Паалийәтлири 14
1 Коня шәһиридә шундақ болдики, Павлус билән Барнабас Йәһудийларниң синагогиға киргәндә, җамаәткә шундақ сөзлидики, нәтиҗидә Йәһудийлар вә Грекләрдинму нурған кишиләр етиқат қилди
And they came and entered into the synagogue of the Jews, and so spoke with them, that many of the Jews and of the Greeks believed.
2 (һалбуки, ишәнмигән Йәһудийлар [ят] әлликләрниң көңүллирини зәһәрләп, уларни қериндашларға қарши турушқа қутратти).
But Jews of the class of unbelievers, excited the Gentiles, to maltreat the brethren.
3 Шуңа [Павлус билән Барнабас] у йәрдә хелә узун туруп, Рәбгә тайинип жүрәклик һалда [хуш хәвәрни] җакалиди; Рәб уларниң қоллири билән мөҗизилик аламәтләр вә карамәтләрни көрситип өз меһри-шәпқитиниң сөз-каламиға гувалиқ бәрди.
And they continued there a long time, and spoke openly concerning the Lord; and he gave testimony to the word of his grace, by the signs and prodigies which he wrought by their hands.
4 Буниң билән шәһәр хәлқи иккигә бөлүнүп кетип, бәзилири Йәһудийлар тәрәптә, бәзилири болса расуллар тәрәптә турди.
And the whole multitude of the city was divided; and a part were with the Jews, and a part adhered to the legates.
5 Ахирда, бир қисим ят әлликләр билән Йәһудийлар арисида (өз башлиқлири билән бирликтә) расулларни қийнап, чалма-кесәк қилиш қутратқулуғи баш көтәрди.
And an assault was made on them, by the Gentiles, and by the Jews and their chiefs, to insult them, and to stone them with stones.
6 Лекин улар бу иштин хәвәр тепип, шу йәрдин қечип Ликавуня районидики Листра вә Дәрбә шәһәрлири һәмдә әтраптики жутларға қарап маңди. Улар шу йәрләрдә хуш хәвәрни давамлиқ җакалавәрди.
And when they knew it, they departed and fled to the cities of Lycaonia and Lystra and Derbe, and to the villages around them;
and there they preached.
8 Шу чағда, Листра шәһиридә путлирида мағдури йоқ, һеч меңип бақмиған бир туғма паләч олтиратти.
And a certain man dwelt in the city Lystra, who was afflicted in his feet, a cripple from his mother's womb, who had never walked.
9 Павлус сөз қиливатқанда, бу адәм униңға қулақ селип олтиратти. Павлус униңға көз тикип униң сақайтилишиға ишәши барлиғини көрүп йетип,
He heard Paul speak: and when Paul saw him, and knew that he had faith to live;
10 жуқури аваз билән: — Орнуңдин дәс тур! — деди. Һелиқи адәм шуан орнидин дәс туруп меңишқа башлиди.
he said to him, with a loud voice: In the name of our Lord Jesus Messiah, I say to thee, Rise upon thy feet. And he sprang up, stood, and walked.
11 Лекин Павлусниң бу ишини көргән топ-топ адәмләр Ликавуня тили билән: — Илаһлар инсан қияпитигә кирип аримизға чүшүпту! — дәп вақиришип кәтти.
And the assembly of people, when they saw what Paul had done, raised their voice, and said, in the language of the country: The gods have assumed the likeness of men, and have come down to us.
12 Улар Барнабасни «Илаһ Зеус» дәп аташти вә Павлусни сөзләштә башламчи болғачқа уни «Илаһ Һермис» дәп аташти.
And they named Barnabas the Lord of the Gods; and Paul Hermes, because he commenced the speaking.
13 Шәһәрниң сиртида «Зеус Илаһ»ниң бутханиси бар еди. Шу [бутханидики] каһин шәһәр дәрвазисиға өкүз вә гүл чәмбирәкләрни елип келип, хәлиқ билән биллә расулларға атап қурбанлиқ қилмақчи болди.
And the priest of the Lord of the Gods, who was without the city, brought oxen and garlands to the gate of the court where they lodged, and was disposed to offer sacrifices to them.
14 Лекин расуллар Барнабас билән Павлус бу ишни аңлап, кийим-кечәклирини житқан һалда, көпчиликниң арисиға жүгүрүп кирип, вақирап мундақ деди:
But Barnabas and Paul, when they heard it, rent their garments, and sprang and went among the throng,
15 — Халайиқ, бу ишларни немә дәп қиливатисиләр?! Биз силәргә охшаш һессияттики инсанлармиз! Биз силәргә бу әрзимәс нәрсиләрни ташлап, асман-зимин, деңиз-океан вә улардики барлиқ мәхлуқларни Яратқучи һаят Худағила ибадәт қилишиңлар керәк дәп җакалаватимиз!
and called out, and said: Men, what do ye? We also are frail mortals like yourselves, who preach to you, that ye should turn from these useless things, unto the living God, who made heaven and earth and seas, and whatever is in them.
16 Бурунқи дәвирләрдә, у һәр қайси әлләрни өз йоллирида меңишқа йол қойған.
He, in former ages, left all the nations to go in their own ways:
17 Шундақ болсиму, У Өзини испатлайдиған гувалиқни қалдурмиған әмәс. Чүнки У һемишә силәргә шапаәт көрситип, ямғурни өз вақтида әрштин яғдуруп мол һосул ата қилип, аш-тамақ билән силәрни тойғузуп, қәлбиңларни хошаллиққа чөмдүрүп кәлди.
although he did not leave himself without testimony, while he did them good from heaven, and sent down the rain, and made the fruits to grow in their seasons, and filled their hearts with food and pleasure.
18 Һәтта улар бу сөзләрни қилған болсиму, халайиқниң уларға атап қурбанлиқ қилишини аранла тосувалди.
And, by saying these things, they with difficulty prevented the people from offering sacrifice to them.
19 Лекин Антакя вә Коня шәһәрлиридин бәзи Йәһудийлар келип, кишиләрни өзлиригә қайил қилиши билән, хәлиқ Павлусни чалма-кесәк қилди, андин уни өлди дәп қарап, шәһәр сиртиға сөрәп ачиқип ташливәтти.
But Jews came hither from Iconium and Antioch, and excited the people against them. And they stoned Paul, and dragged him out of the city, supposing that he was dead.
20 Лекин мухлислар униң әтрапиға олашқанда, Павлус орнидин туруп, шәһәргә қайтип кирди. Әтиси, у Барнабас билән биллә Дәрбә шәһиригә кәтти.
And the disciples assembled around him; and he arose, and went into the city. And the next day, he departed from there, with Barnabas; and they came to the city of Derbe.
21 Әнди улар Дәрбә шәһиридә хуш хәвәр җакалап, нурғун адәмләрни [Мәсиһгә] мухлис болушқа киргүзгәндин кейин, иккилән Листра, Коня вә Антакя шәһәрлиригә қайтип барди.
And while they were preaching to the inhabitants of that city, they made many disciples. And turning back, they came to the city Lystra, and to Iconium, and to Antioch,
22 Улар у йәрләрдә мухлисларниң қәлблирини күчәйтип, уларни етиқатта чиң турушқа риғбәтләндүрүп, шундақла: — Биз Худаниң падишалиғиға кириштә нурғун җапа-мушәққәтләрни бешимиздин өткүзүшимиз муқәррәр болиду, — дәп несиһәт қилди.
confirming the souls of the disciples, and entreating them to persevere in the faith; and they told them, that it was necessary, through much affliction, to enter into the kingdom of God.
23 Улар йәнә һәр қайси җамаәт ичидә ақсақалларни таллап бәлгүләп, дуа қилиш вә роза тутуш арқилиқ уларни өзлири етиқат бағлиған Рәбгә тапшурди.
And they established for them Elders in each church, while they fasted with them, and prayed, and commended them to our Lord in whom they believed.
24 Иккилән Писидийә районидин өтүп Памфилийә өлкисигә кәлди.
And when they had travelled over the region of Pisidia they came to Pamphylia.
25 Улар Пәргә шәһиридә сөз-каламни йәткүзгәндин кейин, Атталя шәһиригә барди.
And when they had spoken the word of the Lord in the city of Perga, they went down to Attalia.
26 Андин у йәрдин кемигә чиқип, [Сурийәдики] Антакяға қарап кәтти. Улар әслидә шу йәрдә өзлири һазир тамамлиған бу вәзипини ада қилишқа [җамаәттикиләр тәрипидин] Худаниң меһри-шәпқитигә тапшурулған еди.
And thence they proceeded by sea, and came to Antioch; because from there they had been commended to the grace of the Lord, for that work which they had accomplished.
27 Қайтип кәлгәндә, улар җамаәтни бир йәргә җәм қилғанда, уларға Худаниң өзлири арқилиқ қилған барлиқ әмәллирини, шундақла Худаниң қандақ қилип әлләргә етиқатниң бир ишигини ачқанлиғини сөзләп бәрди.
And when they had collected together the whole church, they narrated all that God had wrought with them, and that he had opened a door of faith to the Gentiles.
28 Улар у йәрдә мухлислар билән биллә узун мәзгил турди.
And they remained there a long time with the disciples.
