардин мени таллап мениң ағзим арқилиқ хуш хәвәрдики сөз-каламни ят әлликләргә аңлитип уларниң етиқат қилишида васитә қилишқа бекиткәнлигидин хәвириңлар бар.
And when there had been much discussion, Simon arose and said to them: Men, brethren, ye know that, from the earlier days, God chose that from my mouth the Gentiles should hear the word of the gospel, and should believe.
8 Вә инсанларниң қәлбини билгүчи Худа Муқәддәс Роһни бизгә ата қилғинидәк, уларғиму ата қилди.
And God, who knoweth what is in hearts, bore testimony concerning them, and gave the Holy Spirit to them, even as to us.
9 Шундақ қилип, Худа уларни биз билән һеч қандақ пәриқләндүрмәй, уларниң қәлблирини етиқат арқилиқ пак қилди.
And he made no distinction between them and us; because he purified their hearts by faith.
10 [Әһвал мана шундақ екән], әнди силәр немә үчүн өзимиз вә ата-бовилиримизму көтирәлмигән бир боюнтуруқни мухлисларниң бойниға артмақчи болуп, Худани синимақчи болисиләр?!
And now, why tempt ye God, by putting a yoke on the necks of the disciples, which neither our fathers nor we could bear?
11 Әндиликтә, биз болсақ Рәб Әйсаниң меһри-шәпқитигә тайинип уларға охшаш қутқузулимиз, дәп ишинимиз.
But we believe, that we as well as they, are to have life by the grace of our Lord Jesus Messiah.
12 [Бу сөздин кейин], Барнабас билән Павлус чиқип, Худа өзлири арқилиқ ят әлликләрниң арисида көрсәткән барлиқ мөҗизилик аламәтләрни вә карамәтләрни баян қилип бәрди; көпчилик уларға қулақ селип сүкүттә турди.
And the whole assembly were silent, and listened to Paul and Barnabas, who related how God by their hands had wrought signs and prodigies among the Gentiles.
13 Уларниң сөзи түгигәндин кейин, Яқуп мундақ деди: — Қериндашлар, маңа қулақ селиңлар!
And after they ceased, James arose and said: Men, brethren, hearken to me.
14 Баятин Шимеон Худаниң ят әлликләрниму баштинла шапаәт билән йоқлап, уларниң арисидин Өз нами үчүн бир хәлиқ чиқиридиғанлиғини чүшәндүрүп өтти.
Simon hath related to you, how God hath begun to elect a people for his name from among the Gentiles.
15 Пәйғәмбәрләрниң ейтқанлириму буниңға уйғун келиду, худди [муқәддәс язмиларда] муну сөзләр пүтүлгәндәк: —
And with this the words of the prophets accord, as it is written:
16 — ««Мошу ишлардин кейин, Мән қайтип келип, Давутниң жиқилған чедирини йеңибаштин қуруп тикләймән, Униң харабиликлирини қайта бена қилип, әслигә кәлтүримән.
After these things I will return, and will set up the tabernacle of David that had fallen; and will build that which was in ruins in it, and will raise it up:
so that the residue of men may seek the Lord, and all the nations on whom my name is called; saith the Lord, who doth all these things.
18 Шундақ қилип, җаһандики башқа инсанларму, йәни Мениң намим билән аталған барлиқ әлләр Мени издәп тапиду» дәйду бу ишларни әмәлгә Ашурғучи вә шундақла уларни әзәлдин аян қилип кәлгән Пәрвәрдигар!» (aiōn g165)
Known, from of old, are the works of God. (aiōn g165)
19 — Шуниң үчүн хуласәм шуки, ят әлликләр арисидин товва қилип Худаға етиқат бағлиғанларға аварә-еғирчилик селип қоймаслиғимиз керәк;
Therefore I say to you, let them not crush those who from among the Gentiles have turned unto God.
20 пәқәт уларға: «Бутларға атилип булғанған нәрсиләрни йейиштин, җинсий бузуқлуқтин, қанни вә боғуп союлған һайванларниң гөшлиридинму йейиштин нери болуңлар» дәп тапилап, бир парчә хәт язайли.
But let word be sent to them, that they keep aloof from the defilement of a sacrifice to idols, and from whoredom, and from what is strangled, and from blood.
21 Чүнки қедимки дәвирләрдин тартип һәр шәһәрдә шабат күнидә синагогларда Муса [пәйғәмбәр]ниң ейтқанлири оқулуп, униң көрсәтмилири үгитилип кәлгән.
For in every city, from former ages, Moses hath heralds in the synagogues, who read him every sabbath.
22 Шуниң билән расуллар, ақсақаллар, шундақла Йерусалимдики пүткүл җамаәттикиләр өз арисидин бир нәччә адәмни таллап, уларни Павлус вә Барнабас билән биллә Антакяға әвәтишни лайиқ көрди. Әслидә қериндашлар ичидә башламчи болған Йәһуда (Барсабас дәпму атилиду) билән Силаслар буниңға талланди.
Then the legates and Elders, with all the church, chose men from among themselves, and sent them to Antioch, with Paul and Barnabas; namely, Jude, who was called Barsabas, and Silas, men who were chiefs among the brethren.
23 Хәт болса уларға тапшурулди, униңда мундақ йезилған еди: — «И Антакя, Сурийә вә Киликийәдә туруватқан ят әллик қериндашлар, — [Йерусалимдики] қериндашлириңлардин, расуллар билән ақсақаллардин силәргә салам!
And they wrote a letter by them, thus: The legates and Elders and brethren, to them that are in Antioch, and in Syria, and in Cilicia, brethren who are from the Gentiles, greeting:
24 Аримиздин бәзи кишиләр чиқип йениңларға берип, сөзлири билән силәрни беарамлиққа селип көңлүңларни паракәндә қилип қойғанлиғини аңлидуқ. Лекин биз уларға һеч қандақ сөз-әмир қилмидуқ.
We have heard, that some have gone from us and disquieted you, by discourses, and have subverted your minds, by saying, That ye must be circumcised and keep the law; things which we have not commanded them.
25 Шу сәвәптин, биз бу ишта ойлиримиз бир йәрдин чиққандин кейин, аримиздин талланған бир нәччәйләнни сөйүмлүк Барнабас вә Павлусимиз билән биллә йениңларға әвәтишни қарар қилдуқ.
Therefore we all have thought fit, when assembled, to choose and send men to you, with our beloved Paul and Barnabas,
26 Бу иккилән Рәббимиз Әйса Мәсиһниң нами үчүн һаятини хәтәргә тәвәккүл қилған кишиләрдур.
men who have given up their lives for the name of our Lord Jesus Messiah.
27 Шуңа биз Йәһуда билән Силасни язғанлиримизни силәргә өз ағзи биләнму сөзләп бәрсун дәп, йениңларға әвәттуқ.
And we have sent with them Jude and Silas, that they may tell you the same things orally.
28 Гәпниң поскаллисиға кәлсәк, Муқәддәс Роһқа, шундақла бизләргиму шу лайиқ көрүнгәнки, төвәндики зөрүр болған ишлардин сирт, силәргә һеч қандақ башқа ишни жүклимәслигимиз керәк:
For it was pleasing to the Holy Spirit, and to us, that there should not be laid upon you any additional burden, besides these necessary things:
29 — Бутларға аталған нәрсиләрдин, қанни вә боғуп союлған һайванларниң гөшлиридин йейиштин вә җинсий бузуқлуқтин нери болуш — силәр мошу бир нәччә иштин сақлансаңлар, яхши қилған болисиләр. Аман-хатирҗәм болуңлар!»
that ye keep aloof from a sacrifice to idols, and from blood, and from what is strangled, and from whoredom. And if ye keep yourselves from these, ye will do well. Be ye steadfast in the Lord.
30 Шундақ қилип, улар [қериндашлар] тәрипидин йолға селинип, Антакяға барди. У йәрдә пүтүн җамаәттикиләрни жиғип, хәтни уларға тапшурди.
And they who were sent, came to Antioch, and assembled all the people, and delivered the letter.
31 Улар хәтни оқуп, униңдин болған риғбәт-тәсәллидин зор шатланди.
And when they had read it, they rejoiced and were comforted.
32 Йәһуда вә Силаслар өзлириму пәйғәмбәрләрдин болуп, қериндашларни нурғун сөз-несиһәтләр билән риғбәтләндүрүп, уларни қувәтләндүрди.
And with abundant discourse they strengthened the brethren; and the associates of Jude and Silas established them, because they also were prophets.
33 [Йәһуда вә Силаслар] у йәрдә бир мәзгилни өткүзгәндин кейин, Антакядики қериндашларниң сәпиригә аманлиқ тилигән һалда узитиши билән, улар өзлирини әвәткән [Йерусалимдикиләрниң] қешиға қайтти.
And when, they had been there some time, the brethren dismissed them in peace to the legates.
34 Лекин Павлус вә Барнабас Антакяда қелип, башқа нурғун қериндашларниң һәмкарлиғида тәлим берип Рәбниң сөз-каламидики хуш хәвирини җакалап турди.
But it was the pleasure of Silas to remain there.
Paul also and Barnabas remained at Antioch; and they taught and proclaimed, with many others, the word of God.
36 Лекин йәнә бир нәччә күнләрдин кейин Павлус Барнабасқа: Биз бурун Рәбниң сөз-каламини йәткүзгән һәммә шәһәр-йезиларға берип, қериндашларниң йениға берип, һалини сорап келәйли, — деди.
And after some days, Paul said to Barnabas: Let us return, and visit the brethren in every city, in which we have preached the word of God; and let us see what they are doing.
37 Барнабас болса Юһанна (Маркусму дейилиду)ни биллә елип бармақчи болған еди.
And Barnabas was disposed to take John, who was surnamed Mark.
38 Бирақ Павлус алдинқи қетим Памфилийә өлкисидә улардин айрилип кәткән, Рәбниң хизмитидә улар билән биллә [давамлиқ] сәпәр қилмиған Маркусни йәнә елип беришни ақиланилик әмәс дәп қариди.
But Paul was not willing to take him with them; because he left them when they were in Pamphylia, and went not with them.
39 Шуниң билән иккилән оттурисида бәк кәскин ихтилап болуп, ахир берип улар бир-биридин айрилип кетишти. Барнабас Маркусни елип, кемигә олтирип Сипрус арилиға кәтти.
In, consequence of this strife, they separated from each other: and Barnabas took Mark, and they travelled by sea and went to Cyprus.
40 Павлус болса Силасни таллиди; қериндашларниң иккиләнни Худаниң шапаитигә аманәт қилиши билән у иккиси йолға чиқти.
But Paul chose Silas for his companion, and departed, being commended by the brethren to the grace of God.
41 У әнди Сурийә вә Киликийә өлкилирини арилап өтүп, [һәр қайси җайларда] җамаәтләрни қувәтләндүрди.
And he travelled through Syria, and through Cilicia, and strengthened the churches.
