< ज़बूर 147 >

1 ख़ुदावन्द की हम्द करो! क्यूँकि ख़ुदा की मदहसराई करना भला है; इसलिए कि यह दिलपसंद और सिताइश ज़ेबा है।
Alleluja. [Laudate Dominum, quoniam bonus est psalmus; Deo nostro sit jucunda, decoraque laudatio.
2 ख़ुदावन्द येरूशलेम को ता'मीर करता है; वह इस्राईल के जिला वतनों को जमा' करता है।
Ædificans Jerusalem Dominus, dispersiones Israëlis congregabit:
3 वह शिकस्ता दिलों को शिफ़ा देता है, और उनके ज़ख़्म बाँधता है।
qui sanat contritos corde, et alligat contritiones eorum;
4 वह सितारों को शुमार करता है, और उन सबके नाम रखता है।
qui numerat multitudinem stellarum, et omnibus eis nomina vocat.
5 हमारा ख़ुदावन्द बुजु़र्ग और कु़दरत में 'अज़ीम है; उसके समझ की इन्तिहा नहीं।
Magnus Dominus noster, et magna virtus ejus, et sapientiæ ejus non est numerus.
6 ख़ुदावन्द हलीमों को संभालता है, वह शरीरों को ख़ाक में मिला देता है।
Suscipiens mansuetos Dominus; humilians autem peccatores usque ad terram.
7 ख़ुदावन्द के सामने शुक्रगुज़ारी का हम्द गाओ, सितार पर हमारे ख़ुदा की मदहसराई करो।
Præcinite Domino in confessione; psallite Deo nostro in cithara.
8 जो आसमान को बादलों से मुलब्बस करता है; जो ज़मीन के लिए मेंह तैयार करता है; जो पहाड़ों पर घास उगाता है।
Qui operit cælum nubibus, et parat terræ pluviam; qui producit in montibus fœnum, et herbam servituti hominum;
9 जो हैवानात को ख़ुराक देता है, और कव्वे के बच्चे को जो काएँ काएँ करते हैं।
qui dat jumentis escam ipsorum, et pullis corvorum invocantibus eum.
10 घोड़े के ज़ोर में उसकी खु़शनूदी नहीं न आदमी की टाँगों से उसे कोई ख़ुशी है;
Non in fortitudine equi voluntatem habebit, nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.
11 ख़ुदावन्द उनसे ख़ुश है जो उससे डरते हैं, और उनसे जो उसकी शफ़क़त के उम्मीदवार हैं।
Beneplacitum est Domino super timentes eum, et in eis qui sperant super misericordia ejus.]
12 ऐ येरूशलेम! ख़ुदावन्द की सिताइश कर!, ऐ सिय्यून! अपने ख़ुदा की सिताइश कर।
Alleluja. [Lauda, Jerusalem, Dominum; lauda Deum tuum, Sion.
13 क्यूँकि उसने तेरे फाटकों के बेंडों को मज़बूत किया है, उसने तेरे अन्दर तेरी औलाद को बरकत दी है।
Quoniam confortavit seras portarum tuarum; benedixit filiis tuis in te.
14 वह तेरी हद में अम्न रखता है! वह तुझे अच्छे से अच्छे गेहूँ से आसूदा करता है।
Qui posuit fines tuos pacem, et adipe frumenti satiat te.
15 वह अपना हुक्म ज़मीन पर भेजता है, उसका कलाम बहुत तेज़ रौ है।
Qui emittit eloquium suum terræ: velociter currit sermo ejus.
16 वह बर्फ़ को ऊन की तरह गिराता है, और पाले को राख की तरह बिखेरता है।
Qui dat nivem sicut lanam; nebulam sicut cinerem spargit.
17 वह यख़ को लुक़मों की तरह फेंकता उसकी ठंड कौन सह सकता है?
Mittit crystallum suam sicut buccellas: ante faciem frigoris ejus quis sustinebit?
18 वह अपना कलाम नाज़िल करके उनको पिघला देता है; वह हवा चलाता है और पानी बहने लगता है।
Emittet verbum suum, et liquefaciet ea; flabit spiritus ejus, et fluent aquæ.
19 वह अपना कलाम या'क़ूब पर ज़ाहिर करता है, और अपने आईन — ओ — अहकाम इस्राईल पर।
Qui annuntiat verbum suum Jacob, justitias et judicia sua Israël.
20 उसने किसी और क़ौम से ऐसा सुलूक नहीं किया; और उनके अहकाम को उन्होंने नहीं जाना। ख़ुदावन्द की हम्द करो!
Non fecit taliter omni nationi, et judicia sua non manifestavit eis. Alleluja.]

< ज़बूर 147 >