Коринтлиқларға 1 13
1 Мән әгәрдә бу дуниядики кишиләр сөзләватқан һәр хил тиллар һәтта пәриштиләрниң тиллири биләнму сөзләләйдиған болсамму, бирақ мән меһир-муһәббәтсиз болсам, у чағда мән пәқәт бир «даң-даң» қилидиған мис даң, бир «чаң-чаң» қилидиған чаң болуп қалимән, халас.
Wenn ich mit Menschen- und mit Engelzungen redete, und hätte der Liebe nicht, so wäre ich ein tönend Erz oder eine klingende Schelle.
2 Әгәр мән пәйғәмбәрлик қилалисам, барлиқ сирлар, барлиқ билимләрни чүшинип болған болсамму, һәм шуниң билән бир вақитта тағларни йөткәлигидәк толуқ ишәштә болсамму, амма мәндә меһир-муһәббәт болмиса, ундақта мән һеч нәрсә болмиған болимән.
Und wenn ich weissagen könnte und wüßte alle Geheimnisse und hätte alle Erkenntnis und allen Glauben, also daß ich Berge versetzte, und hätte der Liebe nicht, so wäre ich nichts.
3 Әгәр барлиқ мал-мүлкүмни сәдиқигә атап һәм тенимни [Худаниң йолида] қурбанлиқ сүпитидә көйдүрүлүшкә сунған тәғдирдиму, амма мәндә йәнила меһир-муһәббәт болмиса, ундақта мениң һеч қандақ пайдам йоқ болған болиду.
Und wenn ich alle meine Habe spendete und ließe meinen Leib brennen und hätte der Liebe nicht, so wäre mir es nichts nütze.
4 Муһәббәт сәвир-тақәтлик болуш һәм меһриванлиқтур; Муһәббәт һәсәтхорлуқ қилмайду: Муһәббәт өзини махтимайду, Тәкәббурлуқ қилмайду,
Die Liebe ist langmütig, wohlwollend; die Liebe eifert nicht, die Liebe prahlt nicht, sie bläht sich nicht auf.
5 Номуссизлиқ қилмайду, Өз мәнпәәтини көзләп жүрмәйду, Териктүрүлмәйду, Көңлидә өчмәнлик сақлимайду;
Sie stellt sich nicht ungebärdig, sie sucht nicht das Ihre, läßt sich nicht erbittern, trachtet nicht nach Schaden.
6 Һәққанийсизлиқтин хошал болмайду, Бәлки әмәлийәттин, һәқиқәттин хошал болиду;
Sie freut sich nicht über Ungerechtigkeit, freut sich aber der Wahrheit;
7 һәммә ишта қосиғи кәңлик қилиду, һәммигә йүзлинип [Худаға] ишиниду, һәммә ишқа үмид бағлайду, һәммигә чидайду.
Sie verträgt alles, glaubt alles, hofft alles, sie duldet alles.
8 Меһир-муһәббәт һәргиз ахирлашмайду. Бешарәтләр болса, карға кәлмәйду: «намәлум тиллар» болса, түгәйду: [мөҗизилик] билимләрму карға кәлмәйду.
Die Liebe hört nimmer auf, wenn auch Weissagungen vergehen, Zungen aufhören werden und Erkenntnis ein Ende nimmt;
9 Чүнки бизниң билидиғанлиримиз қисмән, бешарәт беридиғанлиримиз қисмән;
Denn unser Wissen ist Stückwerk und unser Weissagen ist Stückwerk.
10 лекин мукәммәллик кәлгәндә, қисмәнлик йоқилиду.
Wenn aber kommen wird das Vollkommene, dann hat es ein Ende mit dem Stückwerk.
11 Мән кичигимдә балиларчә сөзлидим, балиларчә ойлидим, балиларчә һесаплидим; чоң болғинимда, мән балилиқни ташлидим.
Da ich ein Kind war, da redete ich wie ein Kind, dachte wie ein Kind, urteilte wie ein Kind; da ich aber ein Mann ward, tat ich ab, was kindisch war.
12 Чүнки биз һазир бир тутуқ деризидин мүҗмәл һалда көримиз, лекин шу чағда йүзму-йүз көримиз: Һазир мән қисмән тонуймән, шу чағда мән [Худа] мени тонуп келиватқандәк тонуймән.
Wir sehen jetzt durch einen Spiegel in dunklen Worten, dann aber von Angesicht zu Angesicht. Jetzt noch erkenne ich stückweise, dann aber werde ich recht erkennen, wie auch ich erkannt worden bin.
13 Һазир ишәш, үмүт, меһир-муһәббәттин ибарәт бу үч нәрсә турупту; булардин әң үстүн туридиғини меһир-муһәббәттур.
Nun aber bleibt Glaube, Hoffnung, Liebe, diese drei, die größte aber unter ihnen ist die Liebe.
