Падишаһлар 2 20
1 Шу күнләрдә Һәзәкия әҗәл кәлтүргүчи бир кесәлгә муптила болди. Амозниң оғли Йәшая пәйғәмбәр униң қешиға берип, униңға: — «Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — — Өйүң тоғрилиқ вәсийәт қилғин; чүнки әҗәл кәлди, яшимайсән» — деди.
Во днех онех разболеся Езекиа (царь) да смерти. И вниде к нему Исаиа пророк сын Амосов и рече к нему: тако глаголет Господь: заповеждь дому твоему, умреши бо ты и не будеши жив.
2 [Һәзәкия] болса йүзини там тәрәпкә қилип Пәрвәрдигарға дуа қилип: —
И обрати Езекиа лице свое ко стене и помолися ко Господу, глаголя:
3 И Пәрвәрдигар, Сениң алдиңда мениң һәқиқәт вә пак дил билән меңип жүргәнлигимни, нәзириң алдиңда дурус болған ишларни қилғанлиғимни әсләп қойғайсән, — деди. Вә Һәзәкия жиғлап еқип кәтти.
Господи помяни ныне, яко истиною ходих пред Тобою и сердцем совершенным, и угодная пред очима Твоима сотворих. И плакася Езекиа плачем великим.
4 Йәшая чиқип ордидики оттура һойлиға йәтмәстә, Пәрвәрдигарниң сөзи униңға йетип мундақ дейилди: —
И бяше Исаиа еще посреде двора, и бысть слово Господне к нему, глаголя:
5 Йенип берип хәлқимниң башламчиси Һәзәкияға мундақ дегин: — «Пәрвәрдигар, атаң Давутниң Худаси мундақ дәйду: — «Дуайиңни аңлидим, көз яшлириңни көрдүм; мана, Мән сени сақайтимән. Үчинчи күнидә Пәрвәрдигарниң өйигә чиқисән.
возвратися и рцы Езекии вожду людий Моих: тако глаголет Господь Бог Давида отца твоего: услышах молитву твою и видех слезы твоя: се, Аз изцелю тя, и в день третий взыдеши в дом Господень:
6 Күнлириңгә Мән йәнә он бәш жил қошимән; шуниң билән Мән сени вә бу шәһәрни Асурийә падишасиниң қолидин қутқузимән; Өзүм үчүн вә қулум Давут үчүн Мән бу шәһәрни әтрапидики сепилдәк қоғдаймән.
и приложу к летом твоим лет пятьнадесять, и от руки царя Ассирийска избавлю тя и град сей, и защищу град сей Мене ради и Давида ради раба Моего.
7 (Йәшая болса: — «Әнҗир пошкили тәйярлаңлар, деди. Улар уни елип келип, ярисиға чапливиди, у сақайди.
И рече Исаиа: да возмут перевясло смоквей и да положат на вред, и изцелеет.
8 Һәзәкия Йәшаядин: Пәрвәрдигар мени сақайтип, үчинчи күни униң өйигә чиқидиғанлиғимни испатлайдиғанға қандақ бешарәтлик аламәт болиду? — дәп сориған еди.
И рече Езекиа ко Исаии: кое знамение, яко изцелит мя Господь и взыду в дом Господень в день третий?
9 Йәшая: — Пәрвәрдигарниң Өзи ейтқан ишини җәзмән қилидиғанлиғини саңа испатлаш үчүн Пәрвәрдигардин шундақ бешарәтлик аламәт болидуки, сән қуяшниң пәләмпәй үстигә чүшкән сайисиниң он басқуч алдиға меңиши яки он басқуч кәйнигә йенишини халамсән? — деди.
И рече Исаиа: сие знамение от Господа, яко сотворит Господь слово, еже глагола: (хощеши ли да) пойдет стень десять степений, или возвратится десять степений?
10 Һәзәкия: Қуяш сайисиниң он басқуч алдиға меңиши асан; сайә он башқуч кәйнигә янсун, дегән еди.
И рече Езекиа: удобно стени уклонитися десять степений: ни, но да возвратится стень на десять степений вспять.
11 Шуниң билән Йәшая пәйғәмбәр Пәрвәрдигарға нида қилди вә У қуяшниң Аһаз падиша қурған пәләмпәй басқучилири үстигә чүшкән сайисини яндуруп, он басқуч кәйнигә маңдурди).
И возопи Исаиа пророк ко Господу, и возвратися стень по числу назад десять степений.
12 Шу пәйттә Баладанниң оғли Бабил падишаси Меродақ-Баладан, Һәзәкияни кесәл болуп йетип қапту, дәп аңлап, хәтләр һәдийә билән әвәтти.
Во время оно посла Мародах Валадан, сын Валаданов, царь Вавилонский, книги и дары ко Езекии: слыша бо, яко разболеся (царь) Езекиа.
13 Һәзәкия болса әлчиләрниң гепини тиңшап, уларға барлиқ ғәзнә-амбарлирини, күмүчни, алтунни, дора-дәрманларни, сәрхил майларни, савут-қураллар амбиридики һәммини вә байлиқлириниң барлиғини көрсәтти; ордиси вә пүткүл падишалиғи ичидики нәрсиләрдин Һәзәкия уларға көрсәтмигән бириму қалмиди.
И порадовася Езекиа о них, и показа им весь дом свой сокровищный, сребро и злато, и ароматы и елей добрый, и дом сосудов и елика обретошася в сокровищих его: и не бе места, егоже не показа им Езекиа в дому своем и во всей области своей.
14 Андин Йәшая пәйғәмбәр Һәзәкияниң алдиға берип, униңдин: — «Мошу кишиләр немә деди? Улар сени йоқлашқа нәдин кәлгән?» — дәп сориди. Һәзәкия: — «Улар жирақ бир жуттин, йәни Бабилдин кәлгән» деди.
И вниде Исаиа пророк ко Езекии царю и рече к нему: что глаголаша мужие сии, и откуду приидоша к тебе? И рече Езекиа: от земли дальния приидоша ко мне, от Вавилона.
15 Йәшая йәнә: — «Улар ордаңда немини көрди?» дәп сориди. Һәзәкия: — «Ордамда бар нәрсиләрни улар көрди; байлиқлиримниң арисидин мән уларға көрсәтмигән бириму қалмиди» — деди.
И рече: что видеша в дому твоем? И рече Езекиа: вся, елика в дому моем, видеша: несть в дому моем, егоже им не показах, но и яже в сокровищих моих (видеша).
16 Йәшая Һәзәкияға: Пәрвәрдигарниң сөзини аңлап қойғин: —
И рече Исаиа ко Езекии: слыши слово Господне:
17 — Мана шундақ күнләр келидуки, ордаңда бар нәрсиләр вә бүгүнгә қәдәр ата-бовилириң топлап, сақлап қойған һәммә Бабилға елип кетилиду; һеч нәрсә қалмайду — дәйду Пәрвәрдигар.
се, дние грядут, рече Господь, взята будут вся, яже в дому твоем, и вся, яже собраша отцы твои до дне сего, внидут в Вавилон: и не останется слово, еже рече Господь.
18 — Һәмдә Бабиллиқлар оғуллириңни, йәни өзүңдин болған әвлатлириңни елип кетиду; шуниң билән улар Бабил падишасиниң ордисида ағват болиду.
И сынове твои, иже изыдут из тебе, ихже родиши, возмутся и будут скопцы в дому царя Вавилонскаго.
19 Һәзәкия әнди өз-өзигә «Өз күнлиримдә болса аман-течлиқ, Худаниң һәқиқәт-вапалиғи болмамду?», дәп Йәшаяға: — «Сиз ейтқан Пәрвәрдигарниң мошу сөзи яхши екән» — деди.
И рече Езекиа ко Исаии: благо слово Господне еже глагола: да будут мир во дни моя.
20 Һәзәкияниң башқа әмәллири, җүмлидин униң сәлтәнитиниң қудрити, униң қандақ қилип шәһәргә су тәминләш үчүн көл, шундақла су апиридиған нор ясиғанлиғи «Йәһуда падишалириниң тарих-тәзкирилири» дегән китапта пүтүлгән әмәсмиди?
И прочая словес Езекиевых, и вся сила его, и елика сотвори, источник и водотечь, и введе воду во град, не се ли, сия написана в книзе словес дний царей Иудиных?
21 Һәзәкия ата-бовилириниң арисида ухлиди; оғли Манассәһ орнида падиша болди.
И успе Езекиа со отцы своими, и погребен бысть во граде Давидове. И воцарися Манассиа сын его вместо его.
