< Псалми 89 >
1 Навчальна пісня Ета́на езрахе́янина. Про милості Господа буду співати пові́ки, я буду звіща́ти уста́ми своїми про вірність Твою з роду в рід!
intellectus Aethan Ezraitae misericordias Domini in aeternum cantabo in generationem et generationem adnuntiabo veritatem tuam in ore meo
2 Бо я був сказав: „Буде наві́ки збудо́вана милість, а небо — Ти вірність Свою встановля́єш на нім“.
quoniam dixisti in aeternum misericordia aedificabitur in caelis praeparabitur veritas tua in eis;
3 „Я склав заповіта з вибра́нцем Своїм, присягнув Я Давидові, Моєму рабо́ві:
disposui testamentum electis meis iuravi David servo meo
4 Встановлю́ Я наві́ки насі́ння твоє, а твій трон Я збудую на вічні віки́“! (Се́ла)
usque in aeternum praeparabo semen tuum et aedificabo in generationem et generationem sedem tuam diapsalma
5 І небо хвалитиме, Господи, чудо Твоє, також вірність Твою на зібра́нні святих,
confitebuntur caeli mirabilia tua Domine etenim veritatem tuam in ecclesia sanctorum
6 бо хто в небі поді́бний до Господа? Хто подібний до Господа серед Божих синів?
quoniam quis in nubibus aequabitur Domino similis erit Domino in filiis Dei
7 Бог дуже страшни́й у зібра́нні святих, і грізни́й Він на ці́ле довкі́лля Своє!
Deus qui glorificatur in consilio sanctorum magnus et horrendus super omnes qui in circuitu eius sunt
8 Господи, Боже Саваоте, — хто си́льний, як Ти, Господи? А вірність Твоя — на довкі́ллі Твоїм!
Domine Deus virtutum quis similis tibi potens es Domine et veritas tua in circuitu tuo
9 Ти пануєш над силою моря, коли підіймаються хви́лі, Ти їх втихоми́рюєш.
tu dominaris potestatis maris motum autem fluctuum eius tu mitigas
10 Ти стиснув Рага́ва, як трупа, і сильним раме́ном Своїм розпоро́шив Своїх ворогів.
tu humiliasti sicut vulneratum superbum in brachio virtutis tuae dispersisti inimicos tuos
11 Твої небеса́, Твоя теж земля, вселе́нна і все, що на ній, — Ти їх заложив!
tui sunt caeli et tua est terra orbem terrae et plenitudinem eius tu fundasti
12 Північ та південє — Ти їх створив, Фаво́р та Хермо́н співають про Йме́ння Твоє.
aquilonem et mare tu creasti Thabor et Hermon in nomine tuo exultabunt
13 Могутнє раме́но Твоє, рука Твоя си́льна, висока прави́ця Твоя!
tuum brachium cum potentia firmetur manus tua et exaltetur dextera tua
14 Справедливість та право — підста́ва престо́лу Твого, милість та правда — обличчя Твоє випере́джують!
iustitia et iudicium praeparatio sedis tuae misericordia et veritas praecedent faciem tuam
15 Блаже́нний наро́д, що знає він поклик святковий, — Господи, вони ходять у світлі обличчя Твого!
beatus populus qui scit iubilationem Domine in lumine vultus tui ambulabunt
16 Радіють вони цілий день Твоїм Іменням, і підви́щуються Твоєю справедливістю,
et in nomine tuo exultabunt tota die et in iustitia tua exaltabuntur
17 бо окра́са їхньої сили — то Ти, а Твоєю зичли́вістю ріг наш підно́ситься,
quoniam gloria virtutis eorum tu es et in beneplacito tuo exaltabitur cornu nostrum
18 бо щит наш — Господній, а цар наш — від Святого Ізраїлевого!
quia Domini est adsumptio nostra; et Sancti Israhel regis nostri
19 Тоді богобійним Своїм про мовляв Ти в об'я́вленні та говорив: „Я поклав допомогу на сильного, Я вибра́нця підніс із наро́ду:
tunc locutus es in visione sanctis tuis et dixisti posui adiutorium in potentem exaltavi electum de plebe mea
20 знайшов Я Давида, Свого раба, — Я його намасти́в Своєю святою оливою,
inveni David servum meum in oleo sancto meo linui eum
21 щоб із ним була си́льна рука Моя, а раме́но Моє вміцни́ло його́!
manus enim mea auxiliabitur ei et brachium meum confirmabit eum
22 Ворог на нього не нападе́, а син беззаконня не буде його переслі́дувати,
nihil proficiet inimicus in eo et filius iniquitatis non adponet nocere eum
23 — його ворогів поб'ю́ перед обличчям його, і вда́рю його ненави́сників!
et concidam a facie ipsius inimicos eius et odientes eum in fugam convertam
24 Із ним Моя вірність та милість Моя, а Йме́нням Моїм його ріг піднесе́ться, —
et veritas mea et misericordia mea cum ipso et in nomine meo exaltabitur cornu eius
25 і Я покладу́ його ру́ку на море, і на рі́ки — прави́цю його.
et ponam in mari manum eius et in fluminibus dexteram eius
26 Він Мене буде звати: „Отець Ти мій, Бог мій, і скеля спасі́ння мого́!“
ipse invocabit me pater meus es tu Deus meus et susceptor salutis meae
27 Я вчиню́ його теж перворі́дним, найвищим над зе́мних царів.
et ego primogenitum ponam illum excelsum prae regibus terrae
28 Свою милість для нього наві́ки схова́ю, і Мій заповіт йому вірний,
in aeternum servabo illi misericordiam meam et testamentum meum fidele ipsi
29 і насіння його покладу́ Я наві́ки, а трона його — як дні неба!
et ponam in saeculum saeculi semen eius et thronum eius sicut dies caeli
30 Коли ж його діти покинуть Зако́на Мого, і не будуть держа́тись нака́зів Моїх,
si dereliquerint filii eius legem meam et in iudiciis meis non ambulaverint
31 коли ізнева́жать Мої постано́ви, і не бу́дуть держатись нака́зів Моїх,
si iustitias meas profanaverint et mandata mea non custodierint
32 тоді па́лицею навіщу́ їхню прови́ну, та пора́зами — їхнє беззако́ння!
visitabo in virga iniquitates eorum et in verberibus peccata eorum
33 А ласки Своєї від ньо́го Я не заберу́, і не зра́джу його в Своїй вірності,
misericordiam autem meam non dispergam ab eo neque nocebo in veritate mea
34 не збезче́щу Свого заповіту, а що́ було з уст Моїх вийшло, того не зміню́!
neque profanabo testamentum meum et quae procedunt de labiis meis non faciam irrita
35 Одне в Своїй святості Я присягнув, — не пові́м Я неправди Давидові:
semel iuravi in sancto meo si David mentiar
36 повік буде насі́ння його, а престол його передо Мною — як сонце,
semen eius in aeternum manebit
37 як місяць, він буде стояти пові́ки, і Сві́док на хмарі — правди́вий“. (Се́ла)
et thronus eius sicut sol in conspectu meo et sicut luna perfecta in aeternum et testis in caelo fidelis diapsalma
38 А Ти опустив та обри́див, розгнівався Ти на Свого пома́занця, —
tu vero reppulisti et despexisti distulisti christum tuum
39 Ти неважливим зробив запові́та Свого раба, Ти скинув на землю корону його́,
evertisti testamentum servi tui profanasti in terram sanctuarium eius
40 всю горо́жу його полама́в, тверди́ні його оберну́в на руїну!
destruxisti omnes sepes eius posuisti firmamenta eius formidinem
41 Всі грабують його, хто прохо́дить дорогою, — він став для сусідів своїх посміхо́вищем.
diripuerunt eum omnes transeuntes viam factus est obprobrium vicinis suis
42 Підніс Ти правицю його переслі́дувачів, усіх його ворогів Ти поті́шив,
exaltasti dexteram deprimentium eum laetificasti omnes inimicos eius
43 і Ти відвернув вістря ша́блі його, у війні ж не підтри́мав його.
avertisti adiutorium gladii eius et non es auxiliatus ei in bello
44 Ти слави позбавив його, а трона його повалив був на землю,
destruxisti eum a mundatione sedem eius in terram conlisisti
45 скоротив Ти був дні його мо́лодости, розтягнув над ним сором! (Се́ла)
minorasti dies temporis eius perfudisti eum confusione diapsalma
46 Доки, Господи, бу́деш хова́тись наза́вжди, доки буде палати Твій гнів, як огонь?
usquequo Domine avertis in finem exardescet sicut ignis ira tua
47 Пам'ятай же про мене, — яка довгота́ життя лю́дського? Для чого створив Ти всіх лю́дських синів на ніщо́?
memorare quae mea substantia numquid enim vane constituisti omnes filios hominum
48 Котри́й чоловік буде жити, а смерти не ба́читиме, збереже свою душу від сили шео́лу? (Се́ла) (Sheol )
quis est homo qui vivet et non videbit mortem eruet animam suam de manu inferi diapsalma (Sheol )
49 Де Твої перші милості, Господи, що їх присягав Ти Давидові у Своїй вірності?
ubi sunt misericordiae tuae antiquae Domine sicut iurasti David in veritate tua
50 Згадай, Господи, про га́ньбу рабів Своїх, яку я ношу́ в своїм лоні від усіх великих наро́дів,
memor esto Domine obprobrii servorum tuorum quod continui in sinu meo multarum gentium
51 якою Твої вороги зневажають, о Господи, і кроки Твого́ помазанця безславлять!
quod exprobraverunt inimici tui Domine quod exprobraverunt commutationem christi tui
52 Благослове́нний навіки Господь! Амі́нь і амі́нь!
benedictus Dominus in aeternum fiat fiat