< 1 कुरिन्थियों 13 >
1 अगर मैं आदमियों और फ़रिश्तों की ज़बाने बोलूँ और मुहब्बत न रख्खूँ, तो मैं ठनठनाता पीतल या झनझनाती झाँझ हूँ।
ମର୍ତ୍ୟସ୍ୱର୍ଗୀଯାଣାଂ ଭାଷା ଭାଷମାଣୋଽହଂ ଯଦି ପ୍ରେମହୀନୋ ଭୱେଯଂ ତର୍ହି ୱାଦକତାଲସ୍ୱରୂପୋ ନିନାଦକାରିଭେରୀସ୍ୱରୂପଶ୍ଚ ଭୱାମି|
2 और अगर मुझे नबुव्वत मिले और सब भेदों और कुल इल्म की वाक़फ़ियत हो और मेरा ईमान यहाँ तक कामिल हो कि पहाड़ों को हटा दूँ और मुहब्बत न रख़ूँ तो मैं कुछ भी नहीं।
ଅପରଞ୍ଚ ଯଦ୍ୟହମ୍ ଈଶ୍ୱରୀଯାଦେଶାଢ୍ୟଃ ସ୍ୟାଂ ସର୍ୱ୍ୱାଣି ଗୁପ୍ତୱାକ୍ୟାନି ସର୍ୱ୍ୱୱିଦ୍ୟାଞ୍ଚ ଜାନୀଯାଂ ପୂର୍ଣୱିଶ୍ୱାସଃ ସନ୍ ଶୈଲାନ୍ ସ୍ଥାନାନ୍ତରୀକର୍ତ୍ତୁଂ ଶକ୍ନୁଯାଞ୍ଚ କିନ୍ତୁ ଯଦି ପ୍ରେମହୀନୋ ଭୱେଯଂ ତର୍ହ୍ୟଗଣନୀଯ ଏୱ ଭୱାମି|
3 और अगर अपना सारा माल ग़रीबों को खिला दूँ या अपना बदन जलाने को दूँ और मुहब्बत न रख्खूँ तो मुझे कुछ भी फ़ाइदा नहीं।
ଅପରଂ ଯଦ୍ୟହମ୍ ଅନ୍ନଦାନେନ ସର୍ୱ୍ୱସ୍ୱଂ ତ୍ୟଜେଯଂ ଦାହନାଯ ସ୍ୱଶରୀରଂ ସମର୍ପଯେଯଞ୍ଚ କିନ୍ତୁ ଯଦି ପ୍ରେମହୀନୋ ଭୱେଯଂ ତର୍ହି ତତ୍ସର୍ୱ୍ୱଂ ମଦର୍ଥଂ ନିଷ୍ଫଲଂ ଭୱତି|
4 मुहब्बत साबिर है और मेहरबान, मुहब्बत हसद नहीं करती, मुहब्बत शेख़ी नहीं मारती और फ़ूलती नहीं;
ପ୍ରେମ ଚିରସହିଷ୍ଣୁ ହିତୈଷି ଚ, ପ୍ରେମ ନିର୍ଦ୍ୱେଷମ୍ ଅଶଠଂ ନିର୍ଗର୍ୱ୍ୱଞ୍ଚ|
5 नाज़ेबा काम नहीं करती, अपनी बेहतरी नहीं चाहती, झुँझलाती नहीं, बदगुमानी नहीं करती;
ଅପରଂ ତତ୍ କୁତ୍ସିତଂ ନାଚରତି, ଆତ୍ମଚେଷ୍ଟାଂ ନ କୁରୁତେ ସହସା ନ କ୍ରୁଧ୍ୟତି ପରାନିଷ୍ଟଂ ନ ଚିନ୍ତଯତି,
6 बदकारी में ख़ुश नहीं होती, बल्कि रास्ती से ख़ुश होती है;
ଅଧର୍ମ୍ମେ ନ ତୁଷ୍ୟତି ସତ୍ୟ ଏୱ ସନ୍ତୁଷ୍ୟତି|
7 सब कुछ सह लेती है, सब कुछ यक़ीन करती है, सब बातों की उम्मीद रखती है, सब बातों में बर्दाश्त करती है।
ତତ୍ ସର୍ୱ୍ୱଂ ତିତିକ୍ଷତେ ସର୍ୱ୍ୱତ୍ର ୱିଶ୍ୱସିତି ସର୍ୱ୍ୱତ୍ର ଭଦ୍ରଂ ପ୍ରତୀକ୍ଷତେ ସର୍ୱ୍ୱଂ ସହତେ ଚ|
8 मुहब्बत को ज़वाल नहीं, नबुव्वतें हों तो मौक़ूफ़ हो जाएँगी, ज़बाने हों तो जाती रहेंगी; इल्म हो तो मिट जाँएगे।
ପ୍ରେମ୍ନୋ ଲୋପଃ କଦାପି ନ ଭୱିଷ୍ୟତି, ଈଶ୍ୱରୀଯାଦେଶକଥନଂ ଲୋପ୍ସ୍ୟତେ ପରଭାଷାଭାଷଣଂ ନିୱର୍ତ୍ତିଷ୍ୟତେ ଜ୍ଞାନମପି ଲୋପଂ ଯାସ୍ୟତି|
9 क्यूँकि हमारा इल्म नाक़िस है और हमारी नबुव्वत ना तमाम।
ଯତୋଽସ୍ମାକଂ ଜ୍ଞାନଂ ଖଣ୍ଡମାତ୍ରମ୍ ଈଶ୍ୱରୀଯାଦେଶକଥନମପି ଖଣ୍ଡମାତ୍ରଂ|
10 लेकिन जब कामिल आएगा तो नाक़िस जाता रहेगा।
କିନ୍ତ୍ୱସ୍ମାସୁ ସିଦ୍ଧତାଂ ଗତେଷୁ ତାନି ଖଣ୍ଡମାତ୍ରାଣି ଲୋପଂ ଯାସ୍ୟନ୍ତେ|
11 जब मैं बच्चा था तो बच्चों की तरह बोलता था बच्चों की सी तबियत थी बच्चो सी समझ थी; लेकिन जब जवान हुआ तो बचपन की बातें तर्क कर दीं।
ବାଲ୍ୟକାଲେଽହଂ ବାଲ ଇୱାଭାଷେ ବାଲ ଇୱାଚିନ୍ତଯଞ୍ଚ କିନ୍ତୁ ଯୌୱନେ ଜାତେ ତତ୍ସର୍ୱ୍ୱଂ ବାଲ୍ୟାଚରଣଂ ପରିତ୍ୟକ୍ତୱାନ୍|
12 अब हम को आइने में धुन्धला सा दिखाई देता है, मगर जब मसीह दुबारा आएगा तो उस वक़्त रू ब रू देखेंगे; इस वक़्त मेरा इल्म नाक़िस है, मगर उस वक़्त ऐसे पूरे तौर पर पहचानूँगा जैसे मैं पहचानता आया हूँ।
ଇଦାନୀମ୍ ଅଭ୍ରମଧ୍ୟେନାସ୍ପଷ୍ଟଂ ଦର୍ଶନମ୍ ଅସ୍ମାଭି ର୍ଲଭ୍ୟତେ କିନ୍ତୁ ତଦା ସାକ୍ଷାତ୍ ଦର୍ଶନଂ ଲପ୍ସ୍ୟତେ| ଅଧୁନା ମମ ଜ୍ଞାନମ୍ ଅଲ୍ପିଷ୍ଠଂ କିନ୍ତୁ ତଦାହଂ ଯଥାୱଗମ୍ୟସ୍ତଥୈୱାୱଗତୋ ଭୱିଷ୍ୟାମି|
13 ग़रज़ ईमान, उम्मीद, मुहब्बत ये तीनों हमेशा हैं; मगर अफ़ज़ल इन में मुहब्बत है।
ଇଦାନୀଂ ପ୍ରତ୍ୟଯଃ ପ୍ରତ୍ୟାଶା ପ୍ରେମ ଚ ତ୍ରୀଣ୍ୟେତାନି ତିଷ୍ଠନ୍ତି ତେଷାଂ ମଧ୍ୟେ ଚ ପ୍ରେମ ଶ୍ରେଷ୍ଠଂ|