< يەرەمىيانيڭ يىغا-زارلىرى 5 >
بېشىمىزغا چۈشكەنلەرنى ئېسىڭگە كەلتۈرگەيسەن، ئى پەرۋەردىگار؛ قارا، بىزنىڭ رەسۋاچىلىقتا قالغىنىمىزنى نەزىرىڭگە ئالغايسەن! | 1 |
Згадай, Господи, що́ з нами сталося, — зглянься й побач нашу га́ньбу, —
مىراسىمىز ياتلارغا، ئۆيلىرىمىز ياقا يۇرتلۇقلارغا تاپشۇرۇلدى. | 2 |
наша спа́дщина діста́лась чужим, доми наші — чужи́нцям!
بىز يېتىم-يېسىرلەر، ئاتىسىزلار بولۇپ قالدۇق؛ ئانىلىرىمىزمۇ تۇل قالدى. | 3 |
Поставали ми си́ротами: нема ба́тька, а ма́тінки наші — неначе ті вдо́ви!
ئىچىدىغان سۇنى سېتىۋېلىشىمىز كېرەك؛ ئوتۇننى پەقەت پۇلغا ئالغىلى بولىدۇ. | 4 |
Свою воду за срі́бло ми п'ємо́, наші дро́ва за гроші оде́ржуємо.
بىزنى قوغلىغۇچىلار تاپ باستۇرۇپ كېلىۋاتىدۇ؛ ھالسىراپ، ھېچ ئارام تاپالمايمىز. | 5 |
У поти́лицю нас поганяють, помучені ми, і споко́ю не маємо!
جان ساقلىغۇدەك بىر چىشلەم ناننى دەپ، مىسىر ھەم ئاسۇرىيەگە قول بېرىپ بويسۇنغانمىز. | 6 |
До Єгипту й Асирії ру́ку витя́гуємо, — щоб наси́титись хлібом!
ئاتا-بوۋىلىرىمىز گۇناھ سادىر قىلىپ دۇنيادىن كەتتى؛ بىز بولساق، ئۇلارنىڭ قەبىھلىكىنىڭ جازاسىنى كۆتۈرۈشكە قالدۇق. | 7 |
Батьки наші грішили, але їх нема, — а ми двигаємо їхні прови́ни!
ئۈستىمىزدىن ھۆكۈم سۈرگۈچىلەر قۇللاردۇر؛ بىزنى ئۇلارنىڭ قولىدىن ئازاد قىلغۇچى يوقتۇر. | 8 |
Раби запанува́ли над нами, і немає ніко́го, хто б ви́рятував з їхньої руки.
دالادا قىلىچ تۈپەيلىدىن، نېنىمىزنى تېپىشقا جېنىمىزنى تەۋەككۇل قىلماقتىمىز. | 9 |
Нара́жуючи свою душу на меч у пустині, достаємо свій хліб.
تېرىمىز تونۇردەك قىزىق، ئاچلىق تۈپەيلىدىن قىزىتما بىزنى باسماقتا. | 10 |
Шкіра наша, мов піч, — попали́лась з пекучого голоду,
زىئوندا ئاياللار، يەھۇدا شەھەرلىرىدە پاك قىزلار ئاياغ ئاستى قىلىندى. | 11 |
Жінок на Сіоні безче́стили, дівчат — по Юдейських містах.
ئەمىرلەر قولىدىن دارغا ئېسىپ قويۇلدى؛ ئاقساقاللارنىڭ ھۆرمىتى ھېچ قىلىنمىدى. | 12 |
Князі їхньою рукою пові́шені, лиця стари́х не пошано́вані.
ياش يىگىتلەر يارغۇنچاقتا جاپا تارتماقتا، ئوغۇل بالىلىرىمىز ئوتۇن يۈكلەرنى يۈدۈپ دەلدەڭشىپ ماڭماقتا. | 13 |
Юнаки́ носять камінь млино́вий, а хлопці під ношею дров спотика́ються.
ئاقساقاللار شەھەر دەرۋازىسىدا ئولتۇرماس بولدى؛ يىگىتلەر نەغمە-ناۋادىن قالدى. | 14 |
Перестали сиді́ти старші́ в брамі, юнаки́ — свою пісню співати,
شاد-خۇراملىق كۆڭلىمىزدىن كەتتى، ئۇسسۇل ئوينىشىمىز ماتەمگە ئايلاندى. | 15 |
втіха нашого серця спини́лась, наш та́нець змінивсь на жало́бу.
بېشىمىزدىن تاج يىقىلدى؛ ھالىمىزغا ۋاي! چۈنكى بىز گۇناھ سادىر قىلدۇق! | 16 |
Спа́ла корона у нас з голови́, о горе, бо ми прогріши́лись, —
بۇنىڭ تۈپەيلىدىن يۈرەكلىرىمىز مۇجۇلدى؛ بۇلار تۈپەيلىدىن كۆزلىرىمىز قاراڭغۇلاشتى ــ | 17 |
тому́ наше серце боля́ще, тому́ наші очі поте́мніли,
ــ زىئون تېغىغا قاراپ كۆزلىرىمىز قاراڭغۇلاشتى، چۈنكى ئۇ چۆلدەرەپ كەتتى، چىلبۆرە ئۇنىڭدا پايلاپ يۈرمەكتە. | 18 |
через го́ру Сіон, що спусто́шена, бро́дять лисиці по ній.
سەن، ئى پەرۋەردىگار، مەڭگۈگە ھۆكۈم سۈرىسەن؛ تەختىڭ دەۋردىن-دەۋرگە داۋاملىشىدۇ. | 19 |
Пробува́єш Ти, Господи, вічно, Твій престо́л з роду в рід:
سەن نېمىشقا بىزنى دائىم ئۇنتۇيسەن؟ نېمىشقا شۇنچە ئۇزۇنغىچە بىزدىن ۋاز كېچىسەن؟ | 20 |
Нащо ж на́с забуваєш навік, покидаєш на довгі дні нас?
بىزنى يېنىڭغا قايتۇرغايسەن، ئى پەرۋەردىگار! شۇنداق بولغاندا بىز قايتالايمىز! كۈنلىرىمىزنى قەدىمكىدەك ئەسلىگە كەلتۈرگەيسەن، | 21 |
Приверни́ нас до Себе, о Господи, — і ве́рнемось ми, віднови́ наші дні, як давні́ше було́!
ــ ئەگەر سەن بىزنى مۇتلەق چەتكە قاقمىغان بولساڭ، ئەگەر بىزدىن چەكسىز غەزەپلەنمىگەن بولساڭ! | 22 |
Хіба́ Ти цілко́м нас відкинув, прогні́вавсь занадто на нас?