Псалми 77
1 Для дириґента хору. Для Єдуту́на. Псалом Асафів. Мій голос до Бога, — й я кли́кати буду, мій голос до Бога, — й почує мене!
Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.
2 В день недолі моєї шукаю я Господа, до Нього рука моя ви́тягнена вночі й не зомлі́є, не хоче душа моя бути поті́шена:
W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.
3 згадаю про Бога й зідха́ю, розважа́ю — й мій дух омліва́є! (Се́ла)
Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. (Sela)
4 Ти де́ржиш пові́ки оче́й моїх, я побитий і не говорю́.
Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.
5 Пригадую я про дні давні, про роки відві́чні,
Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.
6 свою пісню вночі я прига́дую, говорю́ з своїм серцем, а мій дух розважа́є:
Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:
7 Чи навіки покине Господь, і вже більш не вподо́бає?
Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?
8 Чи навіки спини́лася милість Його́? Чи скінчи́лося слово Його в рід і рід?
Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?
9 Чи Бог ми́лувати позабу́в? Чи гнівом замкнув Він Своє милосе́рдя? (Се́ла)
Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? (Sela)
10 І промовив був я: „То стражда́ння моє — переміна прави́ці Всевишнього“.
I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.
11 Пригада́ю я вчинки Господні, як чудо Твоє я згадаю відда́вна,
Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.
12 і буду я ду́мати про кожен Твій чин, і про вчинки Твої опові́м!
I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:
13 Боже, — святая доро́га Твоя, котри́й бог великий, як Бог наш?
Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?
14 Ти Той Бог, що чу́да вчиняє, Ти ви́явив силу Свою між наро́дами,
Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.
15 Ти ви́зволив люд Свій раме́ном, — синів Якова й Йо́сипа! (Се́ла)
Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. (Sela)
16 Тебе бачили води, о Боже, Тебе бачили во́ди — й тремтіли, затряслися й безо́дні.
Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.
17 Лила́ся струмко́м вода з хмар, тучі ви́дали грім, тако́ж там і сям Твої стрі́ли літали.
Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.
18 Гуркіт грому Твого на небесному колі, й блискавки́ освіти́ли вселе́нну, тремті́ла й трясла́ся земля!
Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.
19 Через море доро́га Твоя, а сте́жка Твоя — через во́ди великі, і не видно було́ Твоїх стіп.
Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.
20 Ти прова́див наро́д Свій, немов ту ота́ру, рукою Мойсея та Ааро́на.
Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.
