Падишаһлар 1 19
1 Лекин Аһаб Илиясниң һәммә қилғинини, җүмлидин һәммә пәйғәмбәрләрни қиличлап өлтүргинини Йизәбәлгә ейтип бәрди.
Ахаб а спус Изабелей тот че фэкусе Илие ши кум учисесе ку сабия пе тоць пророчий.
2 Йизәбәл болса Илиясқа бир хәвәрчи әвәтип: — Әгәр әтә мошу вақитқичә сән шуларниң җанлириға қилғиниңдәк мән сениң җениңни охшаш қилмисам, илаһлар маңиму шундақ қилсун һәмдә униңдинму зиядә қилсун! — дәп ейтқузди.
Изабела а тримис ун сол ла Илие сэ-й спунэ: „Сэ мэ педепсяскэ зеий ку тоатэ аспримя лор дакэ мыне, ла часул ачеста, ну вой фаче ку вяца та че ай фэкут ту ку вяца фиекэруя дин ей.”
3 У буни билгәндә, өз җенини қутқузмақ үчүн қечип Йәһуда тәвәсидики Бәәр-Шебаға барди. У у йәрдә өз хизмәткарини қалдуруп қоюп,
Илие, кынд а вэзут лукрул ачеста, с-а скулат ши а плекат, ка сэ-шь скапе вяца. А ажунс ла Беер-Шеба, каре цине де Иуда, ши шь-а лэсат служиторул аколо.
4 Өзи чөлниң ичигә қарап бир күн йол маңди. У у йәрдики бир шивақниң қешиға келип униң астида олтирип, өзиниң өлүмигә тиләк тиләп: — И Пәрвәрдигар әнди болди, җенимни алғин; немила дегәнбилән мән ата-бовилиримдин артуқ әмәсмән, — деди.
Ел с-а дус ын пустиу, унде, дупэ ун друм де о зи, а шезут суб ун иенупэр ши доря сэ моарэ зикынд: „Дестул! Акум, Доамне, я-мь суфлетул, кэч ну сунт май бун декыт пэринций мей.”
5 У шу шивақ астида йетип ухлап қалди. Мана бир пәриштә уни ноқуп униңға: — Қопуп, нан йегин, деди.
С-а кулкат ши а адормит суб ун иенупэр. Ши, ятэ, л-а атинс ун ынӂер ши й-а зис: „Скоалэ-те ши мэнынкэ.”
6 У қариса бешида қизиқ чоғларда пишиватқан бир пошкал вә бир коза су туратти. У йәп-ичип йәнә ухлиғили ятти.
Ел с-а уйтат ши, ла кэпэтыюл луй, ерау о туртэ коаптэ пе ниште петре ынкэлзите ши ун урчор ку апэ. А мынкат ши а бэут, апой с-а кулкат дин ноу.
7 Андин Пәрвәрдигарниң пәриштиси йәнә келип иккинчи қетим уни ноқуп униңға: — Қопуп нан йегин. Болмиса йолуңниң еғирини көтирәлмәйсән, деди.
Ынӂерул Домнулуй а венит а доуа оарэ, л-а атинс ши а зис: „Скоалэ-те ши мэнынкэ, фииндкэ друмул пе каре-л ай де фэкут есте пря лунг пентру тине.”
8 У қопуп йәп-ичти. Шу таамдин алған қувәт билән у қириқ кечә-күндүз меңип Худаниң теғи Һорәбгә йетип барди.
Ел с-а скулат, а мынкат ши а бэут ши, ку путеря пе каре й-а дат-о мынкаря ачаста, а мерс патрузечь де зиле ши патрузечь де нопць пынэ ла мунтеле луй Думнезеу, Хореб.
9 У у йәрдики ғарға кирип қонди. Вә мана, Пәрвәрдигарниң сөзи униңға келип мундақ дейилди: — И Илияс, бу йәрдә немә қиливатисән?
Ши аколо, Илие а интрат ынтр-о пештерэ ши а рэмас ын еа песте ноапте. Ши кувынтул Домнулуй й-а ворбит астфел: „Че фачь ту аич, Илие?”
10 У җавап берип: — Самави қошунларниң Сәрдари болған Худа Пәрвәрдигар үчүн зор отлуқ муһәббәт билән һәсәт қилдим. Чүнки Исраиллар Сениң әһдәңни ташлап қурбангаһлириңни жиқитип, Сениң пәйғәмбәрлириңни қилич билән өлтүрди. Мән, ялғуз мәнла қалдим вә улар мениң җенимни алғили қәстләватиду, деди.
Ел а рэспунс: „Ам фост плин де рывнэ пентру Домнул Думнезеул оштирилор, кэч копиий луй Исраел ау пэрэсит легэмынтул Тэу, ау сфэрымат алтареле Тале ши ау учис ку сабия пе пророчий Тэй; ам рэмас нумай еу сингур, ши каутэ сэ-мь я вяца!”
11 У униңға: — Чиқип, Пәрвәрдигарниң алдида тағда турғин, деди. Мана, Пәрвәрдигар өтүп кетивататти; [униң алдида] зор күчлүк бир шамал чиқип, тағларни сундуруп, қорам ташларни парчилап чеқивәтти. Лекин Пәрвәрдигар шамалда әмәс еди. Шамалдин кейин бир йәр тәврәш болди. Лекин Пәрвәрдигар йәр тәврәштә әмәс еди.
Домнул й-а зис: „Ешь ши стай пе мунте ынаинтя Домнулуй!” Ши ятэ кэ Домнул а трекут пе лынгэ пештерэ. Ши ынаинтя Домнулуй а трекут ун вынт таре ши путерник, каре деспика мунций ши сфэрыма стынчиле. Домнул ну ера ын вынтул ачела. Ши, дупэ вынт, а венит ун кутремур де пэмынт. Домнул ну ера ын кутремурул де пэмынт.
12 Йәр тәврәштин кейин бир лавулдиған от көтирилди. Лекин Пәрвәрдигар отта әмәс еди. Оттин кейин бошқина, мулайим бир аваз аңланди.
Ши дупэ кутремурул де пэмынт, а венит ун фок. Домнул ну ера ын фокул ачела. Ши дупэ фок, а венит ун сусур блынд ши субцире.
13 Вә шундақ болдики, Илияс шуни аңлап, йүзини йепинчиси билән орап ғарниң ағзиға берип турди. Мана, бир аваз чиқип униңға: — И Илияс, сән бу йәрдә немә қиливатисән? — деди.
Кынд л-а аузит, Илие шь-а акоперит фаца ку мантауа, а ешит ши а стат ла гура пештерий. Ши ун глас й-а ворбит зикынд: „Че фачь ту аич, Илие?”
14 У җавап берип: — Самави қошунларниң Сәрдари болған Худа Пәрвәрдигар үчүн зор отлуқ муһәббәт билән һәсәт қилдим. Чүнки Исраиллар Сениң әһдәңни ташлап қурбангаһлириңни жиқитип, Сениң пәйғәмбәрлириңни қилич билән өлтүрди. Мән ялғуз мәнла қалдим вә улар мениң җенимни алғили қәстләватиду, деди.
Ел а рэспунс: „Ам фост плин де рывнэ пентру Домнул Думнезеул оштирилор, кэч копиий луй Исраел ау пэрэсит легэмынтул Тэу, ау сфэрымат алтареле Тале ши ау учис ку сабия пе пророчий Тэй; ам рэмас нумай еу сингур, ши каутэ сэ-мь я вяца.”
15 Пәрвәрдигар униңға мундақ деди: — Барғин, кәлгән йолуң билән қайтип, андин Дәмәшқниң чөлигә барғин. У йәргә барғанда Һазаәлни Сурийә үстигә падиша болушқа мәсиһ қилғин.
Домнул й-а зис: „Ду-те, ынтоарче-те пе друмул тэу прин пустиу пынэ ла Дамаск ши, кынд вей ажунӂе, сэ унӂь пе Хазаел ка ымпэрат ал Сирией.
16 Андин Нимшиниң оғли Йәһуни Исраилниң үстигә падиша болушқа мәсиһ қилғин; өз орнуңға пәйғәмбәр болушқа Абәл-Мәһолаһлиқ Шафатниң оғли Елишаниму мәсиһ қилғин.
Сэ унӂь ши пе Иеху, фиул луй Нимши, ка ымпэрат ал луй Исраел ши сэ унӂь пе Елисей, фиул луй Шафат, дин Абел-Мехола, ка пророк ын локул тэу.
17 Вә шундақ болидуки, Һазаәлниң қиличидин қечип қутулған һәр бирини Йәһу өлтүриду; Йәһуниң қиличидин қечип қутулған һәр бирини Елиша өлтүриду.
Ши се ва ынтымпла кэ пе чел че ва скэпа де сабия луй Хазаел ыл ва оморы Иеху ши пе чел че ва скэпа де сабия луй Иеху ыл ва оморы Елисей.
18 Лекин Исраилда йәттә миң кишини, йәни Баалниң алдида тизлирини пүкмигән вә униңға ағзини сөйгүзмигән һәр бирини өзүмгә сақлап қалдурдум, — деди.
Дар вой лэса ын Исраел шапте мий де бэрбаць, ши ануме пе тоць чей че ну шь-ау плекат ӂенункий ынаинтя луй Баал ши а кэрор гурэ ну л-ау сэрутат.”
19 У у йәрдин чиқип, Шафатниң оғли Елишани тапти. У чағда у йәр һайдавататти; униң алдида он икки җүп уй бар еди, у он иккинчиси билән қош һайдавататти. Илияс келип униң үстигә өз йепинчисини ташлап артип қойди.
Илие а плекат де аколо ши а гэсит пе Елисей, фиул луй Шафат, арынд. Ынаинтя луй ерау доуэспрезече перекь де бой, ши ел ера ку а доуэспрезечя. Илие с-а апропият де ел ши шь-а арункат мантауа пе ел.
20 У уйларни ташлап Илиясниң кәйнидин жүгүрүп келип: — Мени берип атам билән анамни сөйгили қойғин, андин мән келип саңа әгишәй, — деди. У униңға: — Қайтқин; мән саңа немә қилдим? — деди.
Елисей а пэрэсит боий, а алергат дупэ Илие ши а зис: „Ласэ-мэ сэ сэрут пе татэл меу ши пе мама мя ши те вой урма.” Илие й-а рэспунс: „Ду-те ши апой ынтоарче-те, дар гындеште-те ла че ць-ам фэкут.”
21 У униңдин айрилип, өзи ишләткән бир җүп уйни союп, уларниң җабдуқини отун қилип, гөшини пиширип хәлиққә беривиди, улар йеди. Андин у орнидин қопуп Илиясниң кәйнидин әгишип, униң хизмитидә болди.
Дупэ че с-а депэртат де Илие, с-а ынторс ши а луат о переке де бой пе каре й-а адус жертфэ; ку унелтеле боилор ле-а ферт карня ши а дат-о оаменилор с-о мэнынче. Апой с-а скулат, а урмат пе Илие ши а фост ын служба луй.
