Коринтлиқларға 1 13

1 Мән әгәрдә бу дуниядики кишиләр сөзләватқан һәр хил тиллар һәтта пәриштиләрниң тиллири биләнму сөзләләйдиған болсамму, бирақ мән меһир-муһәббәтсиз болсам, у чағда мән пәқәт бир «даң-даң» қилидиған мис даң, бир «чаң-чаң» қилидиған чаң болуп қалимән, халас.

Though in every tongue of men and of angels I spoke, and had not love, I should be as brass which soundeth, or a cymbal which giveth voice.

2 Әгәр мән пәйғәмбәрлик қилалисам, барлиқ сирлар, барлиқ билимләрни чүшинип болған болсамму, һәм шуниң билән бир вақитта тағларни йөткәлигидәк толуқ ишәштә болсамму, амма мәндә меһир-муһәббәт болмиса, ундақта мән һеч нәрсә болмиған болимән.

And though there were in me prophecy, and I knew all mysteries, and all knowledge, and though there were in me all faith, as that I could remove the mountain, and love were not in me, I should be nothing.

3 Әгәр барлиқ мал-мүлкүмни сәдиқигә атап һәм тенимни [Худаниң йолида] қурбанлиқ сүпитидә көйдүрүлүшкә сунған тәғдирдиму, амма мәндә йәнила меһир-муһәббәт болмиса, ундақта мениң һеч қандақ пайдам йоқ болған болиду.

And if all I have I make to feed the poor, and I deliver my body to burn, and love be not in me, I profit nothing.

4 Муһәббәт сәвир-тақәтлик болуш һәм меһриванлиқтур; Муһәббәт һәсәтхорлуқ қилмайду: Муһәббәт өзини махтимайду, Тәкәббурлуқ қилмайду,

LOVE is patient and benign; love envieth not; love is not tumultuous, nor inflated;

5 Номуссизлиқ қилмайду, Өз мәнпәәтини көзләп жүрмәйду, Териктүрүлмәйду, Көңлидә өчмәнлик сақлимайду;

it acteth not with unseemliness, nor seeketh its own; it is not angry, nor thoughtful of evil;

6 Һәққанийсизлиқтин хошал болмайду, Бәлки әмәлийәттин, һәқиқәттин хошал болиду;

it rejoiceth not in iniquity, but rejoiceth in the truth.

7 һәммә ишта қосиғи кәңлик қилиду, һәммигә йүзлинип [Худаға] ишиниду, һәммә ишқа үмид бағлайду, һәммигә чидайду.

It endureth every thing, believeth every thing; it hopeth all, endureth all.

8 Меһир-муһәббәт һәргиз ахирлашмайду. Бешарәтләр болса, карға кәлмәйду: «намәлум тиллар» болса, түгәйду: [мөҗизилик] билимләрму карға кәлмәйду.

Love never falleth; for prophecies shall be abolished, and tongues be silent, and knowledge be abolished:

9 Чүнки бизниң билидиғанлиримиз қисмән, бешарәт беридиғанлиримиз қисмән;

for it is a little of much that we know, and a little of much we prophesy;

10 лекин мукәммәллик кәлгәндә, қисмәнлик йоқилиду.

but when the perfection shall have come, then shall be abolished that which is little.

11 Мән кичигимдә балиларчә сөзлидим, балиларчә ойлидим, балиларчә һесаплидим; чоң болғинимда, мән балилиқни ташлидим.

When I was a child, as a child I spake, and as a child I thought, and as a child I reasoned; but when I had become a man I abolished these things of childhood.

12 Чүнки биз һазир бир тутуқ деризидин мүҗмәл һалда көримиз, лекин шу чағда йүзму-йүз көримиз: Һазир мән қисмән тонуймән, шу чағда мән [Худа] мени тонуп келиватқандәк тонуймән.

But now as in a mirror we see in a figure; but then- the face before the face. Now I know a little of much; but then shall I know even as I am known.

13 Һазир ишәш, үмүт, меһир-муһәббәттин ибарәт бу үч нәрсә турупту; булардин әң үстүн туридиғини меһир-муһәббәттур.

For these are the three that remain, faith and hope and love; but the greatest of these is love.