Паалийәтлири 12
1 Шу чағларда, Һерод падиша җамаәттикиләрдин бәзилиригә зиянкәшлик қилмақчи болуп уларға қол салди.
NOW at that time Herod the king stretched forth his hand to treat cruelly certain persons belonging to the church.
2 У Юһаннаниң акиси Яқупни қиличлап өлтүрди.
And he slew James the brother of John with a sword.
3 Өзиниң бу қилған ишиниң Йәһудийларға яққанлиғини көрүп, у Петрусниму тутқун қилдуруди (шу чағда «петир нан һейти» мәзгили еди).
And seeing how agreeable this was to the Jews, he proceeded to seize Peter also. (Then were the days of unleavened bread.)
4 Петрусни тутқандин кейин, уни зинданға ташлап, төрт ләшкәр бир гуруппа қилинған төрт қараввул топиға тапшурди. Пасха һейттин кейин, Һерод уни халайиқ алдида сорақ қилмақчи еди.
Whom having apprehended, he put him in prison, delivering him to four quaternions of soldiers to keep guard over him; intending after the Passover to bring him forth to the people for execution.
5 Шуңа Петрус зинданда тутуп қелинди. Лекин җамаәт Худаға җан-дил билән униң үчүн дуа қилишивататти.
So then Peter was kept in prison: but fervent prayer was offered up by the church to God for him.
6 Әнди Һерод уни елип чиқип сот қилишниң алдинқи кечиси, Петрус икки зәнҗир билән бағлақлиқ пети, икки қаравулниң оттурисида ухлавататти; ишикниң сиртидиму бир нәччә қаравул зинданни күзәт қиливататти.
Now when Herod was going to bring him forth, the same night was Peter fast asleep between the two soldiers, fastened to them with two chains: and the guards before the door kept the prison.
7 Вә туюқсиз Рәбниң бир пәриштиси көрүнүп, бир нур камерни йорутти. Пәриштә Петрусниң биқиниға ноқуп: — Тез тур! — дәп ойғатти. Униң қоллиридики зәнҗир шу һаман бошап чүшүп кәтти.
And, lo! an angel of the Lord stood there, and light glared through the apartment: then with a stroke on Peter’s side, he roused him up, and said, Arise quickly. And his chains fell from his hands.
8 Пәриштә униңға: — Белиңни бағливал! Кәшиңниму кий! — деди. Петрус униң дегинини қилди. Андин у: — Чапиниңни йепинчақлап кәйнимдин маң! — деди.
And the angel said to him, Gird thyself up, and bind on thy sandals. And he did so. And he said unto him, Wrap thyself in thy mantle, and follow me.
9 Петрус униңға әгишип [камердин] чиқти. Бирақ у пәриштиниң вастиси билән болуватқан бу ишларниң растлиғини билмәй, бәлки бир ғайипанә көрүнүш көрүптимән, дәп ойлавататти.
And going out, he followed him; and knew not that it was a reality which was done by the angel; but he supposed he saw a vision.
10 Улар биринчи вә иккинчи күзәттин өтүп, зинданниң шәһәргә чиқидиған төмүр дәрвазисиға барғанда, дәрваза улар үчүн өзлүгидин ечилип кәтти. Улар чиқип, бир кочидин өткәндә, пәриштә туюқсиз униң йенидин кәтти.
So passing through the first ward and the second, they came to the iron door which leads into the city, which opened to them spontaneously: and being come out, they walked forward through one street; and immediately the angel departed from him.
11 Шу чағда, Петрус есигә келип, өз-өзигә: «Дәрвәқә әнди Рәб Өз пәриштисини әвәтип, мени Һеродниң қолидин вә Йәһудий хәлқиниң күткәнлириниң һәммисидин қутқузупту, дәп билдим» — деди.
And Peter coming to himself, said, Now I know assuredly, that the Lord hath sent his angel, and hath delivered me from the hand of Herod, and all the eager expectation of the people of the Jews.
12 Һәқиқий әһвални чүшинип йәткәндә, у Маркус дәпму атилидиған Юһаннаниң аниси Мәрйәмниң өйигә барди. У йәрдә нурғун кишиләр жиғилип дуа-тилавәт қиливататти.
And after considering with himself, he went to the house of Mary the mother of John, who is surnamed Mark; where many were thronged together, and praying.
13 У дәрвазиниң ишигини қаққанда, Рода исимлиқ бир дедәк авазни аңлап чиқти.
Peter then knocking at the door of the gatetway, there came a damsel to ask who was there, named Rhoda.
14 У Петрусниң авазини тонуп, хошаллиғидин ишикни ечишқиму үлгүрмәй жүгүрүп келип, һәммәйләнгә: — Петрус дәрваза алдида туриду! — дәп хәвәр қилди.
And well knowing Peter’s voice, she opened not the door for joy; but running in, told that Peter was standing before the door.
15 Лекин улар: — Сараң болуп қалдиңғу! — дейишти. Бирақ у: — Раст шундақ, дәп турувалди. Улар: — У униң пәриштиси болса керәк! — дейишти.
But they said, Thou art raving. But she confidently persisted that it was so. Then they said, It is his angel.
16 Бирақ Петрус дәрвазини қеқивәрди. Улар чиқип дәрвазини ечип, униң өзини көргәндә һәммәйлән һаң-таң болушти.
But Peter continued knocking: and they opened the door and saw him, and were astonished.
17 Петрус уларға үн чиқармаслиққа қол ишарити қилип, уларға Рәбниң өзини зиндандин қандақ елип чиққанлиғини ейтип бәрди. Андин кейин, у: — Бу хәвәрни Яқупқа вә қериндашларға йәткүзүп қоюңлар, — дәп, өзи у йәрдин башқа йәргә кәтти.
Then beckoning with the hand that they should be silent, he informed them in what manner the Lord had brought him out of the prison. And he said, Tell James and the brethren these things. And departing thence he went into another place.
18 Таң атқанда, қаравуллар Петрус зади немә болди дәп сарисимигә чүшти.
Now when the day broke, there was no small stir among the soldiers, what could possibly become of Peter.
19 Һерод уни издәп униң из-деригини тапалмиғачқа, қаравулларни сорақ қилип, уларни өлүмгә мәһкүм қилишни буйруди. Бу иштин кейин, у Йәһудийәдин чүшүп Қәйсәрийә шәһиригә берип шу йәрдә турди.
And Herod sought him out earnestly, but not being able to find him, after having examined the guards strictly, he commanded them to be executed. And going down from Jerusalem to Caesarea, took up his abode there.
20 Әслидә Һерод [хан] билән Тур вә Зидондикиләр арисида қаттиқ җедәл бар еди. Һалбуки, Тур вә Зидондикиләр бирлишип, Һеродниң алдиға кәлди. Униң билән яришивелиш үчүн улар алди билән ханниң Биластус исимлиқ шәхсий ғоҗидарини өзлиригә яр-йөләк болушқа қайил қилған еди. Чүнки бу жуттикиләр ашлиқни ханниң илкидики җайлардин алатти.
Now Herod was fiercely bent on war against the Tyrians and Sidonians: but they presented themselves unanimously before him, and ingratiating themselves with Blastus who was over the king’s bedchamber, they begged for peace; because their country received all their supply of provisions from the king’s territories.
21 Бәлгүләнгән көрүшүш күнидә Һерод шаһанә тонлирини кийип, сорақ тәхтидә олтирип, уларға нутуқ сөзлиди.
Then on a day appointed, Herod, arrayed in royal apparel, and seated on his throne, made an harangue unto them.
22 Аңлиған хәлиқ: — Бу адәмниң авази әмәс, бәлки бир илаһниң авазидур! — дәп вақирашти.
And the populace shouted, It is the voice of a god, and not a man.
23 Шуан Пәрвәрдигарниң бир пәриштиси ханни урди; чүнки у шан-шәрәпни Худаға беғишлимиди. Нәтиҗидә, у қурутқа йәм болуп өлди.
But instantly the angel of the Lord smote him, because he gave not the glory to God: and being devoured with worms, he expired.
24 Амма Худаниң сөз-калами давамлиқ бәрқ уруп кеңәйди.
But the word of the Lord increased, and was widely diffused.
25 Барнабас билән Саул Йерусалимда сәдиқилирини тапшуруш хизмитини ада қилғандин кейин, Антакяға қайтип кәтти. Улар Маркус дәпму атилидиған Юһаннани биллә елип барди.
Then Barnabas and Saul departed from Jerusalem, having completed the distribution of the sum entrusted with them; and they took with them John, whose surname was Mark.
