Паалийәтлири 12
1 Шу чағларда, Һерод падиша җамаәттикиләрдин бәзилиригә зиянкәшлик қилмақчи болуп уларға қол салди.
Now, about that time, Herod, the king, laid hands on some of the congregation, to afflict them.
2 У Юһаннаниң акиси Яқупни қиличлап өлтүрди.
And he slew James, the brother of John, with the sword.
3 Өзиниң бу қилған ишиниң Йәһудийларға яққанлиғини көрүп, у Петрусниму тутқун қилдуруди (шу чағда «петир нан һейти» мәзгили еди).
And as he saw that this was acceptable to the Jews, he went on to seize Peter also: and it was in the days of unleavened bread;
4 Петрусни тутқандин кейин, уни зинданға ташлап, төрт ләшкәр бир гуруппа қилинған төрт қараввул топиға тапшурди. Пасха һейттин кейин, Һерод уни халайиқ алдида сорақ қилмақчи еди.
and having seized him, he put him in prison, delivering him to the custody of four quaternions of soldiers, intending, after the passover, to bring him out to the people.
5 Шуңа Петрус зинданда тутуп қелинди. Лекин җамаәт Худаға җан-дил билән униң үчүн дуа қилишивататти.
In the meantime, therefore, Peter was kept in the prison; but earnest and continued prayer was made to God on his account, by the congregation.
6 Әнди Һерод уни елип чиқип сот қилишниң алдинқи кечиси, Петрус икки зәнҗир билән бағлақлиқ пети, икки қаравулниң оттурисида ухлавататти; ишикниң сиртидиму бир нәччә қаравул зинданни күзәт қиливататти.
And when Herod was ready to have brought him out, even that very night, Peter was sleeping between two soldiers, bound with two chains; and the guards before the door were keeping the prison.
7 Вә туюқсиз Рәбниң бир пәриштиси көрүнүп, бир нур камерни йорутти. Пәриштә Петрусниң биқиниға ноқуп: — Тез тур! — дәп ойғатти. Униң қоллиридики зәнҗир шу һаман бошап чүшүп кәтти.
And, behold, a messenger of the Lord presented himself, and a light shone in the house; giving Peter a blow on the side, he awoke him, saying, Arise quickly: and his chains fell off from his hands.
8 Пәриштә униңға: — Белиңни бағливал! Кәшиңниму кий! — деди. Петрус униң дегинини қилди. Андин у: — Чапиниңни йепинчақлап кәйнимдин маң! — деди.
And the messenger said to him, Gird yourself, and bind on your sandals; and he did so. And he said to him, Throw your mantle round you, and follow me.
9 Петрус униңға әгишип [камердин] чиқти. Бирақ у пәриштиниң вастиси билән болуватқан бу ишларниң растлиғини билмәй, бәлки бир ғайипанә көрүнүш көрүптимән, дәп ойлавататти.
And going out he followed him; and he did not know that what was done by the messenger was real; but supposed that he had seen a vision.
10 Улар биринчи вә иккинчи күзәттин өтүп, зинданниң шәһәргә чиқидиған төмүр дәрвазисиға барғанда, дәрваза улар үчүн өзлүгидин ечилип кәтти. Улар чиқип, бир кочидин өткәндә, пәриштә туюқсиз униң йенидин кәтти.
And passing through the first and second watch, they came to the iron gate that leads into the city; which opened to them of its own accord. And going out, they went through one street, and immediately the messenger departed from him.
11 Шу чағда, Петрус есигә келип, өз-өзигә: «Дәрвәқә әнди Рәб Өз пәриштисини әвәтип, мени Һеродниң қолидин вә Йәһудий хәлқиниң күткәнлириниң һәммисидин қутқузупту, дәп билдим» — деди.
And Peter, being come to himself, said, Now I know truly, that the Lord has sent his messenger, and has delivered me from the hand of Herod, and from all the expectations of the Jewish people.
12 Һәқиқий әһвални чүшинип йәткәндә, у Маркус дәпму атилидиған Юһаннаниң аниси Мәрйәмниң өйигә барди. У йәрдә нурғун кишиләр жиғилип дуа-тилавәт қиливататти.
And recollecting, he came to the house of Mary, the mother of John, who was surnamed Mark; where many were gathered together, praying.
13 У дәрвазиниң ишигини қаққанда, Рода исимлиқ бир дедәк авазни аңлап чиқти.
And as Peter knocked at the door of the outer gate, a maiden, whose name was Rose, went to inquire who was there.
14 У Петрусниң авазини тонуп, хошаллиғидин ишикни ечишқиму үлгүрмәй жүгүрүп келип, һәммәйләнгә: — Петрус дәрваза алдида туриду! — дәп хәвәр қилди.
And knowing Peter's voice, transported with joy, she did not open the gate: but running in, told them that Peter was standing at the gate.
15 Лекин улар: — Сараң болуп қалдиңғу! — дейишти. Бирақ у: — Раст шундақ, дәп турувалди. Улар: — У униң пәриштиси болса керәк! — дейишти.
And they said to her, You are distracted: but she confidently affirmed that it was so.
16 Бирақ Петрус дәрвазини қеқивәрди. Улар чиқип дәрвазини ечип, униң өзини көргәндә һәммәйлән һаң-таң болушти.
But Peter continued knocking; and when she opened the door, they saw him, and were astonished.
17 Петрус уларға үн чиқармаслиққа қол ишарити қилип, уларға Рәбниң өзини зиндандин қандақ елип чиққанлиғини ейтип бәрди. Андин кейин, у: — Бу хәвәрни Яқупқа вә қериндашларға йәткүзүп қоюңлар, — дәп, өзи у йәрдин башқа йәргә кәтти.
And he made a sign to them with his hand to be silent; and related to them how the Lord had conducted him out of prison. And he aid, Inform James and the brethren of these things: and departing, he went to another place.
18 Таң атқанда, қаравуллар Петрус зади немә болди дәп сарисимигә чүшти.
And as soon as it was day, there was no small tumult among the soldiers, what was become of Peter.
19 Һерод уни издәп униң из-деригини тапалмиғачқа, қаравулларни сорақ қилип, уларни өлүмгә мәһкүм қилишни буйруди. Бу иштин кейин, у Йәһудийәдин чүшүп Қәйсәрийә шәһиригә берип шу йәрдә турди.
And Herod searching for him, and not finding him, examined the keeper, and ordered them to be led away to execution. and passing from Judea to Cesarea, he abode there.
20 Әслидә Һерод [хан] билән Тур вә Зидондикиләр арисида қаттиқ җедәл бар еди. Һалбуки, Тур вә Зидондикиләр бирлишип, Һеродниң алдиға кәлди. Униң билән яришивелиш үчүн улар алди билән ханниң Биластус исимлиқ шәхсий ғоҗидарини өзлиригә яр-йөләк болушқа қайил қилған еди. Чүнки бу жуттикиләр ашлиқни ханниң илкидики җайлардин алатти.
And he was highly incensed against the Tyrians and Sidonians; but they unanimously came before him; and gaining Blastus, the king's chamberlain, to their interest, they begged for peace; because their country was nourished by that of the king.
21 Бәлгүләнгән көрүшүш күнидә Һерод шаһанә тонлирини кийип, сорақ тәхтидә олтирип, уларға нутуқ сөзлиди.
And upon a set day, Herod, being arrayed in a royal habit, and seated upon the throne, made an oration to them.
22 Аңлиған хәлиқ: — Бу адәмниң авази әмәс, бәлки бир илаһниң авазидур! — дәп вақирашти.
And the people cried out, It is the voice of a God, and not of a man!
23 Шуан Пәрвәрдигарниң бир пәриштиси ханни урди; чүнки у шан-шәрәпни Худаға беғишлимиди. Нәтиҗидә, у қурутқа йәм болуп өлди.
But immediately a messenger of the Lord smote him, because he did not give glory to God: and being eaten with worms, he expired.
24 Амма Худаниң сөз-калами давамлиқ бәрқ уруп кеңәйди.
And the word of God grew and was multiplied.
25 Барнабас билән Саул Йерусалимда сәдиқилирини тапшуруш хизмитини ада қилғандин кейин, Антакяға қайтип кәтти. Улар Маркус дәпму атилидиған Юһаннани биллә елип барди.
And Barnabas and Saul, having fulfilled their ministry, returned from Jerusalem; bringing along with them John, whose surname was Mark.
